De verkoop van een oorlog: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 46: Regel 46:
===Achtergrondinformatie===
===Achtergrondinformatie===


[[Tegenlicht]] laat met ''De Verkoop van een Oorlog'' 5 jaar na dato een deconstructie zien van de communicatieve strategiën die de Verenigde Staten gebruikte om de rest van de wereld te overtuigen hoe noodzakelijk een inval in Irak was. Na de terroristische aanslagen in New York op 11 september 2001 heerste er alom angst in de wereld, met name in de Verenigde Staten, en de aanslagen werden gezien als een directe oorlogsverklaring aan de VS. George W. Bush verklaart hierop de oorlog aan het terrorisme en doet een beroep op het NAVO-verdrag.
[[Tegenlicht]] laat met ''De Verkoop van een Oorlog'' vijf jaar na de inval in Irak door het Amerikaanse leger zien hoe zij en de Amerikaanse regering allerlei slimme communicatieve middelen inzetten om de wereld te overtuigen van de noodzaak van de inval.
 
In de documentaire is te zien hoe Jan Blom, Nederlandse militair, aanwezig is bij een persconferentie alsof Nederland bij 'the Coalition of the Willing' hoorde, wat niet het geval was. Blom was zich van geen kwaad bewust, hij en zijn collega's dienden slechts als behang bij de conferentie. Naar aanleiding van de vertoning hiervan in ''De Verkoop van een Oorlog'' werden er Kamervragen gesteld in 2008 aan minister van defensie Van Middelkoop en werd dit vermeld in het rapport van commisie-Davids in 2010.
 
De Vereniging van Onderzoeksjournalistiek ([[VVOJ]]) beloonde de documentaire in 2008 met een [[Loep]] in de categorie Audiovisueel.

Versie van 18 okt 2010 08:12

Periode2008
Beschikbaar in archiefBeeld en Geluid
GenreDocumentaire
Decennia2000-2009
Lengte51'12
Mediumtelevisie
Externe infoSurfMedia
Tegenlicht




Beschrijving

Aflevering van Tegenlicht waarin duidelijk wordt hoe de oorlog tussen de Verenigde Staten met haar bondgenoten en Irak is 'verkocht' aan de buitenwereld. Door het inzetten van vele slimme communicatieve middelen werd de boodschap zodanig gevormd dat politici zich aansloten bij de oorlog en burgers het accepteerden.

In De verkoop van een oorlog worden verschillende voorbeelden getoond waaruit blijkt hoe de berichtgeving over de oorlog in Irak volledig geregisseerd en geconstrueerd werd. Zo werden de decors van presentaties door president George W. Bush excact uitgedacht, of werd het perscentrum in Quatar bewust uitgerust met de nieuwste flatscreen televisies om de indruk te geven dat het Amerikaanse leger het meest hightech was. Deze en nog vele andere voorbeelden komen voort uit interviews met verschillende betrokken, researchers, auteurs of journalisten. Ook zijn er beelden te zien van desbetreffende persconferenties, ontmoetingen of interviews van toen.

Deze aflevering is opgedeeld in getitelde hoofdstukken (De gewilligen, Casus Belli, Geloofwaardigheid, het Decor, Strijdtoneel en de Toeschouwers). Deze titels, met name de laatste drie, symboliseren het theatrale en dramatische waarmee alle vervormingen en leugens werden gebracht.


Makers

Regie Marije Meerman

Research William de Bruijn, Barbara Coolen

Productie Miriam Bos

Montage Christine Houbiers

Camera Mies Rogmans

Geluid Simone Galavazi

Burearedactie Marga Smit

Eindredactie Jos de Putter, Doke Romeijn


Achtergrondinformatie

Tegenlicht laat met De Verkoop van een Oorlog vijf jaar na de inval in Irak door het Amerikaanse leger zien hoe zij en de Amerikaanse regering allerlei slimme communicatieve middelen inzetten om de wereld te overtuigen van de noodzaak van de inval.

In de documentaire is te zien hoe Jan Blom, Nederlandse militair, aanwezig is bij een persconferentie alsof Nederland bij 'the Coalition of the Willing' hoorde, wat niet het geval was. Blom was zich van geen kwaad bewust, hij en zijn collega's dienden slechts als behang bij de conferentie. Naar aanleiding van de vertoning hiervan in De Verkoop van een Oorlog werden er Kamervragen gesteld in 2008 aan minister van defensie Van Middelkoop en werd dit vermeld in het rapport van commisie-Davids in 2010.

De Vereniging van Onderzoeksjournalistiek (VVOJ) beloonde de documentaire in 2008 met een Loep in de categorie Audiovisueel.