De smurfen
| Periode | 1981 - 1990 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Kinderprogramma, Animatie |
| Decennia | 1980-1989, 1990-1999 |
| Medium | Televisie |
Beschrijving
Tekenfilmserie naar de (strip)verhalen van Peyo en Yvan Delporte over de avonturen van de kleine blauwe smurfen, de gemene tovenaar Gargamel en diens kat Azraël. In het begin zijn de afleveringen vooral adaptaties van de stripverhalen, later worden deze speciaal voor de tekefilm ontwikkeld. In Nederland is de tekenfilmseirie een groot succes en is jarenlang te bewonderen op de televisie. Eerst bij de VARA en de jaren '90 als onderdeel van het jeugdprogramma Telekids bij RTL 4.
Makers
Scenario Len Janson, Chuck Menville
Regie Arnold Gelderman
Productie Wim Pel
Stemmen Frans van Dusschoten, Paul van Gorcum, Corry van der Linden, Ger Smit
VARA.
Achtergrondinformatie
De Belgische striptekenaar Peyo tekent in de jaren '50 een vervolgstrip rond de schildknaap Johan en de dwerg Pirrewiet voor het blad Robbedoes. In het negende verhaal van de reeks, De fluit met de zes smurfen uit 1958, zijn voor het eerst de smurfen te zien. Peyo creëert voor elke smurf een stereotype persoonlijkheid, waarnaar ze dan ook genaamd worden. De simplistische karakterisering van de smurfen slaat aan bij de jonge lezers en de smurfen krijgen hun eigen stripreeks.
De strips, en later ook de tekenfilmserie, zijn goed voor een enorme hoeveelheid merchandising. De Smurfen zijn ook zo nu en dan terug te vinden in de Nederlandse Top 40. In 1978 heeft Vader Abraham in 1978 een monsterhit met het Smurfenlied en in de jaren '90 is het Irene Moors die met diverse Smurfenhouse nummers in de Top beklimt.
