De smurfen: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 32: Regel 32:
===Achtergrondinformatie===
===Achtergrondinformatie===


De Belgische striptekenaar Peyo tekent in de jaren '50 een vervolgstrip rond de schildknaap Johan en de dwerg Pirrewiet voor het blad ''Robbedoes''. In het negende verhaal van de reeks, ''De fluit met de zes smurfen'' uit 1958, zijn voor het eerst de smurfen te zien. Peyo creëert voor elke smurf een stereotype persoonlijkheid, waarnaar ze dan ook genaamd worden.  De simplistische karakterisering van de smurfen slaat aan bij de jonge lezers en de smurfen krijgen hun eigen stripreeks. De strips, en later ook de tekenfilmserie, zijn goed voor een enorme hoeveelheid merchandising. Ook zijn de smurfen een grote inspiratiebron voor Vader Abraham. Die heeft in 1978 een monsterhit met het ''Smurfenlied''.
De Belgische striptekenaar Peyo tekent in de jaren '50 een vervolgstrip rond de schildknaap Johan en de dwerg Pirrewiet voor het blad ''Robbedoes''. In het negende verhaal van de reeks, ''De fluit met de zes smurfen'' uit 1958, zijn voor het eerst de smurfen te zien. Peyo creëert voor elke smurf een stereotype persoonlijkheid, waarnaar ze dan ook genaamd worden.  De simplistische karakterisering van de smurfen slaat aan bij de jonge lezers en de smurfen krijgen hun eigen stripreeks.  


De strips, en later ook de tekenfilmserie, zijn goed voor een enorme hoeveelheid merchandising. De Smurfen zijn verder zo nu en dan terug te vinden in de nederlandse Top 40. In 1978 heeft Vader Abraham in 1978 een monsterhit met het ''Smurfenlied'' en in de jaren '90 is het [[Irene Moors]] die met diverse Smurfenhouse nummers in de Top 40 staat..
----
----



Versie van 20 feb 2009 12:05

Periode1981 - 1990
Beschikbaar in archief[ Beeld en Geluid]
GenreKinderprogramma, Animatie
Decennia1980-1989, 1990-1999
MediumTelevisie


Leader (1981) Gargamel op Smurfen jacht

Beschrijving

Tekenfilmserie naar de (strip)verhalen van Peyo en Yvan Delporte over de avonturen van de kleine blauwe smurfen, de gemene tovenaar Gargamel en diens kat Azraël. In het begin zijn de afleveringen vooral adaptaties van de stripverhalen, later worden deze speciaal voor de tekefilm ontwikkeld. In Nederland is de tekenfilmseirie een groot succes en is jarenlang te bewonderen op de televisie. Eerst bij de VARA en de jaren '90 als onderdeel van het jeugdprogramma Telekids bij RTL 4.

Makers

Scenario Len Janson, Chuck Menville

Regie Arnold Gelderman

Productie Wim Pel

Stemmen Frans van Dusschoten, Paul van Gorcum, Corry van der Linden, Ger Smit

VARA.

Achtergrondinformatie

De Belgische striptekenaar Peyo tekent in de jaren '50 een vervolgstrip rond de schildknaap Johan en de dwerg Pirrewiet voor het blad Robbedoes. In het negende verhaal van de reeks, De fluit met de zes smurfen uit 1958, zijn voor het eerst de smurfen te zien. Peyo creëert voor elke smurf een stereotype persoonlijkheid, waarnaar ze dan ook genaamd worden. De simplistische karakterisering van de smurfen slaat aan bij de jonge lezers en de smurfen krijgen hun eigen stripreeks.

De strips, en later ook de tekenfilmserie, zijn goed voor een enorme hoeveelheid merchandising. De Smurfen zijn verder zo nu en dan terug te vinden in de nederlandse Top 40. In 1978 heeft Vader Abraham in 1978 een monsterhit met het Smurfenlied en in de jaren '90 is het Irene Moors die met diverse Smurfenhouse nummers in de Top 40 staat..