Fons de Poel

Bestand:.jpg

Naam	Alphonsus Titus Henricus Maria de Poel
Geboren	Hatert, 19 mei 1955
Functies	journalist, presentator
Bekend van	Brandpunt, Reporter, Netwerk
Periode actief	1982 - heden
Trivia	Heeft een productiebedrijf, Documare bv
Fons de Poel in de media Oeuvre van Fons dePoel

Fons van de Poel is van nature een dromer en romanticus. De keiharde realiteit van alledag gekoppeld aan zijn journalistieke nieuwsgierigheid maken van Fons een gedreven mens. Hij is voortdurend op jacht naar primeurs. Fons voert zijn werkzamheden vol passie uit. Dit leidt zo af en toe tot voor hem emotionele momenten. Tot aan zijn laatste huwelijk is Fons een echte workaholic; hij verwaarloost zijn relaties. Fons is ambitieus en kent geldingsdrang. Gedurende zijn carrière vindt er echter een omslag plaats en wordt hij conservatief, degelijk en bang voor veranderingen.

Rond zijn persoon is er ook op momenten media-aandacht. Zijn verhouding eind jaren ’80 met de persattaché van de Israëlische ambassade Simona Frankel doet stof opwaaien. De Israëlische autoriteiten hebben moeite met de relatie vanwege eventuele tegenstrijdige belangen. Zowel premier Ruud Lubbers als minister Peres van buitenlandse zaken bemoeien zich met de zaak. Een tweede rel rondom zijn persoon is de Brinkman-affaire. In een Reporter-uitzending, daags voor de verkiezingen, wordt bekend gemaakt dat CDA-lijsttrekker Elco Brinkman een niet aangemeld commissariaat heeft bij de firma Arscop. Premier Lubbers is woedend en de KRO ("bevuiling van het eigen nest") verliest circa 4000 leden naar aanleiding van deze uitzending.

Na de St. Jozef MULO in Nijmegen is Fons een jaar lang werkzaam op de administratieve afdeling van de sociale dienst in Nijmegen. Op 17-jarige leeftijd kan hij als aankomend journalist aan de slag als sportverslaggever bij de Arnhemse Courant. Fons krijgt de journalistieke smaak te pakken en gaat in 1976 als leerling-journalist werken bij het Nijmeegs Dagblad. Het jaar erop stapt hij over naar De Gelderlander.

Na jaren voor De Gelderlander te hebben gewerkt besluit Fons dat het tijd is voor verandering. In 1982 solliciteert hij bij het actualiteitenprogramma Brandpunt en wordt door Ad Langebent in de redactie opgenomen. De overgang van de krant naar de televisie ervaart Fons als erg groot. Vooral het monteren van reportages valt hem in het begin zwaar.

Voor Brandpunt maakt Fons in die periode veel buitenlandse reportages. Zijn eerste reis is naar Ethiopië. De reportage markeert het begin van een lange samenwerking met cameraman Lajos Kalános. Het is meteen een spannende reportage; beiden worden gearresteerd en zitten in de gevangenis. Na Ethiopië volgen er nog vele andere reizen. Gedurende acht jaar reist hij voor Brandpunt de wereld over. Vooral het Midden-Oosten en Zuid-Amerika hebben zijn journalistieke belangstelling. Na alle misstanden, oorlogen en rampen is Fons het zwerven over de wereld en de daarbij gepaard gaande emoties en spanningen beu.

Fons ruilt in 1989 zijn functie van buitenlandverslaggever in voor nationale en gaat aan de slag als parlementair verslaggever. Het volgens hem "incestueuze wereldje in Den Haag" bevalt hem niet. Het is zijn bedoeling om de politiek verder uit te diepen, maar hij merkt dat hij te maken heeft met getrainde politici, die onder druk van fractiediscipline en regeerakkoorden maar weinig oorspronkelijke speelruimte hebben.

Met het KRO-programma Reporter krijgt hij wel meer speelruimte. Het programma groeit uit tot een gevreesde op het terrein van de onderzoeksjournalistiek. Gedurende de seizoenen verschijnen er onthullingen in het programma die politiek Den Haag in rep en roer brengen. Bekend zijn de eerder genoemde Brinkman-affaire en de zogenoemde MSD-affaire. Bij die laatste primeur onthult Reporter hoe VVD-leider Frits Bolkestein een lobby opzette voor de farmaceutische industrie.

In 1991 breidt hij zijn taken voor de programma's Reporter en Brandpunt uit en vervult dan ook de functie van eindredacteur. Als eindredacteur schept hij meer ruimte voor onderzoeksjournalistiek in de programma's. Per 1 januari 2001 legt Fons zijn functie als hoofdredacteur van KRO’s Netwerk neer. Zijn terugtreden heeft te maken met zijn besluit om andere, iets bredere journalistieke activiteiten te ontplooien. Fons blijft nog wel als presentator aan het programma verbonden.

Vanaf 2001 werkt Fons aan verschillende journalistieke programma's en gaat hij weer documentaires maken. Zo maakt hij voor de KRO de documentaire reeks Het gevoel van De Poel. In deze reeks spelen gevoel, instinct en drijfveren een grote rol. Zo komen onder meer monogamie, agressie, godsdienst en leiderschap aan de orde. Meer gelijksoortige programma's volgen.

In 2003 start Fons zijn nieuwe productiebureau Documare. Verder is hij naast zijn werk voor de televisie een veelgevraagde dagvoorzitter/discussieleider tijdens symposia en congressen.

Prijzen en onderscheidingen

Beste Socutera-filmpje over Aids in Afrika samen met Lajos Kalános (1988).

Academy Award voor de Netwerk-serie "Kinderen Staan Op" (1999).