Dode dichters almanak: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 22: | Regel 22: | ||
Mijn persoonlijke favorieten zijn Auden, Lucebert en Stevie Smith. Die zijn ook mooi gefilmd. Lucebert toevallig door mijzelf. Dat is ook de kracht van het programma: geen gedoe met vallende blaadjes of stormen in een woestijn; je ziet gewoon een dichter die leest. Toen in Ierland dacht ik echt: godverdomme zeg wat geweldig. Datzelfde hoop ik bij anderen te bewerkstelligen. Ja we hadden het tienjarig bestaan graag willen vieren, met het uitzenden van de highlights, maar dat is van hogerhand afgeblazen. Maar eigenlijk is elke uitzending de viering van een dichter.’ | Mijn persoonlijke favorieten zijn Auden, Lucebert en Stevie Smith. Die zijn ook mooi gefilmd. Lucebert toevallig door mijzelf. Dat is ook de kracht van het programma: geen gedoe met vallende blaadjes of stormen in een woestijn; je ziet gewoon een dichter die leest. Toen in Ierland dacht ik echt: godverdomme zeg wat geweldig. Datzelfde hoop ik bij anderen te bewerkstelligen. Ja we hadden het tienjarig bestaan graag willen vieren, met het uitzenden van de highlights, maar dat is van hogerhand afgeblazen. Maar eigenlijk is elke uitzending de viering van een dichter.’ | ||
door Angela van der Elst - 10 januari 2008, p. 70 | door Angela van der Elst - 10 januari 2008, p. 70 | ||
---- | |||
Genre: [[kunst en cultuurprogramma]] | Genre: [[kunst en cultuurprogramma]] | ||
Versie van 6 feb 2008 11:08
1998 -
Serie dagsluitingen bestaande uit archiefmateriaal, waarin een reeds overleden dichter voorleest uit eigen werk. Het is een van de kortste programma's op de televisie. De dichters zijn onder andere Hans Andreus, J.C. Bloem, Elisabeth Eybers, Louis Ferron, W.F. Hermans, Lucebert, Adriaan Morriën, Paul Rodenko, Bert Schierbeek, Willem Wilmink.
Beschikbaar in het archief van het Nederlands Instituut voor Beeld en geluid [1]
Maker
Redactie Hans Keller
Productie Ine Waltuch Else Marie Rombouts
Muziek Henny Vrienten
Hans Keller over het de Dode dichters almanak in de VPRO gids 1 (2008):
‘Ik kwam erop door iemand anders, zoals je meestal ideeën opdoet. In 1996 was ik op vakantie in Ierland. We kwamen ’s avonds laat aan in een hotel en ik zette de televisie aan. Toen zag ik tot mijn stomme verbazing T.S. Eliot; ik wist niet eens dat die man ooit gefilmd was. Hij las in een grote microfoon waar BBC op stond een van zijn ‘Four Quartets’, daarna iets van Auden, Stevie Smith en Philip Larkin. Ineens realiseerde ik me: verrek; ik heb zelf ooit J.C. Bloem voor de camera gehad, en Simon Vestdijk. Kort daarna zag ik de film Dead Poets Society – sentimenteel maar mooi – en toen viel alles samen en ontstond dit programma. Het heet ‘almanak’ omdat ik het liefst elke dag een gedicht wilde uitzenden. Het werd een keer per week, en dat is ook al mooi. Dat blijkt ook uit de reacties van bijvoorbeeld archiefmedewerkers uit het buitenland; die zijn verbijsterd dat dit bij ons gebeurt. Ze vinden het geweldig en gaan enthousiast op zoek naar beelden van dode dichters. Waarom dode? Ja omdat dat eigenlijk het enig denkbare selectiecriterium is. Met levende dichters krijg je onmiddellijk: waarom heb je die niet, of die? Mijn persoonlijke favorieten zijn Auden, Lucebert en Stevie Smith. Die zijn ook mooi gefilmd. Lucebert toevallig door mijzelf. Dat is ook de kracht van het programma: geen gedoe met vallende blaadjes of stormen in een woestijn; je ziet gewoon een dichter die leest. Toen in Ierland dacht ik echt: godverdomme zeg wat geweldig. Datzelfde hoop ik bij anderen te bewerkstelligen. Ja we hadden het tienjarig bestaan graag willen vieren, met het uitzenden van de highlights, maar dat is van hogerhand afgeblazen. Maar eigenlijk is elke uitzending de viering van een dichter.’ door Angela van der Elst - 10 januari 2008, p. 70
Genre: kunst en cultuurprogramma
