Kill your darlings: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 9: | Regel 9: | ||
}} | }} | ||
[[Bestand:Kill_your_darlings_(2003).jpg|Titel]] [[Bestand:Kill_your_darlings_(2003)2. | [[Bestand:Kill_your_darlings_(2003).jpg|Titel]] [[Bestand:Kill_your_darlings_(2003)2.jpg|Shot]] | ||
<br clear="all" /> | <br clear="all" /> |
Huidige versie van 7 okt 2009 om 11:46
Periode | 2003 |
Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
Genre | Kunst en cultuurprogramma, Reportage |
Decennia | 2000-2009 |
Medium | televisie |
Beschrijving
Op vrijdag 24 januari 2003 zendt de VPRO de eerste aflevering uit van het nieuwe programma Kill Your Darlings. Tien weken lang is dit programma wekelijks te bezichtigen op Nederland 3. Kill Your Darlings is een serie van reportages waarin een filmmaker in een kleine tien minuten zijn favoriete fragmenten van een film laat zien die niet in het eindresultaat zijn opgenomen. Tijdens het montageproces, zo wordt duidelijk tijdens de introductie van elke aflevering, verdwijnt negentig procent van het filmmateriaal in de ‘prullenbak’. Een filmmaker moet selectief zijn met het geschoten materiaal, waardoor veel mooie, speciale of spectaculaire fragmenten verdwijnen in een archief. In Kill Your Darlings krijgen filmmakers de kans om deze bijzondere fragmenten alsnog te delen met het publiek en daarbij uit te leggen wat zo bijzonder is aan het vergeten filmmateriaal.
In de tien afleveringen komen regisseurs en filmmakers langs als Pieter Fleury (die spreekt over zijn documentaire Ramses) Roel van Dalen (Ajax, daar hoorden zij engelen zingen), Heddy Honigmann (Crazy) en John Appel (André Hazes, zij gelooft in mij).
Makers
Camera, montage Bernd Wouthuysen
Regie, geluid Martijn van Haalen
Productie Marielou Schoenmakers
Eindredactie John de Zwart
VPRO.
Achtergrondinformatie
"Kill Your Darlings" is een motto of regel die vaak gebruikt wordt door dichters. Het houdt in dat een dichter bij het schrijven van zijn gedicht zijn favoriete of sterkste passage verwijderd uit de definitieve versie. Door dit te doen versterkt de dichter zijn gedicht, doordat het gedicht hierdoor bijvoorbeeld abstracter wordt of meer tot de verbeelding spreekt. Deze regel of motto valt natuurlijk ook toe te passen valt op film. Regisseurs moeten nu eenmaal, vaak met pijn in het hart, bepaalde delen uit de film schrappen om een goedlopend verhaal te creëren. De beste delen worden verwijderd voor het algemeen belang van de film.