Henny Stoel

Bestand:HennyStoel.jpg

Henny Stoel

Naam	Hendrika Simone Wilhelmina Stoel-Hes
Geboren	Bussum, 13 juli 1945
Functies	journalist, nieuwslezer
Bekend van	Uitlaat, Dingen van de dag, Journaal, In de Rooie Haan, Wat een taal!
Periode actief	1961-1963, 1967-2003
Werkt samen met	Wim de Bie, Felix Meurders, Wim Bosboom, Henk van Hoorn, Paul Witteman
Media
Henny Stoel in de media Oeuvre Henny Stoel

Henny Hes wordt als Goois meisje geboren in Bussum. Als kind luistert ze veel naar de radio en leest ze de krant, al zijn haar armen nog te kort om deze uit te spreiden. Wanneer haar vader vertelt dat hij eigenlijk graag journalistiek had willen bedrijven, staat het voor Stoel vast: ze wordt journalist. Na de MULO gaat ze aan de slag op de boekhoudafdeling van het Algemeen Handelsblad, in de hoop zo een ingang te vinden om er te kunnen schrijven. Ze heeft het er niet naar haar zin en stapt op haar zestiende over naar de centrale typekamer van de VARA en valt af en toe in als secretaresse van de radioactualiteitenrubriek Dingen van de Dag. Na een jaar wordt ze gevraagd om onder anderen samen met Rob Out het nieuwe jongerenprogramma Uitlaat te presenteren, waarvan Wim de Bie de bedenker en eindredacteur is. Haar radio-ervaringen tot dan toe zijn haar optredens met het koor Sweet Sixteen, waarmee ze de hit ‘Peter, ik ben verliefd’ scoort.

In 1964 reist ze een liefde achterna in Israël. Hier werkt ze in een kibboets, maar vanwege heimwee vraagt ze de VARA of ze terug mag komen. Ze is van harte welkom en komt opnieuw op de typekamer terecht en wordt ze ingezet op een afdeling waar ze gegevens van leden uit adressenboeken overzet in een computerbestand. “Verschrikkelijk werk. Maar goed, ik had werk.” Als ze even later de secretaresse van de rubriek Dingen van de dag vervangt, komt ze steeds meer in aanraking met de journalistiek. Ze is betrokken bij de productie van het radioweekjournaal en wordt gevraagd om aankondigingen en vraaggesprekken op de radio te doen. Haar journalistieke werk breidt zich langzaam uit, als ze grotere programma’s gaat presenteren als De Rode Cirkel, Terug naar… en In de Rooie Haan, waar ze later ook redacteur van wordt. Inmiddels is ze bij het publiek bekend als Henny Stoel.

In 1985 wil ze graag kennis maken met een ander medium dan radio en gaat ze aan de slag als plaatsvervangend chef op de binnenlandredactie van het NOS Journaal. Hoewel ze in het begin terughoudend is ten opzichte van presenteren op televisie, doet Stoel drie jaar later toch auditie. Op het moment dat Jan Roelands aan het begin van het Half Zes Journaal haar naam noemt, raast de adrenaline door haar lijf en is ze enorm gefocust. “Na afloop werd me gevraagd of ik had gezien dat mijn studiogast slechts één glas in haar bril had. Door mijn concentratie had ik dat helemaal niet opgemerkt.”

Stoel draait tijdens haar presentatiedienst de hele dag mee met het productieproces. Ze praat mee over de keuze en aanpak van onderwerpen, houdt het nieuws in de gaten en verandert schrijfteksten in spreekteksten. Dit gebeurt in het begin nog op schrijfmachines. Haar topprestatie, het presenteren van het Journaal, levert ze pas aan het eind van de werkdag. Deze eindigt voor haar steeds later als ze naast de uitzendingen van zeven uur en half elf, ook de late journaals voor haar rekening neemt. Die worden vaak pas na de nachtfilm uitgezonden. “Als de enkele die nog op was de hond uitliet, maakten wij nog een journaal voor anderhalve man en een paardenkop.”

Naast het presenteren, werkt ze als eindredacteur, zo ook op de dag van de Bijlmerramp. Stoel besluit pas een extra Journaal uit te zenden wanneer er meer bekend is over het vliegtuigongeluk. Achteraf vindt ze dat ze hiermee te lang heeft gewacht. “Zelfs CNN was sneller. Voor mijn gevoel is dat wel een dieptepunt geweest.” Haar eerste lange extra live-uitzending betreft het begin van de eerste Golfoorlog in 1991. Op haar pantoffels houdt ze de kijkers de hele nacht op de hoogte van het laatste nieuws. Dergelijke onverwachte uitzendingen zijn voor haar de krenten in de pap. Ook wanneer ze tijdens de aanval op de Twin Towers in de Verenigde Staten vakantie houdt in Frankrijk, wil ze eigenlijk het liefst op de redactie zijn. “Ik heb naar Hilversum gebeld met de vraag of ze me nodig hadden, maar dat was helaas niet zo.”

In 2000 wordt Stoel benoemd tot ankervrouw van het Acht uur Journaal, wat ze drie jaar doet. Na in totaal achttien jaar presenteren, houdt ze het er voor gezien. Incidenteel coacht ze nog enkele jaren redacteuren bij het inspreken van voice-overs. Daarnaast is ze lid van commissies en besturen, spreekt ze boeken in voor blinden en slechtzienden en geeft ze bridgeles aan kinderen. Ze zal desondanks nog altijd met nieuws bezig blijven. Volgens haar is dat nu eenmaal een manier van leven. Of haar naam nog lang aan het NOS Journaal verbonden blijft, betwijfelt ze. “Je wordt ook vergeten. Ik vind mezelf niet zo’n icoon als Maartje van Weegen. Laatst kwam ik nog voor in een puzzeltje van de Volkskrant. Dat was dan wel weer leuk.”

Prijzen en onderscheidingen

Beste nieuwslezer van het NOS Journaal (2001).

De Carrière Award, een onderscheiding toegekend door collega’s uit de branche (2003).