Tefifoon

Opslag van audio is al jaren mogelijk. Tegenwoordig direct digitaal in het geheugen van een computer, op kleine geheugenkaartjes, mp3 enzovoort. In de jaren dertig gebruikt men een techniek die gezien kan worden als een combinatie van de grammofoonplaat en de bandrecorder. Deze techniek wordt in de jaren dertig in eerste instantie voor militaire doeleinden gebruikt, later gaat ook de consument er gebruik van maken.

De opname wordt door de producent gemaakt. Men koopt dus voorbespeelde banden, zelf thuis opnemen kan niet. Een band zonder einde, een zogenaamde 'closed loop', van ongeveer 16 millimeter breed bevindt zich in een cassette. Het negatief van de opname bevindt zich op een trommel. Door de band onder de trommel te voeren wordt het geluidspoor in het oppervlak van de band geperst. Zo komt er een doorlopend spoor dat in 56 parallelle banen als een spiraal op de band staat. Vooral de lange speelduur, ongeveer vier uren, van bijvoorbeeld dansmuziek, maakt dat dit apparaat in de jaren veertig en vijftig zeer geliefd is. Om naar de opname te luisteren plaatst men de band in de speler. Een aftastnaald leest de groef en het geluid kan met de versterker of via een radiotoestel worden weergegeven. Er worden losse afspeeltefifoons gemaakt maar ook kan het apparaat ingebouwd worden in de kast van een radiotoestel.