Bob Rooyens: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 22: Regel 22:
}}
}}


Bob Rooyens behoort tot de 2e generatie Nederlandse televisieregisseurs na pioniers als [[Erik de Vries]], [[Willy van Hemert]] en [[Gijs Stappershoef]]. Met zijn artistieke talent introduceert Bob net als collega’s [[Jef de Groot]] en [[Rob Touber]] vernieuwende elementen in zijn vak. Dit proces is vaak het gevolg van experimenteren met het medium televisie. In overleg met technici en cameralieden ‘ontdekt’ en speelt Bob met de vele mogelijkheden.
'''''De Fellini onder de televisieregisseurs'''''


Ondanks een aanzienlijk TV-oeuvre in Nederland, krijgt Bob niet de eer die hem toekomt. De waardering voor zijn talent wordt in Duitsland veel meer onderkend. Bij onze oosterburen staat Bob bekend als de Salvator Dali onder de TV-regisseurs. Maar niet iedereen in Nederland is Bob vergeten. In 2002 kiest [[Mies Bouwman]], te gast in het [[VPRO]]-programma ''[[Zomergasten]]'', onder andere het oeuvre van Bob uit. In een toelichting zegt ze tegen presentator [[Adriaan van Dis]], dat het "toch eeuwig zonde is dat dergelijke artistieke programma's heden ten dage niet meer geproduceerd worden."
===Jonge jaren===
 
Bob Rooyens is vanaf jonge leeftijd al creatief bezig. Als mondharmonicaspeler is hij de componist/schrijver/leider van The Loyal Trio. Verder speelt hij zowel piano en gitaar. In 1958 vertrekt hij naar Parijs met de intentie om aan de Franse Filmacademie te gaan studeren. Tijdens zijn stageperiode bij de Canadese animation-regisseur Jean Letarte leert hij de aspecten van het filmvak. Bob is in deze periode echter niet alleen bezig met regisseren. In Frankrijk is hij ondermeer te zien als zanger in een TV-show met Lucienne Boyer.  


Bob is vanaf jonge leeftijd al creatief bezig. Als mondharmonicaspeler is hij de componist/schrijver/leider van The Loyal Trio. Verder speelt hij zowel piano en gitaar. In 1958 vertrekt hij naar Parijs met de intentie om aan de Franse Filmacademie te studeren. Tijdens zijn stageperiode bij de Canadese animation-regisseur Jean Letarte leert hij de aspecten van het filmvak. Bob is in deze periode echter niet alleen bezig met regisseren. In Frankrijk is hij ondermeer te zien als zanger in een TV-show met Lucienne Boyer.
===Vroege televisiejaren===


Teruggekeerd in Nederland werkt Bob na zijn militaire diensttijd een tijdje voor de radio onder het pseudoniem Serge van Wijngaarden. In deze periode ontmoet hij [[Jef de Groot]] die Bob confronteert met vernieuwende televisie. De Groot, regisseur bij de [[AVRO]], wordt Bobs grote voorbeeld.  
Teruggekeerd in Nederland werkt Bob na zijn militaire diensttijd een tijdje voor de radio onder het pseudoniem Serge van Wijngaarden. In deze periode ontmoet hij [[Jef de Groot]] die Bob confronteert met vernieuwende televisie. De Groot, regisseur bij de [[AVRO]], wordt Bobs grote voorbeeld.  
Het eerste serieprogramma dat hij als jongste regisseur voor de AVRO verzorgt, is ''[[Club Domino]]'' in 1962. In deze muziekprogramma's staan Franse sterren centraal. Zo maakt Bob onder andere opnamen met Patachou, Jacques Brel, Juliette Gréco. Bij het nummer "Les Bourgeois" is een provocerende foto te zien en bij "Le Perdu" steekt Brel zijn hoofd in een strop.
Niet iedereen van de AVRO-leiding is enthousiast over de wijze waarop Bob de artiesten in beeld brengt. Televisiedirecteur [[Siebe van der Zee]] overweegt na het programma met Brel Bob zelfs te ontslaan. Vanwege de lovende reacties in de pers komt het gelukkig niet zover. TV-criticus [[Nico Scheepmaker]] over de uitzending: "Maar daar was ook een regie – Bob Rooyens – zo perfect, zo rijk aan vondsten dat geen nuance verloren ging. Cameravondsten als het spel met het touw in “Le Pendu”, de perfecte warming-up, de charmante explicatie van Denise Maes…"
===Moef-Ga-Ga===
Furore maakt hij met ''[[Moef ga-ga]]'', een van de eerste Nederlandse popmuziekprogramma's op televisie. Rooyens gebruikt elke aflevering steeds een ander decor en daardoor nieuwe dynamiek. De tekst van de herkenningsmelodie is overigens van zijn hand; de muziek van Ruud Bos. Qua vormgeving van het programma is er een goede afstemming met decorontwerper [[Massimo Götz]], grafisch ontwerper [[Hans de Cocq]] en de regie van Rooyens, wat er toe leidt dat het Stedelijk Museum de aflevering in het thema 'Batman' opneemt in de collectie videokunst.
===Televisie===


