Cees Sorgdrager
| Naam | Kees Sorgdrager |
| Geboren | Haarlem, 6 augustus 1936 |
| Gestorven | Amsterdam, 1 augustus 2017 |
| Functies | parlementair verslaggever, eindredacteur, presentator |
| Bekend van | Sprekershoek, Den Haag Vandaag, Met het oog op morgen, OVT |
| Periode actief | 1967-heden |
| Werkt samen met | Koos Postema, Han Mulder |
Kees Sorgdrager in de media Oeuvre Cees Sorgdrager | |
Een goede journalist houdt volgens Sorgdrager vooral afstand tot zijn onderwerp. “Ik heb nooit in Den Haag gewoond, heb ook nooit in een receptiecircuit verkeerd en kwam niet op verjaardagsfeestjes van politici. De journalist hoort op de stoep, daar hoort hij vrede mee te hebben”. Zijn droge, soms cynische humor gecombineerd met zijn begroefd gelaat en lijzig stemgeluid (ondanks verschillende spraaklessen), maken Sorgdrager een karakteristieke verschijning.
Sorgdrager volgt de HBS. Hij maakt vervolgens zijn studie medicijnen niet af en kiest voor de journalistiek. Zijn loopbaan begint als leerlingverslaggever bij het Haarlems Dagblad. Hij doet daar zo’n beetje ‘alles’, behalve sport. Dankzij bemiddeling van een medewerker bij de NTS maakt Sorgdrager in 1967 de overstap naar de televisie. Zijn eerste programma is Open oog, een kunstprogramma.
Na verschillende kunst- en politiekeprogramma's waarbij Sorgdrager redactiewerk uitvoert belandt hij in 1980 bij Den Haag Vandaag. Samen met Koos Postema en Han Mulder vormt hij de nieuwe redactie van het programma. Naast redactietaken verzorgt Sorgdrager samen met de bovengenoemde redactieleden ook de presentatie. De presentatie valt hem zwaar: “Er zit veel pretentie in. Je suggereert dat je precies weet wat er die dag in Den Haag gebeurd is en dat je het allemaal aan de kijker kunt vertellen. Terwijl je het lang niet altijd exact weet. Dan moet je er een beetje langs praten. Genoegen nemen met een 6-“. Voor hem is en blijft presenteren een opgave. Ieder interview maakt hem zenuwachtig.
De verslaggeving rond de beruchte RSV-enquete geeft Den Haag Vandaag bijna de allure van een amusementsprogramma. Nederland verbaast zich over de knulligheid waarbij is geregeerd. Het zijn hoogtijdagen voor parlementair journalisten zoals Sorgdrager. Niet alle programma-onderdelen zijn zo uitzonderlijk. Een terugkerend corvee voor Sorgdrager is het gesprek met de minister-president, dat hij lange tijd wekelijks voert. Hij noemt het "martelende gesprekken, waar bijna nooit informatie uitkwam."
Wanneer de vacature zich voordoet, solliciteert Sorgdrager uit gebrek aan ambitie niet naar de functie van chef van de redactie. De vacante stoel wordt ingenomen door collega Ferry Mingelen. Enige tijd na diens aantreden, in november 1986, blijkt dat de Den Haag Vandaag-redacteuren Kees Gravendaal, Ton Elias en ook Kees Sorgdrager het niet eens zijn met Mingelens opvattingen over de rubriek. De verslaggeving zou met name te oppervlakkig zijn. Het drietal zegt het vertrouwen in hem op. Mingelen daarentegen heeft problemen met de in zijn ogen linkse signatuur van Den Haag Vandaag, die objectiviteitvolgens hem in de weg staat. Hij vraagt de NOS-leiding om in te grijpen, waarna Ton Elias opstapt. Vervolgens zoeken Gravendaal en Sorgdrager hun heil elders.
Sorgdragers bekendheid maakt hem tot een graag geziene gast in praatprogramma’s. Zo verschijnt hij onder andere in het praatprogramma B&W, Netwerk en het praatprogramma Rondom tien. Na twintig jaar televisie maakt Sorgdrager de overgang naar radio. Vanaf 1989 is hij als vaste medewerker verbonden aan het informatieve programma Met het oog op morgen. Ook levert hij een bijdrage aan het geschiedenisprogramma OVT en leest er een wekelijkse column voor. Ook levert Sorgdrager geregeld als verslaggever op zichzelf staande bijdragen aan radioprogramma’s.
Na bijna dertig jaar Den Haag kijkt Sorgdrager wat meewarig naar zijn vakgebied. Hij vindt Nederland een raar land. Politiek en journalistiek hollen liever achter incidenten aan, dan problemen aan te pakken. Er is volgens hem veel meer incidentenjournalistiek gekomen, waar hij de term ‘zwaailichtjournalistiek’ voor hanteert. Zwaailichtjournalisten presenteren politieke kwesties als een spannend spel. Deze aandacht op de politieke strijd gaat ten koste van de inhoud. Sorgdrager toont zich wat het programma maken betreft een conservatief. Voor hem staan vorm en traditie tegenover een versoaping van het televisieaanbod. In een interview uit 2002 noemt hij de publieke omroep zelfs ‘ziek’.
Publicaties
De bolhoed van Piet de Jong (2002).
