Recordon

Een bijzonder interessant apparaat is de in 1940 verschenen Recordon. Het apparaat lijkt op een normale grammofoon maar dat is het niet. Op de draaitafel ligt een papieren schijf die bedekt is met een magnetiseerbare laag. Op deze schijf ligt een kleine kunststof schijf, zo groot als een CD met een kale groef er in geperst. De toonarm van dit apparaat heeft aan het einde een magnetische schrijf/leeskop en meer naar het midden een naald die in de groef van de kleine schijf rust. Wanneer de naald aan het begin (midden) van de kleine schijf wordt geplaatst hangt de magneetkop vlak boven de papieren schijf. Door een veer met een slinger op te winden wordt het draaiplateau in werking gezet. De naald volgt de spiraalgroef en zorgt er zo voor dat het magneetspoor op het papier netjes in een spiraal wordt geschreven. Afluisteren gebeurt op dezelfde wijze.

Het apparaat wordt in eerste instantie gebruikt als dicteerapparaat, net als de elders beschreven dictaphone, maar ook kan er muziek op worden geregistreerd. De microfoon kan ook dienen als luidspreker. Het gebruikersgemak van dit apparaat is groot, gezien de stand van de techniek in die dagen. Wanneer een boodschap is opgenomen neemt men de papieren schijf eraf en dan kan deze worden meegenomen in een envelop om op een andere tijd en elders te worden afgeluisterd. Het opgenomen bericht kan worden gewist door er met een magneet overheen te gaan. De schijf kan dan weer opnieuw worden beschreven.

In 1952 verschijnt een dergelijk apparaat op de markt met de naam Dimafone. Hier wordt een plaatje van plastic beschreven op dezelfde manier als hierboven omschreven. De speelduur is 5 minuten.