Willibrord Fréquin: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(12 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 4: Regel 4:
| geboorte_datum  = 6 september 1941
| geboorte_datum  = 6 september 1941
| geboorte_plaats = Arnhem
| geboorte_plaats = Arnhem
| overlijden_datum  =   
| overlijden_datum  =  26 mei 2022
| overlijden_plaats =  
| overlijden_plaats = Laren
| functies = [[:Category:Journalist | journalist]], [[:Category:Televisiemaker | televisiemaker]]
| functies = [[:Category:Journalist | journalist]], [[:Category:Televisiemaker | televisiemaker]]
| bekend_van  = ''[[Brandpunt]], [[De week van Willibrord]]''
| bekend_van  = ''[[Brandpunt]], [[De week van Willibrord]]''
| periode_actief  = 1960-  
| periode_actief  = 1960-2020
| werkt_samen_met = [[Mieke Lamers]]
| werkt_samen_met = [[Mieke Lamers]]
| trivia = Raakt in opspraak door nep-reportage over handel in mensenhoofden in Brandpunt (1989)
| trivia = Raakt in opspraak door nep-reportage over handel in mensenhoofden in Brandpunt (1989)
Regel 22: Regel 22:
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Willibrord Fréquin]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Willibrord Fréquin]]
}}
}}
Willibrord Fréquin is een selfmade man. Hij heeft het vak van televisiemaker in de loop der jaren steeds meer op zijn eigen - in veler ogen rechtstreekse, onbehouwen en onbeschofte wijze vorm gegeven. Hij is voor weinig bang en provoceert, lokt agressie uit door volhardende achtervolgingen en ongegeneerde confrontaties, maar incasseert meestal ook zelf enige klappen en andersoortig geweld.  Hij gaat immer gekleed in een onberispelijk kostuum met pochet, gekleurd overhemd met witte boord en uitbundige stropdas, plus - afhankelijk van het weer - een donkere winterjas of een lichte regenjas. Voor [[RTL4]]/5 en [[SBS]] haalt hij hoge kijkdichtheden met zijn programma´s.


Zijn critici, met name onder journalisten, zijn echter legio. Zij noemen hem de Grootinquisiteur van de BV Emotie-tv, een hondse vlerk, een patjepeeër, een flemende patser, een proleet, Calimero in een net pak. Maar ook het volk is niet zonder kritiek, want een in 2001 gehouden enquête door het weekblad ''Nieuwe Revue'' wijst hem aan als ‘de irritantste Nederlander’. En de Raad voor de Journalistiek krijgt enkele keren klachten over Fréquins programma´s te behandelen.
'''Brutaal en allergisch voor onrecht.'''
Fréquin beklaagt zich immer, dat zijn critici altijd op de man spelen. Dat gebeurt eigenlijk sinds januari 1989, wanneer zijn journalistieke integriteit door twee ''[[Brandpunt]]''reportages in diskrediet wordt gebracht. Zijn verdere loopbaan is hij achtervolgd met de zogenaamde handel in mensenhoofden en een niet-bestaand XTC-laboratorium. Elke interviewer begint er over en wanneer de Amsterdamse politievoorlichter Klaas Wilting in 2000 met pensioen gaat, komen Fréquin en de hoofdenaffaire opnieuw ter sprake.


Het zal alles te maken hebben met de door velen omstreden wijze, waarop hij na zijn ''Brandpunt''periode televisie is gaan maken en dat hem, volgens het trotse [[SBS6]], tot ‘Nederlands brutaalste verslaggever’ maakt.
===Jeugd===
Fréquin is in eigen ogen een verlegen man. Gewoon een heel gezellige, Bourgondische kwajongen, die alleen niet tegen onrecht en ellende kan. Een man die televisie een belangrijk middel vindt om bepaalde dingen aan de kaak te stellen.  
Frequin wordt in Arnhem geboren als zoon van Louis Frequin, hoofdredacteur van dagblad 'De Gelderlander'. Hij groeit op in Nijmegen. Tijdens zijn jeugd beland hij op een kostschool.
 
===televisie===
Frequin begint in 1963 als producer bij de KRO. Als snel gaat hij ook regisseren. In 1968 begint hij bij de actualiteitenrubriek [[Brandpunt]], waar hij tot 1989 zal blijven werken. Veel hoogtepunten in zijn carriére zullen bij deze rubriek tot stand komen.
 
