Jan Blokker: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 4: Regel 4:
| geboorte_datum  = 27 mei 1927
| geboorte_datum  = 27 mei 1927
| geboorte_plaats = Amsterdam
| geboorte_plaats = Amsterdam
| overlijden_datum  =  
| overlijden_datum  = 6 juli 2010
| overlijden_plaats =  
| overlijden_plaats = Amsterdam
| functies = [[:Category:Schrijver | schrijver]], [[:Category:Journalist | journalist]], [[:Category:Columnist | columnist]], [[:Category:Eindredacteur | eindredacteur]]
| functies = [[:Category:Schrijver | schrijver]], [[:Category:Journalist | journalist]], [[:Category:Columnist | columnist]], [[:Category:Eindredacteur | eindredacteur]]
| bekend_van  = ''[[Fanfare]]'', ''[[Zo is het toevallig ook nog 's een keer]]'', ''[[Diogenes]]'', ''[[Bij nader inzien]]'', ''[[Op afbetaling]]'', ''[[De Partizanen]]''
| bekend_van  = ''[[Fanfare]]'', ''[[Zo is het toevallig ook nog 's een keer]]'', ''[[Diogenes]]'', ''[[Bij nader inzien]]'', ''[[Op afbetaling]]'', ''[[De Partizanen]]''

Versie van 6 jul 2010 14:24

NaamJan Andries Blokker
GeborenAmsterdam, 27 mei 1927
GestorvenAmsterdam, 6 juli 2010
Functies schrijver, journalist, columnist, eindredacteur
Bekend vanFanfare, Zo is het toevallig ook nog 's een keer, Diogenes, Bij nader inzien, Op afbetaling, De Partizanen
Periode actief1950-heden
Werkt samen metBert Haanstra, Dimitri Frenkel Frank, Fons Rademakers, Frans Weisz
TriviaZoons Bas en Jan jr. zijn beiden historicus; de familie publiceert ook gezamenlijk
Externe infoSite van de Uitgeverij

Jan Blokker in de media
Oeuvre Jan Blokker

Jan Blokker is een scherp onafhankelijk denker en commentator. Begonnen als criticus voor de krant, vervolgens heeft hij als schrijver en redacteur aan veel producties gewerkt. Scenario’s schreef hij voor film en televisie geschreven, zoals Fanfare (1958), Bij nader inzien (1991), De Partizanen (1994) en Hoogste tijd (1995). Op televisie werd hij bekend als een van de redacteuren en presentatoren van Zo is het toevallig ook nog 's een keer. Als eindredacteur van de VPRO geeft hij in de jaren ’70 – na het vertrek van de dominees – richting aan de nieuwe ontwikkelingen. Zijn duidelijke visie op vernieuwende televisie stelt programmamakers in de gelegenheid om binnen bepaalde kaders te experimenteren. Begin jaren ’80 is Blokker vijf jaar hoofdredacteur van de Volkskrant. Hij werkt als redacteur aan verschillende televisieprogramma’s, zoals Diogenes en is voorzitter van het Productiefonds voor de Nederlandse film. Met een enorme productiviteit en diversiteit die zich kenmerkt door kwaliteit, is Jan Blokker het culturele geweten van Nederland te noemen.

In het gezin van vier kinderen is Jan Blokker het nakomertje. Vanaf zijn negende wordt Jan een levenslange hang naar film bijgebracht door zijn vader, die hem wekelijks naar de Cineac meeneemt. Daar ziet hij onder meer het Polygoonjournaal. Blokker heeft al vroeg een journalistieke belangstelling.

Zijn schoolopleiding wordt in de hongerwinter voltooid. De oorlog lijkt voor Blokker weinig bedreigend. Alleen in het laatste oorlogsjaar moet hij de razzia’s voor de tewerkstelling vrezen. Na de HBS volgt het staatsexamen gymnasium alfa. Zijn studies Nederlands en geschiedenis, die hij met tal van baantjes bekostigt, worden beide afgebroken. Blokker wil schrijver worden. Jan Blokker debuteert met de prijswinnende novelle Séjour. Later volgen romans. Ook schrijft hij kinderboeken, waaronder zijn favoriet Op zoek naar een oom (1960).

In 1952 komt Jan Blokker op de kunstredactie van Het Parool als filmrecensent. Blokker schrijft niet uitsluitend over artistieke films, maar weet over een western of krimi. Zijn journalistieke kijk valt op: geen ideologie of esthetiek maar onbevangen waarnemingen. Hij provoceert de oudere generatie filmrecensenten en wil de Nederlandse film vernieuwen.

