Dictaphone

Naam
Vervaardigd door
In gebruik vanaf
In gebruik tot
Gewicht

Alexander Graham Bell wordt gezien als de uitvinder van geluidsregistratie op een draaiende wasrol. Deze techniek is toegepast in de phonograaf. Voortbouwend op dit principe maakt de Amerikaanse firma Dictaphone een soortgelijk apparaat, zij het dat het op te nemen geluid ingesproken wordt in een trechter die via een flexibele buis de schrijfnaald aanstuurt. Het is een dicteermachine. Wanneer het bericht af is wordt de wasrol door een typiste beluisterd en wordt de gesproken tekst op schrift gezet. Het apparaat krijgt al spoedig de soortnaam “dictaphone”. In 1907 verkrijgt de firma Columbia Graphophone Company de patentrechten op deze techniek. Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog wordt gebruik gemaakt van de wasrol om berichten op te slaan. Daarna wordt de Lexan band geïntroduceerd. Dit is een kunststof band waar een groef in wordt gesneden. Het voordeel van deze techniek is dat de informatie betrouwbaar bewaard kan worden waardoor ook in de rechtszaal deze techniek als bewijsmateriaal wordt toegelaten. Deze techniek lijkt verrassend op de techniek die wordt toegepast in de Tefifoon. In de jaren ’70 van de twintigste eeuw is de magneetband sterk in opkomst. Het voordeel van deze techniek is dat het eenvoudig is de informatie op de band bij fouten te corrigeren. De apparaten worden steeds kleiner en de cassette doet zijn intrede. Tegenwoordig is de opslag in digitale vorm mogelijk en is de dictaphone, of in goed Nederlands de dictafoon, een klein en handig medium geworden om even snel enkele gedachten vast te leggen om deze later weer te gebruiken.