Categorie:Olympische Spelen: verschil tussen versies

De Olympische Spelen zijn vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw in de audiovisuele media te volgen. De Haarlemse filmfabriek Polygoon produceert dan al wekelijks een Bioscoopjournaal met interessante onderwerpen. Eerst zijn dit stille films, vanaf 1931 is er ook geluid. Er wordt ruim aandacht besteed aan sport en ook de Olympische Spelen komen voorbij. In deze films leggen de sporters en coaches vaak zelf hun prestaties vast op film. Met een 8mm-cameraatje filmen zij elkaar op het trainingskamp of tijdens de wedstrijden.

Op de radio doet de AVRO verslag van de Zomerspelen in Berlijn 1936 in nazi-Duitsland. Een vier man sterke ploeg, met Tom Schreurs en Han Hollander, maakt zo’n zestien uur aan reportages. Na de oprichting van de NRU worden grote meerdaagse evenementen in gezamenlijkheid uitgezonden. Zo worden de Zomerspelen in Londen 1948 verzorgd door een ploeg van verschillende omroepen. Onder leiding van Tom Schreurs worden dagelijks vier reportageblokken van twintig minuten geproduceerd

Het Journaal brengt beelden van de Olympische Spelen voor het eerst op de televisie. In 1955 zijn er al een aantal items te zien over de voorbereidingen en kwalificatierondes van Nederlandse sporters voor de Spelen in Melbourne. In 1956 zijn er reportages van de Winterspelen in Cortina D'Ampezzo Italië en later van de Zomerspelen in Melbourne.

In 1960 verschijnt er het eerste programma op de televisie geheel in het teken van de Spelen simpelweg genaamd Olympische Spelen. Van de Winterspelen zendt de NTS dagelijks een uur uit. De Spelen in Rome komen uitgebreider aan bod: elke dag minimaal twee uitzendingen met veel rechtstreekse reportages vanuit Rome. De NTS werkt hiervoor samen met de BRT zodat kosten en techniek kunnen worden gedeeld. Vanuit Rome, Brussel en Bussum worden de uitzendingen verzorgd. Ook is samenwerking op gang gekomen tussen een aantal Europese landen, verenigd in de European Broadcasting Union (EBU), die onder de noemer 'Eurovisie' met enige regelmaat rechtstreekse reportages op de buis brengt.

De verslaggeving van de Olympische Spelen wordt de opeenvolgende jaren uitgebreider en mooier. De techniek maakt meer dingen mogelijk. De komst van de satelliet zorgt er voor dat beelden sneller arriveren in Nederland. Het tijdverschil tussen de wedstrijden van de Spelen in Japan en de uitzending ervan in Europa blijft in 1964 hierdoor beperkt. De omschakeling van film naar video maakt nieuwe montage technieken als slow motion en herhalingen tijdens de uitzendingen in 1968 mogelijk. Technologische verbeteringen zijn er in 1980 met de komst van de computer waardoor er visueel meer mogelijk is en in datzelfde jaar is er voor het eerst teletekst waarop samenvattingen rustig terug te lezen zijn. Dankzij het internet is de NOS in het nieuwe millennium in staat om nog meer informatie en live beelden aan te bieden. Dit begint in 2004 bescheiden met 4 verschillende live-streams beschikbaar via een speciale website van KPN (2004) en groeit uit tot blogs via Twitter en Hyves, speciale widgets (2008) en applicaties voor mobiele telefoons (2010).

Ook is er steeds meer zendtijd beschikbaar. Tokio en Innsbruck zijn in 1964 samen goed voor 82 uur televisie. Voor de Spelen in 1968 is dat 112 uur. In 2004 is dat inmiddels ruim 150 uur live televisie en in 2008 is dat maar liefst 255 uur. Dit gecombineerd met programma’s op de radio is dit goed voor een kleine 500 uur Olympische spelen. Voor de registratie en verslaggeving van de Olympische Zomerspelen 2008 is inmiddels een ploeg in van 250 medewerkers werkzaam. 87 van hen verblijven in Peking, de overigen werken op de NOS-Sportredactie in Hilversum.

Naast de reguliere uitzendingen rondom de Spelen via Studio Sport verschijnen er vanaf de jaren ’80 steeds meer bijprogramma’s. Koos Postema vult in 1984 de reguliere uitzendingen aan met een Ontbijtshow waarin het laatste nieuws uit Los Angeles centraal staat. Een formule die bij de Spelen in Calgary in 1988 en in Salt Lake City in 2002 wordt herhaald. Vanaf 2006 maken de ochtendshows plaats voor de late night talkshows Studio Sportzomer en Studio Sportwinter. Daarnaast verschijnen er vaker gelegenheidprogramma’s als Winterspelen waarin belangrijke sporters in aanloop naar het event worden geportretteerd.