Boris Ryzhy (2008): verschil tussen versies
(Russische dichter, perestroika Boris Ryzhy) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
“Al mijn gedichten gaan over liefde en dood, er zijn geen andere thema’s” –schreef Boris Ryzhy, de piepjonge Russische deelnemer aan Poetry International Rotterdam van 2000. “Maar het is een dom cliché dat een dichter een persoonlijke tragedie moet hebben. Ik ben zielsgelukkig met mijn jeugdliefde Irina en mijn zoon.” Een jaar later, in 2001, zal deze charmante en bewonderde dichter-hooligan zich ophangen. Hij werd 26 jaar. Regisseur Aliona van der Horst en cameravrouw Maasja Ooms reisden af naar de ijzige industriestad Jekaterinburg, op de grens van Siberië, om de sfeer van zijn gedichten te vangen en het raadsel van zijn dood te ontsluieren. Kwam het door de tijd waarin hij leefde? Kwam het de buurt waarin hij opgroeide? Het is een film geworden vol intense blikken, industrieële sferen en tragi-komische ontmoetingen met buurtbewoners van de Staalschrootwijk, de criminele arbeiderswijk waar Boris opgroeide en die hij de goudmijn voor zijn poezie noemde. Een lelijke, harde wereld die door zijn gedichten wonderschoon wordt. Maar het is ook monument voor zijn tijdgenoten: de verloren generatie van de Perestrojka jaren. In het Westen wordt de Perestrojka nog steeds geassocieerd met democratie en persvrijheid, maar in buurten als de Staalschrootwijk leek het meer op een burgeroorlog, waar gangsters van allerlei slag elkaar uitmoordden.”Wij zijn een generatie van bodyguards” zegt zijn vrouw Irina op de besneeuwde begraafplaats. De gezichten van Boris’ klasgenoten staan daar in zwart marmer gebeiteld. Zoon Artjom, 7 jaar toen zijn vader stierf, inmiddels 14, moet zich staande zien te houden in het harde leven van zijn stad. Gelukkig kan hij goed vechten en kent hij de wetten van de straat, net als zijn vader. Maar lukt het hem zijn vaders dood te begrijpen? | “Al mijn gedichten gaan over liefde en dood, er zijn geen andere thema’s” –schreef Boris Ryzhy, de piepjonge Russische deelnemer aan Poetry International Rotterdam van 2000. “Maar het is een dom cliché dat een dichter een persoonlijke tragedie moet hebben. Ik ben zielsgelukkig met mijn jeugdliefde Irina en mijn zoon.” Een jaar later, in 2001, zal deze charmante en bewonderde dichter-hooligan zich ophangen. Hij werd 26 jaar. Regisseur Aliona van der Horst en cameravrouw Maasja Ooms reisden af naar de ijzige industriestad Jekaterinburg, op de grens van Siberië, om de sfeer van zijn gedichten te vangen en het raadsel van zijn dood te ontsluieren. Kwam het door de tijd waarin hij leefde? Kwam het de buurt waarin hij opgroeide? Het is een film geworden vol intense blikken, industrieële sferen en tragi-komische ontmoetingen met buurtbewoners van de Staalschrootwijk, de criminele arbeiderswijk waar Boris opgroeide en die hij de goudmijn voor zijn poezie noemde. Een lelijke, harde wereld die door zijn gedichten wonderschoon wordt. Maar het is ook monument voor zijn tijdgenoten: de verloren generatie van de Perestrojka jaren. In het Westen wordt de Perestrojka nog steeds geassocieerd met democratie en persvrijheid, maar in buurten als de Staalschrootwijk leek het meer op een burgeroorlog, waar gangsters van allerlei slag elkaar uitmoordden.”Wij zijn een generatie van bodyguards” zegt zijn vrouw Irina op de besneeuwde begraafplaats. De gezichten van Boris’ klasgenoten staan daar in zwart marmer gebeiteld. Zoon Artjom, 7 jaar toen zijn vader stierf, inmiddels 14, moet zich staande zien te houden in het harde leven van zijn stad. Gelukkig kan hij goed vechten en kent hij de wetten van de straat, net als zijn vader. Maar lukt het hem zijn vaders dood te begrijpen? | ||
