Chronofoon

De Chronofoon is een bijzondere, dubbel uitgevoerde platenspeler uit de beginjaren van de sprekende film. Het bij de film horende geluid wordt opgenomen op kleine 78 toerenplaten die tijdens de film door een technicus worden afgespeeld. Omdat de speelduur van de platen kort is moet regelmatig van plaat worden gewisseld, en dan het liefst zodanig dat de kijker er geen weet van heeft. De platen moeten dus naadloos op elkaar volgen, en ook nog de film op tijd van geluid voorzien. De naam chronofoon betekent het chronologisch, na elkaar afspelen. Om dit te kunnen bereiken ontwerpt de Fransman Léon Gaumont in 1902 de Chronofoon. Gaumont is dan al enkele jaren heel druk bezig in de zich ontwikkelende filmindustrie. Het is dus wel logisch dat hij zich toelegt op de ontwikkeling van de sprekende film. De Chronofoon bestaat uit twee naast elkaar gelegen draaiplateaus die door luchtdruk worden aangedreven. De technicus plaatst de naald aan het begin van de groef, opent de kraan van de luchttoevoer naar een draaiplateau en het geluid wordt middels een kokerluidspreker de zaal in gestuurd. Wanneer de eerste plaat is afgespeeld opent de technicus de kraan voor het tweede plateau en sluit de kraan van het eerste. Dit proces herhaalt zich tot het einde van de film is bereikt. De technicus die deze chronofoon bedient zou kunnen worden gezien als een deejay avant la lettre.