Eddy Terstall
| Naam | Eddy Terstal |
| Geboren | Amsterdam, 20 april 1964 |
| Functies | Scenarioschrijver, regisseur |
| Bekend van | “Hufters & hofdames, de boekverfilming,Simon, Vox Populi” |
| Periode actief | 1992 - heden |
| Werkt samen met | Nadja Hupscher, Rifka Lodeizen, Marc van Uchelen |
Eddy Terstall in de media Oeuvre van Eddy Terstall | |
Eddy Terstall groeit op in de Amsterdamse Jordaan. Zijn ouders scheiden als hij acht is. Er is veel aanloop in de winkel van zijn moeder en Terstall is een jongen van de straat. Vanaf zijn tiende heeft hij een Duitse stiefvader en een Surinaamse pleegbroer. Terstall’s stiefvader brengt hem (Duitse) cultuur bij.
Op school wil Terstall journalist worden, vooral vanuit maatschappelijke betrokkenheid. Maar film is voor hem een middel om die betrokkenheid vorm te geven. ‘De manier waarop ik film zou je ook een vorm van journalistiek kunnen noemen: waarnemingen optekenen.’ zegt hij in 2005. Hij besluit politicologie te studeren, zonder ambities voor een diploma, maar als voorbereiding op het filmvak, met het doel de anatomie van de maatschappij te leren kennen.
De technische vaardigheden voor het filmvak leert hij kennen door het reclamebureau waar hij via via gaat werken als copywriter. Hij zorgt dat hij betrokken is bij alle commercials die worden gedraaid bij het reclamebureau. Vervolgens wil Terstall cameraman worden en begint daarom als freelance belichter. Gaandeweg wordt hij regisseur.
Tijdens zijn studie verdient Terstall bij als tolk Spaans en Portugees, twee talen die hij spelenderwijs heeft leren spreken door stiefouders en vrienden. Geïnspireerd door de vele Zuid-Amerikaanse vluchtelingen die hij tegenkomt, schrijft hij het scenario voor Transit. Terstall merkt dat hij voldoende kennis en inzicht heeft om films te draaien, maar ziet zijn film in de montage mislukken. Omdat hij geen volledige zeggenschap over het eindresultaat heeft in de montage is de film een compromis. Hetzelfde gebeurt bij zijn tweede filmproject, Walhalla. Filmkunst verdraagt in de ogen van Terstall geen compromissen.
Door zijn ervaringen besluit Terstall voor zijn film Hufters & hofdames zijn hele vriendenkring te mobiliseren en maakt met een minimum aan middelen de film waarover hij de volledige zeggenschap heeft. Hij beschouwt Hufters & hofdames dan ook als zijn eerste film.
Ook zijn volgende films zijn low budget, zich afspelend in de Jordaan met locaties van bekenden. Met de stijgende waardering voor zijn films groeien ook de middelen. Met Simon komt de doorbraak naar het grote publiek, de film wordt bovendien bekroond met vier Gouden Kalveren.
Terstall is filmmaker omdat hij verhalen wil vertellen. Hij omschrijft zijn films als zedenschetsen, komedies zijn daarin het wapen van de filosoof tegen ijdelheid, hypocrisie en arrogantie.. Naast het filmmaken heeft Terstall al aangegeven politieke ambities te hebben binnen de PvdA. Vooralsnog is zijn politieke rol beperkt en rondt hij zijn drieluik over dood, sexualiteit en rechtstaat af met de films Simon (2004), Sextet (2007) en Vox Populi (2008).
