Telerecording

Telerecording is een opnametechniek van de na-oorlogse periode, die het mogelijk maakt televisieprogramma’s op te nemen en te vermenigvuldigen. Het doel hiervan is dat een live televisieprogramma elders op een later tijdstip kan worden uitgezonden. Omdat er in de jaren na de tweede wereldoorlog nog geen video-opnametechniek bestaat, worden programma’s die live worden uitgezonden op film opgenomen door een filmcamera voor het beeldscherm te plaatsen. Van de film kan een kopie gemaakt worden die verstuurd wordt naar een ander televisiestation. Voor de opnames wordt veel gebruik gemaakt van 16 mm of 35 mm camera’s. Ook direct nadat professionele videoband op de markt is gekomen, geeft men om diverse redenen de voorkeur aan de film boven videoband. Ten eerste is de videoband veel te duur, ten tweede is film veel eenvoudiger te monteren dan videobanden. Het is namelijk nog niet mogelijk een videoband stil te zetten of te vertragen. Een film biedt wel die mogelijkheden. Er worden zelfs televisiecamera’s ontwikkeld die een ingebouwde filmcamera bezitten.

De eerste telerecording opname die in Engeland wordt verspreid is die van het huwelijk van prinses Elizabeth en prins Philip in 1948. Het huwelijk wordt rechtsreeks op televisie uitgezonden. De film die van de uitzending wordt gemaakt , wordt gekopieerd en de kopiën worden per vliegtuig naar alle delen van de wereld verzonden. Zo kan men in Canada en andere delen van het Gemenebest, zij het vertraagd, toch de hele ceremonie bekijken. In Amerika wordt deze opnametechniek Kinescope genoemd. De videoband wordt voor het eerst succesvol geïntroduceerd in de VS in 1956, al zijn de gebruiksmogelijkheden nog beperkt.