Het eerste serieprogramma dat hij als jongste regisseur voor de AVRO verzorgt, is ''[[Club Domino]]'' in 1962. In deze muziekprogramma's staan Franse sterren centraal. Zo maakt Bob onder andere opnamen met Patachou, Jacques Brel, Juliette Gréco. Bij het nummer "Les Bourgeois" is een provocerende foto te zien en bij "Le Perdu" steekt Brel zijn hoofd in een strop.  
In de eerste 35 jaar van televisie in Nederland zijn de regisseurs alleenheersers bij het fonkelnieuwe medium.De regisseur is de baas en bepaald in z'n eentje inhoud en vorm, zonder inmenging door omroepbazen of in latere jaren de netmanagers.
De eerste generatie televisieregisseurs, onder andere [[Erik de Vries]],[[Leen Timp]]en [[Gijs Stappershoef]]
moesten het vak uitvinden en proefondervindelijk, met vallen en opstaan, vinden zij hun weg.
De tweede generatie, die vanaf ongeveer 1975 aantrad verkende en ontdekte de nieuwe mogelijkheden van het medium televisie. De techniek en de mogelijkheden zijn nog zeer beperkt en staan nog in de kinderschoenen. Slechts een paar regisseurs van die tweede lichting zijn bepalend voor de televisiehistorie.
Zij maken het werk van televisieregisseur tot een kunstvorm. In Nederland waren dat vooral Rob Touber Bob Rooyens.
 
===Boegbeeld===


Niet iedereen van de AVRO-leiding is enthousiast over de wijze waarop Bob de artiesten in beeld brengt. Televisiedirecteur [[Siebe van der Zee]] overweegt na het programma met Brel Bob zelfs te ontslaan. Vanwege de lovende reacties in de pers komt het gelukkig niet zover. TV-criticus [[Nico Scheepmaker]] over de uitzending: "Maar daar was ook een regie – Bob Rooyens – zo perfect, zo rijk aan vondsten dat geen nuance verloren ging. Cameravondsten als het spel met het touw in “Le Pendu”, de perfecte warming-up, de charmante explicatie van Denise Maes…"
Bob Rooyens is als geen ander het boegbeeld van die 2e generatie Nederlandse televisieregisseurs. Met zijn artistieke talent introduceert hij net als collega’s [[Jef de Groot]] en [[Rob Touber]] vernieuwende elementen in zijn vak. Dit proces is vaak het gevolg van experimenteren met het medium televisie. In overleg met technici en cameralieden ‘ontdekt’ en speelt Bob met de vele mogelijkheden. Na Moef-Ga-Ga is hij ook een belangrijke regisseur bij het beroemdste Nederlandse popmuziekprogramma [[TOPPOP]].


