Karen van Holst Pellekaan
| Naam | Karen van Holst Pellekaan |
| Geboren | Den Helder, 10 juli 1955 |
| Functies | scenarioschrijver, acteur |
| Bekend van | Unit 13, Nieuwe ouders!, Loenatik, Achtste groepers huilen niet |
| Periode actief | 1985 - heden |
| Werkt samen met | Martin van Waardenberg, Marnie Blok |
Karen van Holst Pellekaan in de media Oeuvre van Karen van Holst Pellekaan | |
Karen van Holst Pellekaan is onder het grote publiek bekend als vertolker van het personage Bep Brul uit de VPRO-serie Loenatik. Naast haar werk als actrice is zij actief als scenariste en poppenmaakster. Een van haar bekendste poppen is de enge eenoog Karbonkel uit de kinderserie Ik Mik Loreland.
Jeugd
De in Den Helder geboren marine-officiersdochter Karen van Holst Pellekaan wil na de middelbare school een kunstzinnige opleiding volgen. Tot haar verdriet wordt zij op geen enkele opleiding van dit genre aangenomen. Zij blijkt een te jonge leerling te zijn. Omdat Karen van mening is dat ze moet studeren gaat ze Klinische Psychologie in Leiden volgen. Om toch haar passie te volgen houdt zij zich daarnaast bezig met klein theater en het creëren en maken van bespeelbare poppen. Wanneer zij haar studie heeft afgerond besluit zij toneelcursussen te volgen in het LAKtheater in Leiden. Ze kan eindelijk als actrice aan het werk.
Poppen
Na haar toneelcursussen bij het LAKtheater richt Van Holst Pellekaan samen met haar toenmalige man Simon van Leeuwen Theater Poppenkeet op. De eerste poppen die zij maakt zijn van papier-maché. Later werkt zij met andere materialen zoals schuimrubber. Deze verandering van materialen hangt samen met het gegeven dat de poppen steeds groter worden om uiteindelijk zelfs levensgroot te worden. Samen met Van Leeuwen en de poppen reist Van Holst Pellekaan door Nederland, België en Duitsland om poppenvoorstellingen op te voeren. Theater Poppenkeet is revolutionair omdat Van Holst Pellekaan en Van Leeuwen als eerste in Nederland zichtbaar op het toneel de poppen bedienen. Wanneer zij samen de voorstelling Malle Moe aan het spelen zijn worden zij gespot door een medewerker van de VPRO. Deze medewerker is geïnteresseerd in de revolutionaire poppenvoorstelling en wil deze op televisie brengen. Dit resulteert uiteindelijk in het kinderprogramma Bij Nieuwegein rechtsaf.
In de jaren die volgen maakt Karen vele poppen voor onder ander de VPRO en Teleac/NOT. Een van haar bekendste poppen is het cycloopachtig beest Karbonkel uit het kinderprogramma Ik Mik Loreland. Op verzoek van Teleac/NOT ontwikkelt Van Holst Pellekaan deze pop, die achteraf veel te eng blijkt te zijn voor de kijkende kinderen. In de media wordt zelfs gesproken van het karbonkeleffect: kinderen zouden door toedoen van de pop nachtmerries krijgen.
Actrice
Na haar werk in het theater ontwikkelt Van Holst Pellekaan zich vanaf 1985 ook als actrice op televisie. Ze verschijnt naast haar eigen producties, zoals Bij Nieuwegein rechtsaf en Lokaal kabaal, ook met gastrollen in Medisch Centrum West en Het zakmes. Na meer dan twintig jaar te hebben geacteerd besluit ze rond 2007 te stoppen. Tijdens de opnames van de serie Klein Holland komt zij er achter dat zij veel meer een ontwikkelaar is dan een actrice. Ze wil liever series creëren dan alleen iets uitvoeren. Daarnaast begint Van Holst Pellekaan steeds meer een afkeer te krijgen jegens de opnames, met name de wachttijden tussen scènes breken haar op.
Scenariste
In de jaren dat Van Holst Pellekaan met Theater Poppenkeet door het land trekt schrijft ze eveneens de scenario’s van haar eigen voorstellingen. Wanneer zij samen met Simon van Leeuwen begint bij de VPRO, lijkt het alsof ze terechtkomt in een speeltuin. Ze krijgt alle vrijheid om programma’s te schrijven en ontwikkelen. Wanneer ze stopt met acteren gaat ze zich steeds meer toeleggen op het vak van scenariste. Het schrijven van een scenario is voor haar een beeldende manier van schrijven. Dit komt met name door de notatie die het met zich mee brengt. Je schrijft letterlijk wat het karakter zegt en moet daarin ook duidelijk maken wat hij of zij feitelijk denkt en bedoelt. Samen met Marnie Blok en Maarten Lebens schrijft ze in 2012 het scenario voor de serie Lijn 32.
Als scenariste is ze tevens bezig met boekverfilmingen. Een van de bekendste scenario’s van haar hand is de film De gelukkige huisvrouw (2010), geschreven samen met Marnie Blok. Samen schrijven ze vervolgens het scenario van de film Jackie die vanaf mei 2012 in de bioscopen draait. Eerder dat jaar heeft ze al succes met het scenario van de film Achtste groepers huilen niet. Van Holst Pellekaan is van mening dat je als scenarist niet heilig met het boek hoeft om te gaan. Het is van belang dat je de kern van het verhaal behoudt.
Ruim tien jaar is ze samen met Marnie Blok bezig aan het scenario van de speelfilm Kenau, over het beleg van Haarlem in 1572 met als hoofdpersoon de heldin Kenau. De film is in 2014 uitgebracht in de bioscoop.
Loenatik
Het hoogtepunt uit haar carrière is beslist de kinderserie Loenatik. De serie is ontstaan na een brainstormsessie met acteur Martin van Waardenberg in combinatie met een goede fles whisky. Jaren vóór Loenatik maken Van Holst Pellekaan en Van Waardenberg samen de excentrieke serie Myxomatosis. Ze zijn beiden van mening dat de VPRO een nieuwe serie moet maken voor de jeugd. Na het voorleggen van wat over de top-achtige scenario’s, ziet Danielle Lunenborg, hoofdredacteur van de VPRO-televisie, potentie in de serie.
Na 27 afleveringen is bij de VPRO het geld op en stopt de serie. Van Holst Pellekaan en Van Waardenberg zijn van mening dat de serie een waardig einde verdient en komen op het een idee om een film op te nemen. Na een paar keer te zijn afgewezen door het Filmfonds slaagt het tweetal er in 2002 toch in om de film te maken, Van Holst Pellekaans eerste.
Verder
Naast haar werk voor film en televisie schrijft ze diverse kinderboeken. Ze zet zich bovendien in tegen de bio-industrie en zit in het bestuur van de Stichting voor Zwerfkinderen in Peru. In 2006 staat zij als lijstduwer op de lijst van de Partij voor de dieren.
