Tefifoon

De Tefifon Opslag van audio is al jaren mogelijk. Het is begonnen met de wasrol van Thomas Edison. Tegenwoordig direct digitaal in het geheugen van een computer, op kleine geheugenkaartjes, mp3 en zo voort. In de jaren dertig gebruikt men een techniek die gezien kan worden als een combinatie van de grammofoonplaat en de bandrecorder. Deze techniek wordt in de jaren ’30 in eerste instantie voor militaire doeleinden gebruikt, later gaat ook de consument er gebruik van maken. Zo gebruikt men de zogenaamde ‘Lexan band’ in een dictaphone. De Tefifon-opname wordt door de producent gemaakt. Men koopt dus voorbespeelde banden, zelf thuis opnemen kan niet. Een band zonder einde van ongeveer 16 millimeter breed bevindt zich in een cassette. Het negatief van de opname bevindt zich op een trommel. Door de band onder de trommel te voeren wordt het geluidspoor in het oppervlak van de band geperst. Zo komt er een doorlopend spoor dat in 56 parallelle banen als een spiraal op de band staat. Vooral de lange speelduur, ongeveer vier uren, van bijvoorbeeld dansmuziek, maakt dat dit apparaat in de jaren ‘40- ‘50 zeer geliefd is. Om naar de opname te luisteren plaatst men de band in de speler. Een aftastnaald leest de groef en het geluid kan met de versterker of via een radiotoestel worden weergegeven. Er worden losse afspeeltefifons gemaakt maar ook kan het apparaat ingebouwd worden in de kast van een radiotoestel.