Michiel de Ruyter

Michiel de Ruyter (1973)

Naam	Michiel de Ruyter
Geboren	Amsterdam, 6 augustus 1926
Gestorven	Amsterdam, 15 oktober 1994
Functies	Presentator, Producent , Redacteur,
Bekend van	Metro's Midnight Music "Radio Jazz Club" "Radio Jazz Magazine" 'Take It Easy"Geschiedenis van de Jazz" "NOS Jazz"
Periode actief	1952 - 10 juli 1994
Werkt samen met	Aad Bos, Jan de Winter, Kees Schooneberg, Joop de Roo
Media
Michiel de Ruyter in de media Oeuvre van Michiel de Ruyter

Wanneer Michiel de Ruyter als 16-jarige zich bij thuiskomst niet "lekker voelt", denkt de huisarts aan een griepje. Het blijkt echter polio te zijn, waardoor hij voor de rest van zijn leven veroordeeld wordt tot de rolstoel. Hij luistert veel naar de radio en is een echte muziekliefhebber met voorkeur voor jazz, die pas na de oorlog mondjesmaat te horen is via de Nederlandse radio. Zijn liefde voor de muziek gaat zover dat hij z'n ijshockeyschaatsen verruilt voor een klarinet. Van 1945 tot 1952 is hij actief als amateurmusicus en componist en speelt klarinet, alt- en sopraansax in meerdere door hem geleide bands: in 1946 "De Mokum Washboard Stompers", in 1947 in het kwartet "The Blues Players" en het sextet de "Rhythm Dynamiks". In 1948 en 1949 speelt hij in "The Orchestra of the Amsterdam Jazz Society" en in "The Mokum Jazzmen". Hij speelt ook in de band met zijn eigen naam: "Chiel de Ruyter’s Jazzmen". Hij treedt met deze bands op in verschillende Nederlandse jazzclubs en deze optredens worden enthousiast ontvangen door de pers. Met een drietal bands neemt hij in totaal acht platen op. Er zijn van deze opnames nooit platen geperst voor de verkoop. Via het Jazzarchief is het mogelijk de 4 bewaard gebleven opnamen te beluisteren die hij met de "Mokum Washboard Stompers" heeft opgenomen. Een tweede opname sessie is met "Chiel de Ruyter’s Jazzmen" waarvan geen exemplaren gevonden zijn. Voor de eerste opname sessie componeert hij twee stukken: "Blues for Jealous Women" en "Suicide Blues". Hij schrijft ook nog de "Woodsellers Blues" , gebaseerd op de roep van een aanmaakhoutverkoper, die bij hem in de buurt hout verkoopt. Als bandleider is De Ruyter erg serieus en houdt van alles bij, zoals hij dat later als radio presentator ook doet. Hij bewaart zelfs de bezettingen van zijn bands tussen 1946 en 1949 en ook overzichten van optreeddata en optreedlocaties. Van zijn optreden op het jaarlijkse concours van de Swing Society Zaanstreek maakt de AVRO opnamen en maakt hij kennis met Jan de Winter van AVRO's Jazzsociëteit. Het blijft niet bij een eenmalige uitzending, De Ruyter wordt uitgenodigd als gastpresentator en wordt in 1952 redacteur van het tweewekelijkse AVRO-programma en blijft dat doen tot 1958.

Wanneer Pete Felleman bij de VARA moet vertrekken vanwege zijn commerciële activiteiten, kan hij bij de VARA aan de slag. Hij werkt de eerste drie maanden alleen als redacteur. Na de zogenaamde afkoelingsperiode, krijgt hij een wekelijks programma op de vrijdagavond: Radio Jazz Club. In 1960 komt er het maandelijkse programma Oude en nieuwe waarden in de jazz bij dat tot 1961 doorloopt. Samen met Aad Bos als co-presentator en -redacteur, en Kees Schoonenberg als redacteur, regisseur en producer maakt Michiel de Ruyter vanaf oktober 1961 voor de VARA eens in de twee weken het baanbrekende Radio Jazz Magazine op woensdagavond. Het format, met onder meer studio-sessies, blinddoektests, nieuwsberichten en reportages, maakt het programma uniek in zijn soort. Het drietal gaat met de succesformule door tot oktober 1972. Wanneer in oktober 1967 de publieke omroep een popzender voor jongeren (Hilversum 3) start, laat de VARA het trio Radio Jazz Magazine op 3 maken. In deze nieuwe rubriek is vooral zwarte muziek zoals gospel en soul te horen. Het programma stopt na anderhalf jaar, en krijgt pas in oktober 1972 een opvolger: Jazz & Blues, opnieuw een samenwerking tussen De Ruyter en Aad Bos.

De Ruyter, die vanaf 1954 ook al voor de Wereldomroep incidenteel programma’s maakt, gaat in 1967 ook werken voor de NRU (de latere NOS). In 1972 begint hij voor die omroep met zijn vaste programma NOS Jazz. Drie jaar later komen daar de programma’s Metro’s Midnight Music en Take it easy bij, die hij alleen samenstelt en die door Peter Holland worden gepresenteerd. De Ruyter maakt zijn programma's meestal in het Muziekpaviljoen op het Hilversumse Omroepkwartier in de kelder naast de eindregie van Hilversum 3, waar voor gehandicapten met rolstoel een voorziening gemaakt is om het niveau verschil te overwinnen. Op de vraag van collega's hoe hij het voor elkaar krijgt om ruim voor de tegenover liggende massieve wand tot stilstand te komen is zijn antwoord: door pompend te remmen met z'n invalidenwagentje.

Op 1 januari 1977 krijgt Michiel de Ruyter eindelijk de lang verdiende vaste aanstelling bij de NOS, en verbreekt hij definitief zijn band met de VARA. Dat maakt een eind aan zijn lange samenwerking met Aad Bos. De NOS stelt hem eind jaren zeventig in staat om te beginnen met het wekelijkse Geschiedenis van de jazz. Het project is gepland voor een periode van twee jaar, en start op 7 oktober 1979. Na 695 afleveringen stopt De Ruyter noodgedwongen met de serie op 10 juli 1994, drie maanden voor zijn dood. Bij zijn overlijden blijkt De Ruyter nog voor anderhalf jaar materiaal te hebben. Het project stopt bij What’s new? van de lp Ballads van John Coltrane.