Ischa Meijer
| Naam | Israël Chaim Meijer |
| Geboren | Amsterdam, 14 februari 1943 |
| Gestorven | Amsterdam, 14 februari 1995 |
| Functies | presentator, acteur, zanger |
| Bekend van | Een uur Ischa, I.S.C.H.A. |
| Periode actief | 1975 -1995 |
| Werkt samen met | Jenny Arean, Joop van den Ende, Ireen van Ditshuyzen |
| Media |  |
Ischa Meijer in de media Oeuvre Ischa Meijer | |
Interviewer, criticus, columnist, acteur en zanger, Ischa Meijer lijkt bijna alles wel een keertje te hebben geprobeerd. Kenmerkend is zijn grote inzet en snelheid; hij zit nooit stil. De meeste bekendheid behaalt hij ongetwijfeld met zijn werk als journalist. De meningen lopen uiteen over zijn journalistieke kwaliteiten. Sommigen noemen hem een nare man anderen prijzen juist zijn brutale manier van interviewen. Het levert een aantal spraakmakende interviews op. Hij ziet zichzelf niet als journalist, maar eerder als toneelspeler: “uiteindelijk ben ik de toneelspeler die mijn interviews speelt”.
Ischa Meijer wordt geboren in 1943. Het is oorlog en het gezin Meijer wordt via Westerbork gedeporteerd naar concentratiekamp Bergen-Belsen. Ze overleven het kamp, maar de oorlog laat diepe sporen na. Een liefdevolle kindertijd heeft hij binnen het getraumatiseerde gezin naar eigen zeggen nooit gekend.
Na het gymnasium begint Meijer aan een studie rechten. De studie wordt echter vroegtijdig afgebroken en hij gaat aan de slag als journalist bij de Nieuwe Linie. Vervolgens zijn stukken van hem te lezen in Het Parool en later de Haagse Post. Als theatercriticus laat hij van zich horen; hij neemt geen blad voor de mond. Met name het gesubsidieerde toneel krijgt er vaak van langs. Vanaf 1975 treedt hij in vaste dienst bij de Post. In diezelfde periode is hij ook te horen als verslaggever op de radio in programma's als Nova Zembla en Rood met een goed randje en is hij te zien op de televisie met het interviewprogramma Bij Ischa.
In de jaren 80 breidt Meijer zijn werkterrein uit. Hij schrijft liedjes voor Jenny Arean en ook is hij als acteur te zien. Zo speelt hij in 1982 in De boezemvriend en een paar jaar later in Bastille. Daarnaast is hij in het theater te zien met Izzy M. der sympathische Jude. In 1984 begint zijn lange verbintenis met VPRO-radio. Vanuit café Eik en Linde in Amsterdam presenteert hij live Een uur Ischa, dat later wegens succes omgedoopt wordt tot Een dik uur Ischa.
Na het bezoek aan één van zijn voorstellingen is Ireen van Ditshuyzen er van overtuigd dat Ischa Meijer weer op de televisie moet. Hij zit er eigenlijk niet zo op te wachten; zijn eerste kennismaking met het medium is hem niet erg bevallen. Ze weet hem echter te overtuigen. Bij de omroepen is ze minder succesvol; geen van hen is enthousiast. Pas als Ditshuyzen de NOS dreigt met ontslag stemt adjunct directeur Leo Kool dan toch in. Bij het onderdeel "De snelste quiz voor het laagste IQ" van De lotto, krijgt hij wat tijd. Dit is echter niet van lange duur, want er ontstaat een conflict tussen Meijer en de NOS.
Gerard Kempers van de RVU durft het wel aan met Meijer. Vanaf 1989 is hij tweewekelijks te zien met het praatprogramma Ischa, om beurten bij de RVU en HV. Opvallend aan het programma is dat de maker zelf een meer prominente rol speelt dan zijn gasten. Hij omschrijft zijn rol in het programma dan ook als dat van een auteur: “De realiteit van het interview zelf wordt bepaald door wetten van fictie en deze regels worden door de auteur bepaald en niet door het onderwerp”.
Begin jaren 90 doet Joop van den Ende, met wie Meijer al jarenlang goed contact heeft, hem een aanbod om naar RTL te komen. Hoewel hij ooit zei nooit met Van den Ende een televisieprogramma te willen maken volgt in 1994 toch (voor velen) de onverwachte overstap naar de commerciëlen. Op het nieuwe RTL 5 is hij te zien met de talkshow I.S.C.H.A..Het programma trekt geen groot publiek, maar Van den Ende heeft er vertrouwen in en de uitzendfrequentie van het programma wordt zelfs opgevoerd tot 5 keer in de week.
Op zijn verjaardag in 1995 slaat het noodlot toe; op weg naar zijn koffiehuis krijgt hij een hartaanval en overlijdt. Na zijn dood is er een enorme herwaardering voor zijn werk als journalist. Meerder malen wordt hij "De beste interviewer van Nederland" genoemd. In 1995 ontvangt Ischa postuum de Zilveren Reissmicrofoon. RTL herdenkt hem met De beste Ischa's waarin de beste interviews uit de reeks I.S.C.H.A. de revue passeren. Een persoonlijk afscheid komt er met de roman I.M. van zijn partner Connie Palmen in 1998.
Tien jaar na zijn plotselinge dood wordt Ischa door de VPRO geëerd met de door Kees de Groot van Embden gemaakte documentaire Ik hou van mij. In 2008 publiceerde historica Evelien Gans het eerste deel van de dubbelbiografie Jaap en Ischa Meijer; Een joodse geschiedenis.
Publicaties
"Jan Hein Donner: de mens achter de pion : wij schakers zijn eigenlijk monniken, teruggetrokken uit deze wereld, uit deze maatschappij, de ware dropouts", Haagsche Post (1973)
Brief aan mijn moeder (1974)
Interviews (1974)
Een rabbijn in de tropen (1977)
De handzame Ischa Meijer (1979)
Hoeren (1979)
Interviewen voor beginners (1987)
Een jongetje dat alles goed zou maken (1988)
De Kleefmanlezingen (1988)
Ons dorp, de schoonheid en het leven : parabel in drie bedrijven (1988)
Gekgemaakt in het huwelijk en Een geval van onaangepast gedrag (1989)
De Dikke Man (1991)
Enkeltje heimwee (1992)
Mijn lieve ouders (1993)
Spitsuur in de hel (1993)
Prijzen en onderscheidingen
Ere-Zilveren Reissmicrofoon (1995).
