De schreeuw van De Leeuw: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Regel 16: Regel 16:
Eerste eigen tv-show van cabaretier [[Paul de Leeuw]] waarin onderwerpen (en mensen) op onconventionele en humoristische wijze worden behandeld. Vooral bekende Nederlanders moeten het ontgelden. Ondanks zijn soms grove taalgebruik oogst De Leeuw veel waardering voor de openhartige wijze waarop hij omgaat met zieken en gehandicapten. Tussen 1990 en 1994 zijn de uitzendingen vaak het gesprek van de (volgende) dag. Pianist [[Cor Bakker]] begeleidt de liedjes maar wordt regelmatig belachelijk gemaakt. Met de kreet ‘Filmpje’ kondigt De Leeuw reportages aan die hij buiten de deur heeft gemaakt. Hij spoelt de band door als een scène te lang duurt. Vast onderdeel zijn de opnamen met het ranzige echtpaar Bob en Annie de Rooij.
Eerste eigen tv-show van cabaretier [[Paul de Leeuw]] waarin onderwerpen (en mensen) op onconventionele en humoristische wijze worden behandeld. Vooral bekende Nederlanders moeten het ontgelden. Ondanks zijn soms grove taalgebruik oogst De Leeuw veel waardering voor de openhartige wijze waarop hij omgaat met zieken en gehandicapten. Tussen 1990 en 1994 zijn de uitzendingen vaak het gesprek van de (volgende) dag. Pianist [[Cor Bakker]] begeleidt de liedjes maar wordt regelmatig belachelijk gemaakt. Met de kreet ‘Filmpje’ kondigt De Leeuw reportages aan die hij buiten de deur heeft gemaakt. Hij spoelt de band door als een scène te lang duurt. Vast onderdeel zijn de opnamen met het ranzige echtpaar Bob en Annie de Rooij.


''De Schreeuw van de Leeuw'' wint in 1993 de hoogste omroepprijs: de zilveren Nipkowschijf. In 1994 krijgt De Leeuw de Zilveren Medaille tijdens het Television Programmering & Promotion Festival in New York in de categorie Talk/Interview.
''De Schreeuw van de Leeuw'' wint in 1993 de hoogste omroepprijs: de [[Zilveren Nipkowschijf]]. In 1994 krijgt De Leeuw de Zilveren Medaille tijdens het Television Programmering & Promotion Festival in New York in de categorie Talk/Interview.


Hoogtepunten zijn de afleveringen met zijn verstandelijk gehandicapte nichtje Margrietje en met zanger René Klijn. Voor de eerstgenoemde krijgt De Leeuw de J.B. Broekzprijs. De uitzending met Klijn veroorzaakt een schokgolf door Nederland. De Leeuw toont eerst beelden van de knappe zanger (op wie hij -zo bekent hij- een oogje had), waarna hij zwaar vermagerd in een bed het podium wordt opgereden. Klijn lijdt aan de ziekte AIDS en heeft niet lang meer te leven. Samen met De Leeuw en saxofonist Candy Dulfer brengt Klijn het nummer 'Mr. Blue' ten gehore. Het levert de zanger zijn gedroomde nummer 1-hit op en 200.000 gulden voor het AIDS-fonds.
Hoogtepunten zijn de afleveringen met zijn verstandelijk gehandicapte nichtje Margrietje en met zanger René Klijn. Voor de eerstgenoemde krijgt De Leeuw de J.B. Broekzprijs. De uitzending met Klijn veroorzaakt een schokgolf door Nederland. De Leeuw toont eerst beelden van de knappe zanger (op wie hij -zo bekent hij- een oogje had), waarna hij zwaar vermagerd in een bed het podium wordt opgereden. Klijn lijdt aan de ziekte AIDS en heeft niet lang meer te leven. Samen met De Leeuw en saxofonist Candy Dulfer brengt Klijn het nummer 'Mr. Blue' ten gehore. Het levert de zanger zijn gedroomde nummer 1-hit op en 200.000 gulden voor het AIDS-fonds.

Versie van 18 feb 2016 14:01

Periode1990-1994
Beschikbaar in archiefBeeld en Geluid
GenreAmusement,
Praatprogramma
Decennia1990-1999
MediumTelevisie
TriviaTrivia

DeSchreeuwvandeLeeuw.jpg

Beschrijving

Eerste eigen tv-show van cabaretier Paul de Leeuw waarin onderwerpen (en mensen) op onconventionele en humoristische wijze worden behandeld. Vooral bekende Nederlanders moeten het ontgelden. Ondanks zijn soms grove taalgebruik oogst De Leeuw veel waardering voor de openhartige wijze waarop hij omgaat met zieken en gehandicapten. Tussen 1990 en 1994 zijn de uitzendingen vaak het gesprek van de (volgende) dag. Pianist Cor Bakker begeleidt de liedjes maar wordt regelmatig belachelijk gemaakt. Met de kreet ‘Filmpje’ kondigt De Leeuw reportages aan die hij buiten de deur heeft gemaakt. Hij spoelt de band door als een scène te lang duurt. Vast onderdeel zijn de opnamen met het ranzige echtpaar Bob en Annie de Rooij.