www.borisryzhy.com | Prijzen: Zilveren Wolf IDFA 2008; DDG award 2008; Jury Award ArtFifa Montréal 2009; Special Mention Planeta Doc Review Warsaw Festival 2009; Feature documentary Award Edinburgh Film Festival 2009, shortlist Theodor Award, Prijs van de Nederlandse Filmkritiek 2009, nomination Artdocfest Moskou 2009. Op meer dan 30 festivals vertoond. | ||
www.borisryzhy.com | |||
te zien op: hollanddoc | |||
Scenario en regie: Aliona van der Horst | |||
In samenwerking met: Maasja Ooms (camera en montage) | |||
Geluidsmix: Tom Bijnen | |||
Productie: Frank van den Engel /Zeppers Films | |||
Muziek: Harry de Wit | |||
Huidige versie van 25 mei 2012 om 13:48
Logline: Portret van een jonge hedendaagse dichter voor wie het leven in de ijzige industriestad Jekaterinburg ondraaglijk werd. Een film over poëzie, de Russische maffia, zelfmoord, liefde en de verloren generatie van de Perestrojka.
SYNOPSIS “Al mijn gedichten gaan over liefde en dood, er zijn geen andere thema’s” –schreef Boris Ryzhy, de piepjonge Russische deelnemer aan Poetry International Rotterdam van 2000. “Maar het is een dom cliché dat een dichter een persoonlijke tragedie moet hebben. Ik ben zielsgelukkig met mijn jeugdliefde Irina en mijn zoon.” Een jaar later, in 2001, zal deze charmante en bewonderde dichter-hooligan zich ophangen. Hij werd 26 jaar. Regisseur Aliona van der Horst en cameravrouw Maasja Ooms reisden af naar de ijzige industriestad Jekaterinburg, op de grens van Siberië, om de sfeer van zijn gedichten te vangen en het raadsel van zijn dood te ontsluieren. Kwam het door de tijd waarin hij leefde? Kwam het de buurt waarin hij opgroeide? Het is een film geworden vol intense blikken, industrieële sferen en tragi-komische ontmoetingen met buurtbewoners van de Staalschrootwijk, de criminele arbeiderswijk waar Boris opgroeide en die hij de goudmijn voor zijn poezie noemde. Een lelijke, harde wereld die door zijn gedichten wonderschoon wordt. Maar het is ook monument voor zijn tijdgenoten: de verloren generatie van de Perestrojka jaren. In het Westen wordt de Perestrojka nog steeds geassocieerd met democratie en persvrijheid, maar in buurten als de Staalschrootwijk leek het meer op een burgeroorlog, waar gangsters van allerlei slag elkaar uitmoordden.”Wij zijn een generatie van bodyguards” zegt zijn vrouw Irina op de besneeuwde begraafplaats. De gezichten van Boris’ klasgenoten staan daar in zwart marmer gebeiteld. Zoon Artjom, 7 jaar toen zijn vader stierf, inmiddels 14, moet zich staande zien te houden in het harde leven van zijn stad. Gelukkig kan hij goed vechten en kent hij de wetten van de straat, net als zijn vader. Maar lukt het hem zijn vaders dood te begrijpen?
Prijzen: Zilveren Wolf IDFA 2008; DDG award 2008; Jury Award ArtFifa Montréal 2009; Special Mention Planeta Doc Review Warsaw Festival 2009; Feature documentary Award Edinburgh Film Festival 2009, shortlist Theodor Award, Prijs van de Nederlandse Filmkritiek 2009, nomination Artdocfest Moskou 2009. Op meer dan 30 festivals vertoond.
www.borisryzhy.com
te zien op: hollanddoc
Scenario en regie: Aliona van der Horst In samenwerking met: Maasja Ooms (camera en montage)
Geluidsmix: Tom Bijnen
Productie: Frank van den Engel /Zeppers Films
Muziek: Harry de Wit
