Annemarie Prins: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{{ Infobox Persoon | illustratie = | naam = Annemarie Prins | geboorte_datum = 26 november 1932 | geboorte_plaats = Amsterdam | overlijden_datum = | overl...') |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
Na de toneelschool Arnhem gaat Annemarie Prins aan de slag als theatermaker. Ze is daarin buitengewoon geëngageerd. Met het door haar opgerichte ''Theater Terzijde'' brengt ze onder meer een voorstelling over de oorlog in Vietnam en de politieke situatie in Franco's Spanje. De stukken zijn qua vormgeving erg vooruitstrevend en experimenteel. | Na de toneelschool Arnhem gaat Annemarie Prins aan de slag als theatermaker. Ze is daarin buitengewoon geëngageerd. Met het door haar opgerichte ''Theater Terzijde'' brengt ze onder meer een voorstelling over de oorlog in Vietnam en de politieke situatie in Franco's Spanje. De stukken zijn qua vormgeving erg vooruitstrevend en experimenteel. | ||
In 1969 houdt ''Theater Terzijde'' op en dan richt Prins zich op televisie. Tijdens de regiecursus bij [[Opleidingsinstituut Santbergen]] werkt ze samen met grafisch ontwerper [[Jaap Drupsteen]], fotograaf [[Bruce Gray]] en decorontwerper [[Dorus van der Linden]] aan ''[[De zeven doodzonden van de kleine burgerman]]'' (VPRO, 1970). Het programma maakt op inventieve wijze gebruik van de nieuwste videografische technieken zoals [[chroma-key]]. Daarna regisseert Prins nog enkele vergelijkbare programma's, zoals ''[[De legende van de geliefde van de machinist]]'' (VPRO, 1971), ''[[Woyzeck]]'' (VPRO, 1972) en ''[[Oh, was ik maar nooit getrouwd ...]]'' (KRO, 1975). | In 1969 houdt ''Theater Terzijde'' op en dan richt Prins zich op televisie. Tijdens de regiecursus bij [[Opleidingsinstituut Santbergen]] werkt ze samen met grafisch ontwerper [[Jaap Drupsteen]], fotograaf [[Bruce Gray]] en decorontwerper [[Dorus van der Linden]] aan ''[[De zeven doodzonden van de kleine burgerman]]'' (VPRO, 1970). Het programma maakt op inventieve wijze gebruik van de nieuwste videografische technieken zoals [[chroma-key]]. Daarna regisseert Prins nog enkele vergelijkbare programma's, zoals ''[[De legende van de geliefde van de machinist]]'' (VPRO, 1971), ''[[Woyzeck]]'' (VPRO, 1972) en ''[[Oh, was ik maar nooit getrouwd...]]'' (KRO, 1975). | ||
In 1976 en 1967 regisseert Prins opera's voor Holland Festival en daarna richt ze in 1985 theatergezelschap ''De Salon'' op. Pas begin jaren negentig richt Prins zich weer op acteren. Ze speelt rollen in enkele films en televisieseries als ''[[Oud geld]]'', ''[[Wij Alexander]]'', ''[[Annie M.G.]]'' en ''[[Lijn 32]]''. | In 1976 en 1967 regisseert Prins opera's voor Holland Festival en daarna richt ze in 1985 theatergezelschap ''De Salon'' op. Pas begin jaren negentig richt Prins zich weer op acteren. Ze speelt rollen in enkele films en televisieseries als ''[[Oud geld]]'', ''[[Wij Alexander]]'', ''[[Annie M.G.]]'' en ''[[Lijn 32]]''. | ||
Huidige versie van 26 mei 2014 om 16:40
| Naam | Annemarie Prins |
| Geboren | Amsterdam, 26 november 1932 |
| Functies | regisseur, acteur, theatermaker |
| Bekend van | regie De zeven doodzonden van de kleine burgerman, Woyzeck en de rol van Annie in Annie M.G. |
| Periode actief | 1960 - heden |
| Werkt samen met | Dorus van der Linden, Bruce Gray |
| Externe info | Biografie en oeuvreinformatie in de Theaterencyclopedie |
Annemarie Prins in de media Oeuvre Annemarie Prins | |
Annemarie Prins is regisseur voor theater en televisie. Kenmerkend is haar voorliefde voor avant-gardistische vormgeving en geëngageerde inhoud.
Na de toneelschool Arnhem gaat Annemarie Prins aan de slag als theatermaker. Ze is daarin buitengewoon geëngageerd. Met het door haar opgerichte Theater Terzijde brengt ze onder meer een voorstelling over de oorlog in Vietnam en de politieke situatie in Franco's Spanje. De stukken zijn qua vormgeving erg vooruitstrevend en experimenteel.
In 1969 houdt Theater Terzijde op en dan richt Prins zich op televisie. Tijdens de regiecursus bij Opleidingsinstituut Santbergen werkt ze samen met grafisch ontwerper Jaap Drupsteen, fotograaf Bruce Gray en decorontwerper Dorus van der Linden aan De zeven doodzonden van de kleine burgerman (VPRO, 1970). Het programma maakt op inventieve wijze gebruik van de nieuwste videografische technieken zoals chroma-key. Daarna regisseert Prins nog enkele vergelijkbare programma's, zoals De legende van de geliefde van de machinist (VPRO, 1971), Woyzeck (VPRO, 1972) en Oh, was ik maar nooit getrouwd... (KRO, 1975).
In 1976 en 1967 regisseert Prins opera's voor Holland Festival en daarna richt ze in 1985 theatergezelschap De Salon op. Pas begin jaren negentig richt Prins zich weer op acteren. Ze speelt rollen in enkele films en televisieseries als Oud geld, Wij Alexander, Annie M.G. en Lijn 32.
Annemarie Prins debuteert in 1997 als schrijfster met de monologen Harmoniehof (1997), daarna volgen Pikkepoezenwals (2003) en de roman Zelfbeheersing (2002).