Furore maakt hij met ''[[Moef ga-ga]]'', een van de eerste Nederlandse popprogramma's op televisie. In een interview in het tijdschrift ''Wereldkroniek'' vindt Bob zijn formule beter dan die van het ook op de Nederlandse buis verschijnende Amerikaanse ''Shindig''. Bob gebruikt elke aflevering namelijk steeds een ander decor en dynamiek. De tekst van de herkenningsmelodie is overigens van zijn hand; de muziek van Ruud Bos. Qua vormgeving van het programma is er een goede afstemming met decorontwerper [[Massimo Götz]], grafisch ontwerper [[Hans de Cocq]] en de regie van Rooyens, wat er toe leidt dat het Stedelijk Museum de aflevering in het thema van Batman opneemt in de collectie videokunst.
===Duitsland===


Zijn creatieve werk blijft niet onopgemerkt. Eind jaren zestig werkt Bob ook in Duitsland. Voor de ZDF maakt hij een serie jongerenprogramma’s en de WDR benadert hem ook om een aantal programma's te maken. Bob blijft echter ook actief in Nederland. In de loop der jaren regisseert hij in opdracht van de Publieke Omroep een groot aantal muziekprogramma's. Een absoluut hoogstandje qua regie is de op 11 februari 1969 uitgezonden muziekspecial rond [[Liesbeth List]] dat in slechts twee studiodagen is geschoten. De ''[[Liesbeth-List-Show]]'' vormt de inzending voor Montreux. Hier haalt de AVRO-productie de persprijs.  
Ondanks een aanzienlijk TV-oeuvre in Nederland, krijgt Bob niet de eer die hem toekomt. De waardering voor zijn talent wordt in Duitsland veel meer onderkend. Bij onze oosterburen staat Bob bekend als de Salvator Dali onder de TV-regisseurs. Maar niet iedereen in Nederland is Bob vergeten. In 2002 kiest [[Mies Bouwman]], te gast in het [[VPRO]]-programma ''[[Zomergasten]]'', onder andere het oeuvre van Bob uit. In een toelichting zegt ze tegen presentator [[Adriaan van Dis]], dat het "toch eeuwig zonde is dat dergelijke artistieke programma's heden ten dage niet meer geproduceerd worden."
Zijn creatieve werk blijft niet onopgemerkt. Eind jaren zestig werkt Bob Duitsland. Voor de ZDF maakt hij een serie jongerenprogramma’s en de WDR benadert hem ook om een aantal programma's te maken. Bob blijft echter ook actief in Nederland. In de loop der jaren regisseert hij in opdracht van de Publieke Omroep een groot aantal muziekprogramma's. Een absoluut hoogstandje qua regie is de op 11 februari 1969 uitgezonden muziekspecial rond [[Liesbeth List]] dat in slechts twee studiodagen is geschoten. De ''[[Liesbeth-List-Show]]'' vormt de inzending voor Montreux. Hier haalt de AVRO-productie de persprijs.  


===Gouden Beeld===
Inmiddels heeft Bob zoveel producties in binnen en buitenland op zijn naam staan dat het lastig is hoogtepunten eruit te pikken. Bij de uitreiking van de Gouden Beelden, eind 2004, wordt hij door zijn collega's dan ook terecht onderscheiden met de Carriere Award.
Inmiddels heeft Bob zoveel producties in binnen en buitenland op zijn naam staan dat het lastig is hoogtepunten eruit te pikken. Bij de uitreiking van de Gouden Beelden, eind 2004, wordt hij door zijn collega's dan ook terecht onderscheiden met de Carriere Award.
In een interview met [[Han Peekel]] in 2015 zegt hij het volgende over zijn vak, het verleden en waar hij nu mee bezig is:
'Mijn vak stak de armen uit en ik kon niet anders doen dan er heen lopen. En mij laten omhelzen.
En dat is een liefde die mij echt alles gebracht heeft. Alles waar ik gelukkig van werd, mijn successen.
Ik ben internationaal talloze malen onderscheiden met prijzen. Mensen hebben het dus kennelijk gewaardeerd.
Mijn werk werd gebruikt als opleidingsmateriaal in zowel Brazilie als Japan.
En nog steeds. Ik vind leuk om er mee bezig te zijn.
Ik ben nu met een paar vrienden bezig aan een paar hele grote Europese projecten'.