Hij maakt reportages over zijn ontmoetingen met Paus Johannes Paulus II en Moeder Theresa.Hij bezoekt Biafra en de martelkamers van het Oegandees schrikbewind van Idi Amin. Ook is hij in Argentinië bij de dwaze moeders van het Plaza de Mayo. Frequin was het die alle protocolregels overtreed als hij prins Bernhard direct vragen durft te stellen over de Lockheed-affaire. Hij heeft een bijzondere band met wijlen Prins Claus.
 
Zijn stijl van interviewen is uniek voor de jaren '70, brutaal op het onbeschofte af, maar uiterst boeiend om naar te kijken. Hij werkt veel en hard tijdens zijn loopbaan, iets wat hem drie huwelijken zou kosten.
Willibrord Fréquin is een selfmade man. Hij heeft het vak van televisiemaker in de loop der jaren steeds meer op zijn eigen wijze vorm gegeven.
 
In 1989 wordt hij door de KRO weggehaald bij de redactie van [[Brandpunt]]. Aanleiding is de zogenaamde 'hoofdenaffaire'. Frequin maakt een reportage over vermeende handel in mensenschedels. In de reportage worden vijf schedels in een hotelkamer getoond. De politie onderzoekt de zaak en van hoofdenhandel is geen sprake. Frequin blijft vervolgens wel tot 1993 in dienst van de KRO. In september 1989 maakt hij een wat lichtvoetig programma onder de titel [[startbaan]].
 
===De commerciële omroepen===
 
Hij is voor weinig bang en provoceert, lokt agressie uit door volhardende achtervolgingen en ongegeneerde confrontaties, maar incasseert meestal ook zelf enige klappen en andersoortig geweld.  Hij gaat immer gekleed in een onberispelijk kostuum met pochet, gekleurd overhemd met witte boord en uitbundige stropdas, plus - afhankelijk van het weer - een donkere winterjas of een lichte regenjas.
 
Voor [[RTL4]]/5 en [[SBS]] haalt hij hoge kijkdichtheden met zijn programma´s. Zijn critici, met name onder journalisten, zijn echter legio. Zij noemen hem de Grootinquisiteur van de BV Emotie-tv, een hondse vlerk, een patjepeeër, een flemende patser, een proleet, Calimero in een net pak. Maar ook het volk is niet zonder kritiek, want een in 2001 gehouden enquête door het weekblad ''Nieuwe Revue'' wijst hem aan als ‘de irritantste Nederlander’. En de Raad voor de Journalistiek krijgt enkele keren klachten over Fréquins programma´s te behandelen.
 
Het zal alles te maken hebben met de door velen omstreden wijze, waarop hij na zijn ''Brandpunt''periode televisie is gaan maken en dat hem, volgens het trotse [[SBS6]], tot ‘Nederlands brutaalste verslaggever’ maakt. Fréquin is in eigen ogen een verlegen man. Gewoon een heel gezellige, Bourgondische kwajongen, die alleen niet tegen onrecht en ellende kan. Een man die televisie een belangrijk middel vindt om bepaalde dingen aan de kaak te stellen.
 
===Op weg naar het einde===
Na een pacemaker en kanker zijn er lichamelijke ongemakken te over. Toch doet hij in 2016 mee aan de Nijmeegse Vierdaagse en loopt hem uit.
 
In een uitzending van het programma [[De Reunie]] uit November 2015 vertelt hij aan zijn vriend en oud-collega [[Fons de Poel]] dat hij dagelijks aan de dood denkt en over zijn begrafenis, zegt hij dat hij van plan is anoniem te sterven:"na een half jaar denken de mensen: God we zien die Frequin nooit meer, hoe zou het toch met hem gaan..."


Fréquin is vroeger een heel gelovige rooms-katholiek, maar zijn geloof in (het bestaan van) God is ernstig aan het wankelen gebracht door het filmen van aan honger stervende kinderen in Afrika.
In de vorige eeuw heeft hij zijn begrafenis al geregeld. Het wordt een klassieke uitvaart, met als vertrekpunt zijn stamcafé ''Moeke Spijkstra'' in Blaricum. De kist in een door paarden getrokken koets. In het wit gedrapeerde paarden. ”Want”, zoals de tv-maker zelf zei, ”ik ben nagenoeg zonder zonden.”


[[Category:personen|Frequin, Willibrord]] [[Category:Journalist |Frequin, Willibrord]] [[Category:Televisiemaker |Frequin, Willibrord]]
[[Category:personen|Frequin, Willibrord]] [[Category:Journalist |Frequin, Willibrord]] [[Category:Televisiemaker |Frequin, Willibrord]]

Huidige versie van 4 okt 2022 om 13:41

Willibrord Fréquin

NaamWillibrord Jan Louis Maria Fréquin
GeborenArnhem, 6 september 1941
GestorvenLaren, 26 mei 2022
Functies journalist, televisiemaker
Bekend vanBrandpunt, De week van Willibrord
Periode actief1960-2020
Werkt samen metMieke Lamers
TriviaRaakt in opspraak door nep-reportage over handel in mensenhoofden in Brandpunt (1989)
Media
Audio fragmentenAudio.png
GalleryGallery

Willibrord Fréquin in de media
Oeuvre van Willibrord Fréquin

Brutaal en allergisch voor onrecht.

