Magneetband: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
De opname van signalen gebeurt door de band langs een zogenaamde opnamekop te voeren. Deze kop krijgt een signaal toegevoerd waardoor een magnetisch veld wordt opgewekt dat wisselt onder invloed van het signaal. Het magnetisch patroon wordt op de band vastgelegd en wordt wanneer de band langs een leeskop wordt gevoerd weer in elektrische stroom omgezet. Door deze elektrische stroom te versterken kan het geregistreerde geluid en/of beeld worden weergegeven. <br> | De opname van signalen gebeurt door de band langs een zogenaamde opnamekop te voeren. Deze kop krijgt een signaal toegevoerd waardoor een magnetisch veld wordt opgewekt dat wisselt onder invloed van het signaal. Het magnetisch patroon wordt op de band vastgelegd en wordt wanneer de band langs een leeskop wordt gevoerd weer in elektrische stroom omgezet. Door deze elektrische stroom te versterken kan het geregistreerde geluid en/of beeld worden weergegeven. <br> | ||
De videoband lijkt in haar bouw dan wel op de band waarop geluid wordt opgenomen, de manier van opnemen en afspelen is meer gecompliceerd.<br> | De videoband lijkt in haar bouw dan wel op de band waarop geluid wordt opgenomen, de manier van opnemen en afspelen is meer gecompliceerd.<br> | ||
=slim= | |||
Omdat televisie heel hoge frequenties gebruikt en veel informatie wordt opgeslagen moet de snelheid van de band ten opzichte van de kop hoog zijn. Voor de videorecorder zou dit betekenen dat zeer grote spoelen met vele meters band per minuut nodig zijn. In het begin van de videotechniek werkt men daarom met hoge snelheden van meters band per seconde. Dit is natuurlijk een onhaalbare situatie voor de consument. Om dit probleem te ondervangen ontwikkelt men een nieuwe techniek. | Omdat televisie heel hoge frequenties gebruikt en veel informatie wordt opgeslagen moet de snelheid van de band ten opzichte van de kop hoog zijn. Voor de videorecorder zou dit betekenen dat zeer grote spoelen met vele meters band per minuut nodig zijn. In het begin van de videotechniek werkt men daarom met hoge snelheden van meters band per seconde. Dit is natuurlijk een onhaalbare situatie voor de consument. Om dit probleem te ondervangen ontwikkelt men een nieuwe techniek. | ||
In de videorecorder draait een wiel met daarop de opname- en weergavekoppen snel rond en wordt de band van ongeveer 2,5 cm breed met een relatief lage snelheid in een schuine baan langs het wiel geleid. Zo wordt het magnetisch spoor in schuine stukjes naast elkaar geschreven terwijl de bandsnelheid niet te hoog is. Dit heeft hetzelfde effect als wanneer de band snel langs de kop zou worden gevoerd, maar het bespaart veel bandlengte. De ruimte op de band wordt hierdoor effectief vergroot en kan veel informatie bevatten. Bij het afspelen van de band geldt hetzelfde. Doordat het draaiende wiel met de afspeelkop snel in schuine banen langs de band gaat wordt het opgenomen signaal weergegeven.<Br> | In de videorecorder draait een wiel met daarop de opname- en weergavekoppen snel rond en wordt de band van ongeveer 2,5 cm breed met een relatief lage snelheid in een schuine baan langs het wiel geleid. Zo wordt het magnetisch spoor in schuine stukjes naast elkaar geschreven terwijl de bandsnelheid niet te hoog is. Dit heeft hetzelfde effect als wanneer de band snel langs de kop zou worden gevoerd, maar het bespaart veel bandlengte. De ruimte op de band wordt hierdoor effectief vergroot en kan veel informatie bevatten. Bij het afspelen van de band geldt hetzelfde. Doordat het draaiende wiel met de afspeelkop snel in schuine banen langs de band gaat wordt het opgenomen signaal weergegeven.<Br> | ||
=videoband uit, geheugenkaart in= | |||