Twee jaar later stapt Blokker over naar het Algemeen Handelsblad, waar hij weer filmcriticus wordt. Ook schrijft hij voor deze krant een cursiefje. In deze columns geldt geen hoor en wederhoor. Hij raakt bekend om zijn scherpe pen. In 1968 neemt hij ontslag bij Algemeen Handelsblad, omdat deze krant een samenwerking met het dagblad De Telegraaf overweegt. Blokker maakt de overgang naar de Volkskrant, waar zijn 'studeerkamerflinke' columns hem tot nationale hofnar maken.

In 1979 wordt Blokker adjunct hoofdredacteur bij de Volkskrant. Hij treft een dagblad in overgang aan. 'Zo nodig treedt hij autoritair op'. Hij realiseert een uitbreiding van de krant, met een betere nieuwssector. Na vijf ingrijpende jaren vindt Blokker dat een opvolger een nieuwe slag moet maken.

In 1985 trekt Blokker zich terug om verder als onafhankelijk journalist, eindredacteur van Diogenes en auteur te werken. Blokker schrijft tot 2006 columns, historische artikelen en boekrecensies voor de Volkskrant. Na een conflict stapt hij over naar NRC Next waar hij voortaan weer een column schrijft. Ondanks zijn gevoel: 'meer van de pen dan van het beeld' te zijn, is ook zijn carrière bij film en televisie indrukwekkend.

Jan Blokker heeft vanaf 1958 een dozijn filmscenario's geschreven. Zijn eerste scenario is voor Fanfare, de succesvolle film van regisseur Bert Haanstra. Hij heeft het vak geleerd door eindeloos veel films te zien en krijgt hulp van een Engelse scriptdoctor.

Blokker schrijft ook scenario's voor filmregisseurs als Fons Rademakers, Frans Weisz, en Harry Kümel. Blokker haalt zijn inspiratie uit de literatuur (Couperus, Ter Braak, Bordewijk, Vestdijk, Mulisch), de geschiedenis van Nederland en de overzeese gebiedsdelen (Thorbecke, Soekarno, Heren van de thee, de Tweede Wereldoorlog) en zelfs de toekomst (Nederland in het jaar 2010).

Een andere bijdrage van Blokker aan de Nederlandse film levert hij via bestuursfuncties. Eerst is hij adviseur bij de afdeling film van de Raad voor de Kunst. In 1983 volgt zijn benoeming tot voorzitter van het Productiefonds voor de Nederlandse Speelfilm, de belangrijkste subsidieverstrekker voor deze sector. De liberaal Blokker ziet het belang van overheidsbemoeienis, omdat 'cultuur nu eenmaal breekbaar en kwetsbaar is'. Hij begeleidt met name scenaristen. Na tien vruchtbare jaren voorzitterschap noopt een verschil van opvatting met het ministerie van WVC (een 'groezelige knoeiboel') hem tot vertrek.

Jan Blokkers optreden op televisie ligt in het verlengde van zijn filmactiviteiten. De VARA hem voor een maandelijkse filmrubriek, Filmvenster (1959 – 1962). Zijn doorbraak naar het grote televisiepubliek beleeft Blokker in het spraakmakende satirische programma Zo is het toevallig ook nog 's een keer (VARA, 1964 - 1965).

Blokker 'verhuist' naar de VPRO. Eerst is hij op een jaarcontract programmamaker van de filmrubriek Cinema (1966 – 1968). Twee jaar later wordt Blokker hoofd informatieve programma's bij dezelfde omroep: een gezichtsbepalende organisator.

In 1969 wordt Blokker eindredacteur bij de VPRO-televisie. In deze roerige tijd verandert de VPRO sterk; Blokker zet een revolutionaire koers uit. Hij versterkt de televisiedienst met namen als Cherry Duyns, Hans Keller, Ad ’s Gravesande, Jaap Drupsteen en Roelof Kiers. De VPRO brengt spraakmakende programma's als Het Gat van Nederland (1972 -1978) en Berichten uit de samenleving (1969 -1975). De naam van Wim T. Schippers is onlosmakelijk verbonden aan vernieuwende VPRO programma’s en het duo Kees van Kooten en Wim de Bie maken van 1974 hun eigen programma Het simplisties verbond.

Tegenover de opzeggingen van het VPRO-lidmaatschap staat de waardering voor ontzuilde en vernieuwende televisie. Blokker blijft tot 1979 afdelingshoofd van de VPRO en zet de inhoudelijke toon. In 1983 wordt Roelof Kiers directeur Televisie; hij zet Blokkers werk voort.

Blokker blijft programma's voor de VPRO maken. Vooral zijn documentaires maken naam, zoals West (1972) , De waarheid ligt op het slagveld (1978) en De schending (1990). Daarnaast is Blokker eindredacteur van verschillende programma's, zoals Winter aan zee (1989-1990) en Diogenes (1988-1995).