Jeugd

Frequin wordt in Arnhem geboren als zoon van Louis Frequin, hoofdredacteur van dagblad 'De Gelderlander'. Hij groeit op in Nijmegen. Tijdens zijn jeugd beland hij op een kostschool.

televisie

Frequin begint in 1963 als producer bij de KRO. Als snel gaat hij ook regisseren. In 1968 begint hij bij de actualiteitenrubriek Brandpunt, waar hij tot 1989 zal blijven werken. Veel hoogtepunten in zijn carriére zullen bij deze rubriek tot stand komen.

Hij maakt reportages over zijn ontmoetingen met Paus Johannes Paulus II en Moeder Theresa.Hij bezoekt Biafra en de martelkamers van het Oegandees schrikbewind van Idi Amin. Ook is hij in Argentinië bij de dwaze moeders van het Plaza de Mayo. Frequin was het die alle protocolregels overtreed als hij prins Bernhard direct vragen durft te stellen over de Lockheed-affaire. Hij heeft een bijzondere band met wijlen Prins Claus.

Zijn stijl van interviewen is uniek voor de jaren '70, brutaal op het onbeschofte af, maar uiterst boeiend om naar te kijken. Hij werkt veel en hard tijdens zijn loopbaan, iets wat hem drie huwelijken zou kosten. Willibrord Fréquin is een selfmade man. Hij heeft het vak van televisiemaker in de loop der jaren steeds meer op zijn eigen wijze vorm gegeven.

In 1989 wordt hij door de KRO weggehaald bij de redactie van Brandpunt. Aanleiding is de zogenaamde 'hoofdenaffaire'. Frequin maakt een reportage over vermeende handel in mensenschedels. In de reportage worden vijf schedels in een hotelkamer getoond. De politie onderzoekt de zaak en van hoofdenhandel is geen sprake. Frequin blijft vervolgens wel tot 1993 in dienst van de KRO. In september 1989 maakt hij een wat lichtvoetig programma onder de titel startbaan.

De commerciële omroepen

Hij is voor weinig bang en provoceert, lokt agressie uit door volhardende achtervolgingen en ongegeneerde confrontaties, maar incasseert meestal ook zelf enige klappen en andersoortig geweld. Hij gaat immer gekleed in een onberispelijk kostuum met pochet, gekleurd overhemd met witte boord en uitbundige stropdas, plus - afhankelijk van het weer - een donkere winterjas of een lichte regenjas.

Voor RTL4/5 en SBS haalt hij hoge kijkdichtheden met zijn programma´s. Zijn critici, met name onder journalisten, zijn echter legio. Zij noemen hem de Grootinquisiteur van de BV Emotie-tv, een hondse vlerk, een patjepeeër, een flemende patser, een proleet, Calimero in een net pak. Maar ook het volk is niet zonder kritiek, want een in 2001 gehouden enquête door het weekblad Nieuwe Revue wijst hem aan als ‘de irritantste Nederlander’. En de Raad voor de Journalistiek krijgt enkele keren klachten over Fréquins programma´s te behandelen.

Het zal alles te maken hebben met de door velen omstreden wijze, waarop hij na zijn Brandpuntperiode televisie is gaan maken en dat hem, volgens het trotse SBS6, tot ‘Nederlands brutaalste verslaggever’ maakt. Fréquin is in eigen ogen een verlegen man. Gewoon een heel gezellige, Bourgondische kwajongen, die alleen niet tegen onrecht en ellende kan. Een man die televisie een belangrijk middel vindt om bepaalde dingen aan de kaak te stellen.

Op weg naar het einde

Na een pacemaker en kanker zijn er lichamelijke ongemakken te over. Toch doet hij in 2016 mee aan de Nijmeegse Vierdaagse en loopt hem uit.

In een uitzending van het programma De Reunie uit November 2015 vertelt hij aan zijn vriend en oud-collega Fons de Poel dat hij dagelijks aan de dood denkt en over zijn begrafenis, zegt hij dat hij van plan is anoniem te sterven:"na een half jaar denken de mensen: God we zien die Frequin nooit meer, hoe zou het toch met hem gaan..."

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Willibrord_Fréquin&oldid=174626"