In de jonge jaren van video-opslag gebruikt men nog brede banden van bijvoorbeeld Ampex. In de wereld van de televisie wordt hier her en der nog wel gebruik van gemaakt maar ook deze vorm van opslag wordt door de digitale techniek snel ingehaald. Het geheugen in de computer is het nieuwe opslagmedium, net als de SD kaartjes die in de meeste digitale foto- dan wel videocamera’s gebruikt worden. De opslagcapaciteit is enorm, vele honderden foto’s en veel videobeeldmateriaal in een kaartje van 3x3 cm groot (of klein). | In de jonge jaren van video-opslag gebruikt men nog brede banden van bijvoorbeeld Ampex. In de wereld van de televisie wordt hier her en der nog wel gebruik van gemaakt maar ook deze vorm van opslag wordt door de digitale techniek snel ingehaald. Het geheugen in de computer is het nieuwe opslagmedium, net als de SD kaartjes die in de meeste digitale foto- dan wel videocamera’s gebruikt worden. De opslagcapaciteit is enorm, vele honderden foto’s en veel videobeeldmateriaal in een kaartje van 3x3 cm groot (of klein). | ||
Huidige versie van 11 jun 2018 om 09:48
De magneetband bestaat in diverse uitvoeringen. Een smalle kunststof band die op een spoel wordt gewonden wordt afgespeeld op een bandrecorder. Op de band is een voor magnetisme gevoelig materiaal aangebracht (ijzer, chroomdioxide en andere stoffen.) Het cassettebandje is veel kleiner maar heeft toch een hoge kwaliteit. De videoband wordt gebruikt om bewegende beelden op te slaan.
De opname van signalen gebeurt door de band langs een zogenaamde opnamekop te voeren. Deze kop krijgt een signaal toegevoerd waardoor een magnetisch veld wordt opgewekt dat wisselt onder invloed van het signaal. Het magnetisch patroon wordt op de band vastgelegd en wordt wanneer de band langs een leeskop wordt gevoerd weer in elektrische stroom omgezet. Door deze elektrische stroom te versterken kan het geregistreerde geluid en/of beeld worden weergegeven.
De videoband lijkt in haar bouw dan wel op de band waarop geluid wordt opgenomen, de manier van opnemen en afspelen is meer gecompliceerd.
slim
Omdat televisie heel hoge frequenties gebruikt en veel informatie wordt opgeslagen moet de snelheid van de band ten opzichte van de kop hoog zijn. Voor de videorecorder zou dit betekenen dat zeer grote spoelen met vele meters band per minuut nodig zijn. In het begin van de videotechniek werkt men daarom met hoge snelheden van meters band per seconde. Dit is natuurlijk een onhaalbare situatie voor de consument. Om dit probleem te ondervangen ontwikkelt men een nieuwe techniek.
In de videorecorder draait een wiel met daarop de opname- en weergavekoppen snel rond en wordt de band van ongeveer 2,5 cm breed met een relatief lage snelheid in een schuine baan langs het wiel geleid. Zo wordt het magnetisch spoor in schuine stukjes naast elkaar geschreven terwijl de bandsnelheid niet te hoog is. Dit heeft hetzelfde effect als wanneer de band snel langs de kop zou worden gevoerd, maar het bespaart veel bandlengte. De ruimte op de band wordt hierdoor effectief vergroot en kan veel informatie bevatten. Bij het afspelen van de band geldt hetzelfde. Doordat het draaiende wiel met de afspeelkop snel in schuine banen langs de band gaat wordt het opgenomen signaal weergegeven.
videoband uit, geheugenkaart in
In de jonge jaren van video-opslag gebruikt men nog brede banden van bijvoorbeeld Ampex. In de wereld van de televisie wordt hier her en der nog wel gebruik van gemaakt maar ook deze vorm van opslag wordt door de digitale techniek snel ingehaald. Het geheugen in de computer is het nieuwe opslagmedium, net als de SD kaartjes die in de meeste digitale foto- dan wel videocamera’s gebruikt worden. De opslagcapaciteit is enorm, vele honderden foto’s en veel videobeeldmateriaal in een kaartje van 3x3 cm groot (of klein).
Zie ook Holo Tape.