De Schreeuw van de Leeuw wint in 1993 de hoogste omroepprijs: de Zilveren Nipkowschijf. In 1994 krijgt De Leeuw de Zilveren Medaille tijdens het Television Programmering & Promotion Festival in New York in de categorie Talk/Interview.

Hoogtepunten zijn de afleveringen met zijn verstandelijk gehandicapte nichtje Margrietje en met zanger René Klijn. Voor de eerstgenoemde krijgt De Leeuw de J.B. Broekzprijs. De uitzending met Klijn veroorzaakt een schokgolf door Nederland. De Leeuw toont eerst beelden van de knappe zanger (op wie hij -zo bekent hij- een oogje had), waarna hij zwaar vermagerd in een bed het podium wordt opgereden. Klijn lijdt aan de ziekte AIDS en heeft niet lang meer te leven. Samen met De Leeuw en saxofonist Candy Dulfer brengt Klijn het nummer 'Mr. Blue' ten gehore. Het levert de zanger zijn gedroomde nummer 1-hit op en 200.000 gulden voor het AIDS-fonds. Voor deze uitzending krijgt De Leeuw de Bronzen Roos op het televisiefestival van Montreux en een Emmy-nominatie.

Makers

Presentatie/Bob de Rooy/Annie de Rooy Paul de Leeuw.

Een programma van Paul de Leeuw, Michiel van Erp, Yvonne Hoksbergen, Cornald Maas, Hendrina Praamsma, Rolf Timmer, Nelleke van der Drift, Peter Vriend, Xander van der Drift, Maarten Jansen, Hanneke Groenteman, Fred Florusse, Mariska Freriks.

Regie Matthias Bouman, Rinus Spoor, Geert Tomlow.

Regie-assistent Simone Plaschek, Rolf Timmer, Karina Does.

Opnameleiding Chander Soekhai, Minze Koopman, Stan Schrederhof, Matthias Cleerdin.

Eindredactie Rinus Spoor.

Productie Mies Timp, Ineke Lommerse, Vivienne Ypma, Rinus Spoor.

Productie-assistentie Marco Penninkhof, Karin Vermeulen, Simone Plaschek, Paul Vertegaal, Nicolette de Vries, Judith Hettema, Alice Harrebomée, Elleke Bouma.

Uitvoerend producent Rinus Spoor.

Video editor Rien Post, Matthias Bouman, Kemal Seref.

Camera Jochem van Apeldoorn, Rob van Rijn, Paul van Koelen, Jasper Brusche, Ruud Dirkse, Peter Bakker, Paulien Borst, Jasper de Vries.

Beeldtechniek Laurens Eype.

Licht Martin Swinkels, Martin Swinkels jr., Joeri Vermeulen, Paul Sterkenburg, Marius Speller, Frank Wiesman, Geert-Paul Slee, Pascal Naber, Bram den Ouden.

Geluid Piet Bakker, Eiko Schuurman, Jan de Wit, William Calis, Rob van den Bree, Milco van Lieshout, Mike van Dalm, Johan Kon, Bart van Rijn, Pascal Naber.

Live verbinding Rogier van Kreuningen, Ron Vermeulen, Richard Berendsen, Alex Lentze, Mariska Freriks.

Zaalversterking Ben Haaksman, Jan de Wit, William Calis.

Locatie-opname Willem Beaujon, Richard Berendsen, Ron Vermeulen, Govert van Kreuningen, Paul van Koelen, Casper Heer, Vincent Ruijter, Norbert ter Hall, Ruud Dirkse, Alex Lentze, Peter Smit Sibinga, Guus Albrechts.

Locatie regie Norbert ter Hall.

Algemeen assistentie Floor Berkhemer, Johan Veerman, Koen Berkhemer, Charlot Enneking.

Kleding Grieteke de Leeuw.

Decor Chris Koolmees

Rekwisieten/setdresser Rien Beerens, Pieter Bakkum, A. Agterberg, Ron de Groot, Wim van der Aar.

Toneel Matthias Cleerdin, Piet Hoetjes, Minze Koopman.

Tape-operator Finch van Maaren, Tim Hoogeveen.

Autocue Ingeborg Hoekstra, Monique van Kamperdijk.

Orkestleiding/muziek Cor Bakker.

Make-up Karin Zwaan, Claudia Esser.

Pruiken Kenneth Mountforde Shone.

Technische realisatie Cinevideogroep, NOB.

Locatie Plan C te Rotterdam, en Cinevideo studio, Almere.