Henny Stoel
| Naam | Hendrika Simone Wilhelmina Stoel (geboren Hes) |
| Geboren | Bussum, 13 juli 1945 |
| Functies | journalist, nieuwslezer |
| Bekend van | Uitlaat, Dingen van de dag, Journaal, In de Rooie Haan, Wat een taal! |
| Periode actief | 1961-1963, 1967-2003 |
| Werkt samen met | Wim de Bie, Felix Meurders, Wim Bosboom, Henk van Hoorn, Paul Witteman |
| Media |  |
Henny Stoel in de media Oeuvre Henny Stoel | |
Een degelijke, bescheiden en serieuze journaliste met liefde voor het vak, dat ze in de praktijk leert. Achter de rustige en warme stem gaat een geëngageerde vrouw schuil met veel gevoel voor humor. Ze is doortastend en kan bogen op een jarenlange ervaring binnen de Publieke Omroep. Henny is niet bang haar emoties te tonen: "Je betrokkenheid bij het nieuws mag je best tonen. [...] Er zit een mens van vlees en bloed en ik denk ook dat het beter overkomt als er een beetje emotie achter zit. Binnen zekere grenzen, natuurlijk, want ik zal me daar nooit in verliezen".
Henny doorloopt de MULO; ze wil stewardess of kleuterjuffrouw worden. Tijdens haar schooltijd zingt ze bij het koor Sweet Sixteen, dat de hit "Peter, ik ben verliefd" scoort. Er volgen optredens in het land en in de studio, wat voor Henny een kennismaking betekent met de radio. Radio als nieuwsmedium interesseert haar meer dan de muziekuitzendingen of hoorspelen. De actualiteiten hebben vooral haar aandacht. Na het MULO-eindexamen wil Henny journaliste worden, maar haar vooropleiding is daarvoor niet toereikend.
Henny reageert in 1961 op 16-jarige leeftijd op een personeelsadvertentie voor ponstypiste bij het Algemeen Handelsblad. Ze vindt het administratieve werk vreselijk en na zes weken verlaat ze de krant. Vervolgens reageert ze op een advertentie van de VARA, waarin een aankomend typiste voor de centrale schrijfkamer gevraagd wordt. Ze wordt aangenomen en typt draaiboeken en scripts uit. Ze maakt in seizoen 1962 – 1963 deel uit van het jongerenprogramma Uitlaat en werkt samen met onder anderen Wim de Bie. Bij Uitlaat doet ze tevens haar eerste microfoonervaring op.
In 1965 onderbreekt ze haar werk en woont ze drie jaar in Israël, waarvan twee jaar in een kibboets. Uit heimwee keert ze naar Nederland terug en wordt direct weer voor de typekamer aangenomen. Vervolgens wordt ze secretaresse bij de VARA radioactualiteitenrubriek Dingen van de dag.
Vanaf 1973 krijgt Henny ook programmatische taken toebedeeld. Ze moet af en toe een inleiding inspreken. Ook spreekt ze incidenteel teksten in voor het informatieve programma Z.I.. Henny merkt, dat ze het leuk vindt om met journalistiek bezig te zijn. Ze werkt meer dan tien jaar voor Dingen van de dag en bouwt er belangrijke journalistieke ervaring op.
Na Dingen van de dag volgen er meer journalistieke programma's waar ze een steeds belangrijkere rol als presentatrice inneemt. Het programma In de Rooie Haan is een keerpunt in de carrière van Henny. “Ik werd toen dus fulltime journaliste", blikt Henny later terug. Voor dit politieke programma van de VARA is Henny samen met Felix Meurders, Wim Bosboom en later Paul Witteman één van de presentatoren. Haar bijdrage aan het programma levert Henny grote bekendheid op.
Na 18 jaar VARA, ziet Henny in 1985 kans over te stappen naar de televisie. Ze gaat werken voor het NOS Journaal onder hoofdredacteur Ed van Westerloo. Henny wordt aangenomen als plaatsvervangend chef binnenland, een bureaufunctie.
In 1988 zoekt het NOS Journaal naar uitbreiding van het aantal presentatoren. Fred Emmer is weg als nieuwslezer. Noortje van Oostveen wordt fulltime eindredacteur en Maartje van Weegen stapt over van het Halfzes Journaal naar het Achtuur Journaal. Henny aarzelt, huiverig om haar privacy op te geven. Ze zet zich eroverheen als ze van collega’s hoort, dat die maar zelden worden lastiggevallen. Ze solliciteert mee. Van de zes à zeven kandidaten worden zij en Pia Dijkstra uitverkoren. Henny volgt Maartje van Weegen in het Halfzes Journaal op.
Als presentatrice volgt ze in de uren voor de uitzending het nieuws. Net als andere nieuwslezers schrijft ze de tekst vaak zelf voor een van de onderwerpen, die ze dan vervolgens ook monteert. Stoel voelt zich goed op haar plek als presentatrice van het Halfzes Journaal.
Later wanneer het Halfzes Journaal wordt opgeheven en er een journaal om zeven uur komt, presenteert ze (net als de meeste anderen) alle journaals, behalve het Achtuur Journaal. De dieptepunten voor kijkers zijn vaak de ‘hoogtepunten’ in haar journalistieke werk: "Neem de ramp in Volendam op Nieuwjaarsdag. Verschrikkelijk, maar voor ons zijn het dagen die je nog zal herinneren als je al vijftien jaar gepensioneerd bent. (...) Ik heb een interessante periode meegemaakt: de val van de Muur, de val van Ceaucescu, de oorlog in Irak, scudraketaanvallen op Israël. Vaak vreselijke gebeurtenissen, maar qua werk fantastisch. Er wordt dan onder hoogspanning gewerkt".
In 2000, het jaar van haar benoeming tot ankervrouw van Het Journaal wordt Henny door een artikel van Wilma Nanninga in Privé aangevallen. Onder de kop "Henny Stoel is een aanfluiting op televisie'" wordt haar foto naast die van Franse, Spaanse en Italiaanse nieuwslezeressen geplaatst. Het veelgelezen roddelblad concludeert, dat Nederland is opgescheept met "het lelijkste gezicht van Europa." Stoel is ondanks de publiciteit nauwelijks van haar stuk gebracht. De serieuze pers is echter verontwaardigd. 3FM deejay Ruud de Wild van BNN begint zelfs een actie: "Henny Stoel is cool".
Na achttien jaar bij het NOS Journaal en circa vijfduizend uitzendingen gaat Henny in 2003 met pensioen. Sacha de Boer neemt haar plaats in. Tijdens haar laatste uitzending richt ze zich met een persoonlijk afscheidswoord tot de kijkers. Elders concludeert ze: "Als mijn man niet in de vut zat, was ik vrolijk doorgegaan, want ik houd veel van mijn baan. Tot de laatste dag. Ik stop nu op het hoogtepunt, meer kun je je toch niet wensen?".
Prijzen en onderscheidingen
Beste nieuwslezer van het NOS Journaal (2001).
De Carrière Award, een onderscheiding toegekend door collega’s uit de branche (2003).
