Hans de Cocq: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
(13 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 17: | Regel 17: | ||
}} | }} | ||
Hans de Cocq volgt de MULO in Utrecht van 1950-1955. De eerste televisie uitzendingen | Hans de Cocq volgt de MULO in Utrecht van 1950-1955. De eerste televisie uitzendingen maken een grote indruk op hem. Hij ziet de eerste uitzending en zijn vader koopt niet lang daarna een televisie voor het gezin. Na de MULO volgt Hans de Cocq een opleiding aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs Amsterdam. Na zijn diploma werkt hij van 1960 tot 1964 als illustrator voor diverse opdrachtgevers, waaronder: de Partij van de Arbeid, de Rotterdamse Jeugdraad en de Arbeiders Jeugd Centrale. | ||
In 1964 komt hij in dienst bij de grafische afdeling van de NTS en hij blijft op deze afdeling (vanaf 1969 NOS Grafisch Ontwerp en vanaf 1988 NOB Design) werken tot 1992. | In 1964 komt hij in dienst bij de grafische afdeling van de NTS en hij blijft op deze afdeling (vanaf 1969 NOS Grafisch Ontwerp en vanaf 1988 NOB Design) werken tot 1992. Hij ontwerpt titelkaarten, titelrollen, illustraties en animaties voor vele programma's, zoals ''[[Ja zuster, nee zuster]]'',, ''[[Haagsche Kringen]]'', ''[[Randfiguren]]'', ''[[Liedjes aan de kerk]]'', ''[[Kinderen voor kinderen]]'', ''[['t Spant erom]]'', ''[[En een zoen van de juffrouw]]'', ''[[Woord voor woord]]'',''[[Sesamstraat]]'', ''[[Het Klokhuis]]'', diverse VARA documentaires waaronder ''[[Voorwaarts en niet vergeten]]'', ''[[Bijbelvertellingen]]'' en diverse TELEAC cursusprogramma's. | ||
Hij | |||
Aan het programma ''[[Randfiguren]]'' (VPRO, 1965) van schrijver Ernst van Altena heeft De Cocq goede herinneringen. Hij | Aan het programma ''[[Randfiguren]]'' (VPRO, 1965) van schrijver Ernst van Altena heeft De Cocq goede herinneringen. Hij maakt voor dit programma illustraties bij de schrijvers, dichters en andere literaire 'randfiguren' die in het programma aan bod komen en krijgt daarbij alle vrijheid van de programmamaker. De Cocq werkt ook voor een aantal programma's samen met regisseur [[Bob Rooyens]]. Rooyens is eind jaren zestig bezig de grenzen van het medium televisie op te rekken en experimenteert met decor, grafische vormgeving en speciale effecten. De Cocq verzorgt de grafische vormgeving voor een aantal bijzondere muziekprogramma's van Rooyens zoals: ''[[Moef ga-ga]]'', ''[[Vers I]]'' en ''[[Vers II]]'' en een show met ''[[Liesbeth List]]''. Ook bij het programma ''[[Open en bloot]]'' (VARA 1974) is zijn inbreng groot. As vormgever neemt hij deel aan de redactievergaderingen en zo levert hij een belangrijke bijdrage aan het programma. Aan de hand van zijn prachtige animaties en illustraties krijgt een hele generatie voorlichting over voortplanting, veilig vrijen en anticonceptie. | ||
Vanaf midden jaren zestig begint de grafische afdeling van de NOS zowel kwantitatief als | Vanaf midden jaren zestig begint de grafische afdeling van de NOS zowel kwantitatief als kwantitatief te groeien. Het werk van de ontwerpers begint op te vallen en wordt diverse keren tentoongesteld. In 1965 bijvoorbeeld zijn De Cocq ontwerpen te zien op de [[Tentoonstelling 'Buiten beeld']] in drukkerij Sigfried te Amsterdam, een expositie met werk van veel verschillende NTS grafici, waaronder [[Henk Vermolen]], [[Jaap Drupsteen]] en [[Marcel van Woerkom]]. In 1967 is er een vervolg tentoonstelling, dit keer met [[Europese Telegrafiek]]. Over Hans de Cocq verschijnt in 1970 een boekje van papiergroothandel Corvey met een interview en afbeeldingen van titelkaarten van hemzelf en zijn collega's. | ||
Als de grafische afdeling in 1988 privatiseert tot NOB Design, verandert er veel; 'er werd meer gerekend dan getekend'. Veel | Als de grafische afdeling in 1988 privatiseert tot NOB Design, verandert er veel; 'er werd meer gerekend dan getekend'. Veel ontwerpers vertrekken om voor zichzelf te beginnen of worden met de VUT gestuurd. De Cocq trekt zich terug in het werk wat hij het liefste doet: het maken van illustraties en animaties voor ''[[Sesamstraat]]'', ''[[Het Klokhuis]]'' en TELEAC cursussen. In 1992 neemt hij afscheid van zijn werk en tekent hij ook niet meer. Hij schenkt in 1996 een groot deel van zijn grafisch werk aan het Omroepmuseum (nu het Nederland Instituut voor Beeld en Geluid). | ||