Blokker levert scenario’s voor verschillende dramaseries. Een toon voor kwalitatief drama wordt gezet met de zesdelige VPRO-serie Bij nader inzien (1991), gevolgd door de driedelige VPRO-serie Op afbetaling (1992). Met Het jaar van de opvolging (1997), begeeft Blokkker zich in een politiek drama, vervolgens schrijft hij een politiek incorrecte comedy serie Oh Oh Den Haag (2000).

Blokkers werk voor de radio is bescheidener van omvang. Hij is vooral als spreker te beluisteren. Hij is medewerker van het VARA-kunstmagazine Artistieke staalkaart (1959), onder redactie van Rutger Schoute en Max Dendermonde. Ook schrijft hij teksten voor Plein 8 uur 13 (1958). Thema's als persvrijheid en de band tussen heden en verleden keren ook op de radio terug. De oudste radio-opname van Blokkers stem, die bewaard gebleven is, dateert van 1958. Hij bespreekt voor de VARA een film, de titel van het programma is onbekend.

Zijn veelzijdigheid blijkt keer op keer. Bijvoorbeeld als hij zich voor een Derde Net inzet, maar ook als hij in 1991 tot bijzonder hoogleraar aan de Erasmus Universiteit benoemd wordt. Onderwerp van zijn colleges is persgeschiedenis en in het bijzonder persvrijheid. Blokker wijst erop dat persvrijheid geen levensbehoefte is, maar een verworvenheid, die we jaloers moeten koesteren en bewaken. Op 22 juni 2004 neemt Blokker van de Rijksuniversiteit Groningen een eredoctoraat in de sociale wetenschappen in ontvangst.

Nog steeds legt Jan Blokker grote werkkracht aan de dag. In 2005 verschijnt Het vooroudergevoel, een boek over de vaderlandse geschiedenis aan de hand van historische schoolplaten van J.H. Isings. Dit fraai geillustreerde boek is een gezamenlijk product van Jan Blokker en zijn zoons Jan jr en Bas.


Prijzen en onderscheidingen

1951 Reina Prinsen Geerlingsprijs voor Séjour.

1961 Prijs voor het beste kinderboek voor Op zoek naar een oom.

1966 Televizierring voor Zo is ‘t…

1966 Graadt van Roggenprijs voor filmkritiek van het Verbond van Filmkunsttheaters.

1989 Ridder in de orde van Oranje-Nassau voor zijn inzet voor de Nederlandse film.

1990 De zilveren Nipkowschijf voor Diogenes.

1993 Gouden Kalf van het Nederlands Filmfestival voor al zijn verdiensten voor de Nederlandse film.

2003 Gouden Ganzenveer voor belangrijke bijdragen aan de Nederlandse cultuur.

2004 Eredoctoraat RijksUniversiteit Groningen

2006 Machiaveliprijs voor het gehele oeuvre


Publicaties

Keuze uit de publicaties van Jan Blokker

In de laudatio bij de uitreiking van de Gouden Ganzenveer worden deze titels met name genoemd.

Bij dag en ontij / Jan Blokker. - Utrecht : A.W. Bruna & Zoon, [1952].

Op zoek naar een oom / Jan Blokker ; [omslag en zwarte illustraties van Laura Gerding]. - 1e dr. - Amsterdam : Bezige Bij, cop. 1960. - Eerder verschenen in het kinderblad: Kris Kras.

Luizen in de pels : 100 jaar journalistiek in Nederland / onder red. van Martin van Amerongen, Jan Blokker en Herman van Run ; met medew. van Hugo Arlman ... et al.. - Amsterdam : Raamgracht, 1984.

De wond'ren werden woord en dreven verder : honderd jaar informatie in Nederland 1889-1989 / Jan Blokker. - Deventer : Kluwer ; Amsterdam : Contact, cop. 1989. - Uitg. ter gelegenheid van het herdenken van het honderdjarig bestaan van de naam Kluwer in de Nederlandse uitgeversbedrijvigheid. .

De kwadratuur van de kwattareep : zestig jaar Collectieve Propaganda voor het Nederlandse Boek / Jan Blokker ; [beeldred.: Lisa Kuitert ... et al. ; red.: Annemiek Overbeek]. - Amsterdam : Stichting CPNB, 1990.

De afrekening : kroniek van het lange jaar 2002 / Jan Blokker ; met tek. van Peter van Straaten. - 1e dr. - Amsterdam : De Harmonie, 2003. Columns eerder verschenen in de Volkskrant tussen 22 augustus 2001 en 20 januari 2003. - Tek. eerder verschenen in Vrij Nederland.

Het Vooroudergevoel, met Jan Blokker Jr., Bas Blokker, Uitgeverij Contact, 2005

Er was eens God, een bijbelse geschiedenis, met Jan Blokker Jr., Bas Blokker, De Uitgeverij Contact, 2006