Versie van 25 nov 2015 13:04

De Fellini onder de televisieregisseurs

Jonge jaren

Bob Rooyens is vanaf jonge leeftijd al creatief bezig. Als mondharmonicaspeler is hij de componist/schrijver/leider van The Loyal Trio. Verder speelt hij zowel piano en gitaar. In 1958 vertrekt hij naar Parijs met de intentie om aan de Franse Filmacademie te gaan studeren. Tijdens zijn stageperiode bij de Canadese animation-regisseur Jean Letarte leert hij de aspecten van het filmvak. Bob is in deze periode echter niet alleen bezig met regisseren. In Frankrijk is hij ondermeer te zien als zanger in een TV-show met Lucienne Boyer.

Vroege televisiejaren

Teruggekeerd in Nederland werkt Bob na zijn militaire diensttijd een tijdje voor de radio onder het pseudoniem Serge van Wijngaarden. In deze periode ontmoet hij Jef de Groot die Bob confronteert met vernieuwende televisie. De Groot, regisseur bij de AVRO, wordt Bobs grote voorbeeld. Het eerste serieprogramma dat hij als jongste regisseur voor de AVRO verzorgt, is Club Domino in 1962. In deze muziekprogramma's staan Franse sterren centraal. Zo maakt Bob onder andere opnamen met Patachou, Jacques Brel, Juliette Gréco. Bij het nummer "Les Bourgeois" is een provocerende foto te zien en bij "Le Perdu" steekt Brel zijn hoofd in een strop. Niet iedereen van de AVRO-leiding is enthousiast over de wijze waarop Bob de artiesten in beeld brengt. Televisiedirecteur Siebe van der Zee overweegt na het programma met Brel Bob zelfs te ontslaan. Vanwege de lovende reacties in de pers komt het gelukkig niet zover. TV-criticus Nico Scheepmaker over de uitzending: "Maar daar was ook een regie – Bob Rooyens – zo perfect, zo rijk aan vondsten dat geen nuance verloren ging. Cameravondsten als het spel met het touw in “Le Pendu”, de perfecte warming-up, de charmante explicatie van Denise Maes…"

Moef-Ga-Ga

Furore maakt hij met Moef ga-ga, een van de eerste Nederlandse popmuziekprogramma's op televisie. Rooyens gebruikt elke aflevering steeds een ander decor en daardoor nieuwe dynamiek. De tekst van de herkenningsmelodie is overigens van zijn hand; de muziek van Ruud Bos. Qua vormgeving van het programma is er een goede afstemming met decorontwerper Massimo Götz, grafisch ontwerper Hans de Cocq en de regie van Rooyens, wat er toe leidt dat het Stedelijk Museum de aflevering in het thema 'Batman' opneemt in de collectie videokunst.

Televisie

In de eerste 35 jaar van televisie in Nederland zijn de regisseurs alleenheersers bij het fonkelnieuwe medium.De regisseur is de baas en bepaald in z'n eentje inhoud en vorm, zonder inmenging door omroepbazen of in latere jaren de netmanagers. De eerste generatie televisieregisseurs, onder andere Erik de Vries,Leen Timpen Gijs Stappershoef moesten het vak uitvinden en proefondervindelijk, met vallen en opstaan, vinden zij hun weg. De tweede generatie, die vanaf ongeveer 1975 aantrad verkende en ontdekte de nieuwe mogelijkheden van het medium televisie. De techniek en de mogelijkheden zijn nog zeer beperkt en staan nog in de kinderschoenen. Slechts een paar regisseurs van die tweede lichting zijn bepalend voor de televisiehistorie. Zij maken het werk van televisieregisseur tot een kunstvorm. In Nederland waren dat vooral Rob Touber Bob Rooyens.