[[Category:personen|Cocq, Hans de]] [[Category:Grafisch ontwerper |Cocq, Hans de]] [[Category:Illustrator |Cocq, Hans de]] | |||
[[Category:personen|Cocq, Hans de]] [[Category:Grafisch ontwerper |Cocq, Hans de]] [[Category:Illustrator |
Huidige versie van 4 jul 2013 om 10:07
Naam | Hans de Cocq |
Geboren | Utrecht, 5 augustus 1937 |
Gestorven | Utrecht, 9 oktober 2009 |
Functies | grafisch ontwerper, illustrator |
Bekend van | animaties in Open en bloot en grafisch ontwerp voor Moef ga-ga |
Periode actief | 1964-1992 |
Werkt samen met | Bob Rooyens, Massimo Götz, Ernst van Altena |
Oeuvre Hans de Cocq |
Hans de Cocq volgt de MULO in Utrecht van 1950-1955. De eerste televisie uitzendingen maken een grote indruk op hem. Hij ziet de eerste uitzending en zijn vader koopt niet lang daarna een televisie voor het gezin. Na de MULO volgt Hans de Cocq een opleiding aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs Amsterdam. Na zijn diploma werkt hij van 1960 tot 1964 als illustrator voor diverse opdrachtgevers, waaronder: de Partij van de Arbeid, de Rotterdamse Jeugdraad en de Arbeiders Jeugd Centrale.
In 1964 komt hij in dienst bij de grafische afdeling van de NTS en hij blijft op deze afdeling (vanaf 1969 NOS Grafisch Ontwerp en vanaf 1988 NOB Design) werken tot 1992. Hij ontwerpt titelkaarten, titelrollen, illustraties en animaties voor vele programma's, zoals Ja zuster, nee zuster,, Haagsche Kringen, Randfiguren, Liedjes aan de kerk, Kinderen voor kinderen, 't Spant erom, En een zoen van de juffrouw, Woord voor woord,Sesamstraat, Het Klokhuis, diverse VARA documentaires waaronder Voorwaarts en niet vergeten, Bijbelvertellingen en diverse TELEAC cursusprogramma's.
Aan het programma Randfiguren (VPRO, 1965) van schrijver Ernst van Altena heeft De Cocq goede herinneringen. Hij maakt voor dit programma illustraties bij de schrijvers, dichters en andere literaire 'randfiguren' die in het programma aan bod komen en krijgt daarbij alle vrijheid van de programmamaker. De Cocq werkt ook voor een aantal programma's samen met regisseur Bob Rooyens. Rooyens is eind jaren zestig bezig de grenzen van het medium televisie op te rekken en experimenteert met decor, grafische vormgeving en speciale effecten. De Cocq verzorgt de grafische vormgeving voor een aantal bijzondere muziekprogramma's van Rooyens zoals: Moef ga-ga, Vers I en Vers II en een show met Liesbeth List. Ook bij het programma Open en bloot (VARA 1974) is zijn inbreng groot. As vormgever neemt hij deel aan de redactievergaderingen en zo levert hij een belangrijke bijdrage aan het programma. Aan de hand van zijn prachtige animaties en illustraties krijgt een hele generatie voorlichting over voortplanting, veilig vrijen en anticonceptie.
Vanaf midden jaren zestig begint de grafische afdeling van de NOS zowel kwantitatief als kwantitatief te groeien. Het werk van de ontwerpers begint op te vallen en wordt diverse keren tentoongesteld. In 1965 bijvoorbeeld zijn De Cocq ontwerpen te zien op de Tentoonstelling 'Buiten beeld' in drukkerij Sigfried te Amsterdam, een expositie met werk van veel verschillende NTS grafici, waaronder Henk Vermolen, Jaap Drupsteen en Marcel van Woerkom. In 1967 is er een vervolg tentoonstelling, dit keer met Europese Telegrafiek. Over Hans de Cocq verschijnt in 1970 een boekje van papiergroothandel Corvey met een interview en afbeeldingen van titelkaarten van hemzelf en zijn collega's.
Als de grafische afdeling in 1988 privatiseert tot NOB Design, verandert er veel; 'er werd meer gerekend dan getekend'. Veel ontwerpers vertrekken om voor zichzelf te beginnen of worden met de VUT gestuurd. De Cocq trekt zich terug in het werk wat hij het liefste doet: het maken van illustraties en animaties voor Sesamstraat, Het Klokhuis en TELEAC cursussen. In 1992 neemt hij afscheid van zijn werk en tekent hij ook niet meer. Hij schenkt in 1996 een groot deel van zijn grafisch werk aan het Omroepmuseum (nu het Nederland Instituut voor Beeld en Geluid).