Peter R. de Vries
| Naam | Peter Rudolf de Vries |
| Geboren | Aalsmeer, 14 november 1956 |
| Functies | journalist, hoofdredacteur, presentator |
| Bekend van | Crime time, Deadline, Peter R. de Vries, misdaadverslaggever |
| Periode actief | 1978-heden |
| Werkt samen met | Jaap Jongbloed |
| Externe info | Officiële site |
Peter R. de Vries in de media Oeuvre Peter R. de Vries | |
Peter R. De Vries is één van Nederlands meest bekende journalisten. Hij heeft de term misdaadverslaggever vorm gegeven. Peter ziet zichzelf als een "vierde instantie: een ombudsman die na de rechtbank, het gerechtshof en de Hoge Raad in actie komt."
Misdaad zelf vindt Peter eigenlijk stomvervelend, de psychologische kant daarentegen zeer fascinerend. Deze fascinatie voor misdaad is overigens al aanwezig op jonge leeftijd. Op de lagere school troeft Peter zijn medescholieren af met gedetailleerde kennis van de moorden op John F. Kennedy, Martin Luther King en een Delftse wurgmoord.
Van zichzelf zegt Peter: "Als ik echt iets wil, dan lukt het me ook. Ik kan bergen verzetten." Als zijn sterke punten noemt hij: "vasthoudendheid, gedrevenheid, inzicht in de materie en dossierkennis." Bij hem geen valse bescheidenheid: "Als ik de optelsom maak van welke geruchtmakende zaken ik op mijn naam heb staan, kan daar niemand aan tippen."
Peter komt uit een reformatorisch gezin. Hierin ontwikkelt hij zich tot een buitenbeentje, dat net als zijn vader tegen gezag in opstand komt. De wekelijkse kerkgang tijdens Studio Sport wordt de aanleiding tot hoogoplopende ruzies. Hij is fanatiek en vasthoudend in zijn protesten. Het is een verzet tegen een macht, die groter is dan hijzelf. Later zal Peter de kerk de rug toekeren en zonder plezier op zijn jeugd terugkijken.
Hij doorloopt de HAVO in het Buitenvelderts Lyceum. Hierna vervult hij zijn dienstplicht als sergeant bij de Landmacht. Hij wordt bestuurslid van de Algemene Vereniging Nederlandse Militairen. Ook is hij de eindredacteur van het maandblad Appèl.
Peter begint zijn journalistieke loopbaan op de Haagse redactie van De Telegraaf, in maart 1978. Na een jaar wordt hij naar Amsterdam overgeplaatst. Hij ontwikkelt een voorliefde voor misdaadverslaggeving en biedt aan de dagelijkse politiepersconferenties bij te gaan wonen. Snel is hij dé misdaadman van de krant. Hij stelt zich onafhankelijk op en is niet bang voor harde uitspraken. Hij staat op de vermelding van zijn middeninitiaal: er zijn namelijk al twee Peter de Vriessen journalistiek actief, zodat iets onderscheidends wenselijk is. Er wordt gegrapt dat de R. voor relaties staat. Inderdaad groeit Peter’s netwerk fenomenaal uit.
In 1987 wordt Peter hoofdredacteur van het weekblad Aktueel. Het blad gaat een groter accent op de misdaadverslaggeving leggen. In 1991 verlaat hij Aktueel en begint een eigen bureau in misdaadverslaggeving, Zijn kopij vindt een plek in het diverse media waaronder Algemeen Dagblad en Panorama. Voor het blad Panorama spoort Peter in 1994 Heineken-ontvoerder Frans Meijer op in Paraguay. Een vondst, die hem veel voldoening schenkt.
In 1991 maakt Peter de overstap naar televisie. Samen met Jaap Jongbloed is hij oprichter, bedenker en eindredacteur van het misdaadprogramma Crime time van de TROS. Peter is redacteur, Jongbloed doet de presentatie van het tweewekelijkse programma. Na vijf jaar televisie overweegt Peter weer te gaan schrijven. Producent John de Mol overtuigd Peter echter om naar RTL te komen. In 1995 krijgt hij hier zijn eigen programma, Peter R. de Vries, misdaadverslaggever. Dit wordt wekelijks en vanaf september 1997 dagelijks uitgezonden.
In 1998 switcht Peter nogmaals, nu naar SBS 6. RTL 4 heeft het te dure programma aan de kant geschoven. Het programma blijft Peter R. de Vries, misdaadverslaggever heten. Bij SBS 6 zorgt hij voor opzienbarende televisie. Grote aandacht krijgt het zogeheten ‘Mabel-gate’ (2003). Dit schandaal ontstaat, wanneer de verloofde van prins Maurits, Mabel Wisse Smit, moet toegeven in 1981 de topcrimineel Klaas Bruinsma te hebben gekend. Peter dwingt deze bekentenis af, nadat hij in Zuid-Amerika een getuige voor de camera heeft gekregen.
Meer spraakmakende televisie verzorgd Peter begin 2008 als bekend maakt de Zaak-Natalee Holloway te hebben 'opgelost'. Op 3 februari laat hij in zijn programma bekentenissen van Joran van der Sloot zien, opgenomen met verborgen camera's. Nederland zit aan de buis gekluisterd. De uitzending wordt uiteindelijk door meer dan 7 miljoen mensen bekeken. De beelden gaan de wereld over en krijgen met name in Amerika veel aandacht. Peter wordt zelf ook uitgenodigd voor verschillende Amerikaanse actualiteitenprogramma's. Zijn optreden bij Fox News Channel trekt maar liefst 12 miljoen kijkers.
Prijzen en onderscheidingen
Gouden Beeld, naar aanleiding van de Puttense moordzaak (2002).
Omroepman van het jaar 2003, voor het schoolvoorbeeld van gedegen onderzoeksjournalistiek
Emmy Award voor de uitzending over de zaak Natalee Holloway (2008).
Publicaties
De zaak Heineken (1983).
Uit de dossiers van commissaris Toorenaar (1985).
De ontvoering van Alfred Heineken (1987).
Cipier, mag ik een pistool van u? (1993).
Beroep: misdaadverslaggever (1992).
Een moord kost meer levens (1994).
De moord die nooit mag verjaren (2002).
Een crimineel liegt niet altijd ... (2004).