Boegbeeld

Bob Rooyens is als geen ander het boegbeeld van die 2e generatie Nederlandse televisieregisseurs. Met zijn artistieke talent introduceert hij net als collega’s Jef de Groot en Rob Touber vernieuwende elementen in zijn vak. Dit proces is vaak het gevolg van experimenteren met het medium televisie. In overleg met technici en cameralieden ‘ontdekt’ en speelt Bob met de vele mogelijkheden. Na Moef-Ga-Ga is hij ook een belangrijke regisseur bij het beroemdste Nederlandse popmuziekprogramma TOPPOP.

Duitsland

Ondanks een aanzienlijk TV-oeuvre in Nederland, krijgt Bob niet de eer die hem toekomt. De waardering voor zijn talent wordt in Duitsland veel meer onderkend. Bij onze oosterburen staat Bob bekend als de Salvator Dali onder de TV-regisseurs. Maar niet iedereen in Nederland is Bob vergeten. In 2002 kiest Mies Bouwman, te gast in het VPRO-programma Zomergasten, onder andere het oeuvre van Bob uit. In een toelichting zegt ze tegen presentator Adriaan van Dis, dat het "toch eeuwig zonde is dat dergelijke artistieke programma's heden ten dage niet meer geproduceerd worden." Zijn creatieve werk blijft niet onopgemerkt. Eind jaren zestig werkt Bob Duitsland. Voor de ZDF maakt hij een serie jongerenprogramma’s en de WDR benadert hem ook om een aantal programma's te maken. Bob blijft echter ook actief in Nederland. In de loop der jaren regisseert hij in opdracht van de Publieke Omroep een groot aantal muziekprogramma's. Een absoluut hoogstandje qua regie is de op 11 februari 1969 uitgezonden muziekspecial rond Liesbeth List dat in slechts twee studiodagen is geschoten. De Liesbeth-List-Show vormt de inzending voor Montreux. Hier haalt de AVRO-productie de persprijs.

Gouden Beeld

Inmiddels heeft Bob zoveel producties in binnen en buitenland op zijn naam staan dat het lastig is hoogtepunten eruit te pikken. Bij de uitreiking van de Gouden Beelden, eind 2004, wordt hij door zijn collega's dan ook terecht onderscheiden met de Carriere Award.

In een interview met Han Peekel in 2015 zegt hij het volgende over zijn vak, het verleden en waar hij nu mee bezig is: 'Mijn vak stak de armen uit en ik kon niet anders doen dan er heen lopen. En mij laten omhelzen. En dat is een liefde die mij echt alles gebracht heeft. Alles waar ik gelukkig van werd, mijn successen. Ik ben internationaal talloze malen onderscheiden met prijzen. Mensen hebben het dus kennelijk gewaardeerd. Mijn werk werd gebruikt als opleidingsmateriaal in zowel Brazilie als Japan. En nog steeds. Ik vind leuk om er mee bezig te zijn. Ik ben nu met een paar vrienden bezig aan een paar hele grote Europese projecten'.


Prijzen en onderscheidingen

Teenbeat Awards beste popshow voor Moef Ga Ga

De Zilveren Nipkowschijf voor zijn oeuvre (1969).

Rose de la Presse – Festival de la Rose D ' or

Winnaar Hollywood Festival of World Television

Kunstprijs van de stad Berlijn (1972).

TZ-Rose – Mediaprijs Duitsland

Premio Ondas

International Electronic Cinema Festival Tokyo. Beste regisseur

De Bronzen Roos op het TV-festival van Montreux voor Kinderen voor kinderen.

De Coq d ' Honneur van het genootschap voor reclame (1980).

De Gouden Antenne voor beste regie, productie en ontwerp voor Mia Schlosser op het internationale tv-festival in Belgrado (1988).

De Tros TV Ster voor "Beste regie Spelshows"

Zes eervolle vermeldingen Festival de la Rose D'Or.

De Gouden Beeld Carrière Award 2004.

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Bob_Rooyens&oldid=164768"