Jeroen Berkvens: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
| externe_info = | | externe_info = | ||
| catalogus = | | catalogus = | ||
| programmaoverzicht = | | programmaoverzicht = [[Oeuvre van Jeroen Berkvens]] | ||
}} | }} | ||
Versie van 20 apr 2012 13:19
| Naam | Jeroen Berkvens |
| Geboren | Eindhoven, 1968 |
| Functies | documentairemaker |
| Bekend van | Jimmy Rosenberg. De vader, de zoon & het talent, A Skin Too Few. The Days of Nick Drake |
| Periode actief | 1993 - heden |
| Werkt samen met | Walter Stokman, Mark de Cloe |
Oeuvre van Jeroen Berkvens | |
Jeroen Berkvens is een Nederlandse filmregisseur. Hij is geboren in 1968 in Eindhoven. Berkvens studeert in 1993 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Breda met de eindexamenfilm ‘Let me have it all’, die hij samen met zijn creatieve partner Walter Stokman maakt. Het is een roadmovie en zoektocht naar de legendarische soulzanger Sly Stone (artiestennaam van Sylvester Stewart). De documentaire wint de ARTE Award voor beste Europese studentenfilm en wordt in diverse landen uitgezonden.
Eén van Berkevens andere documentaires is de internationaal gewaardeerde ‘A skin too few: The days of Nick Drake’ over de Engelse singer-songwriter Nick Drake die op 26-jarige leeftijd een einde aan zijn leven maakte en postuum pas gewaardeerd werd voor zijn muziek. De film wint enkele internationale prijzen en wordt genomineerd voor een Gouden Kalf. Ander werk van Berkvens zijn de driedelige serie ‘De tijdspiegel’ over de woordenloze filmtaal uit de voormalige Sovjetunie, en diverse portretten waaronder ‘Advocaatje leef je nog’ over een strafadvocaat die zijn leven herziet na een bomaanslag en ‘Winston Bogarde, de neger die nooit boog’ over oud-profvoetballer Winston Bogarde.
Met ‘Jimmy Rosenberg: De vader, de zoon & het talent’ trekt Jeroen de lijn door in het verfilmen van verhalen die zichtbaar maken wat het betekent om begiftigd te zijn met talent of passie. Deze film wordt zowel nationaal als internationaal zeer goed ontvangen. Tijdens het Krakow Film Festival in Polen wint de film niet alleen de Grote Prijs voor Beste Lange Documentaire, maar ontvangt hij ook een Diploma of Honour voor beste Cinematografie. Verder wint hij de Big Sky Award voor Beste Lange Documentaire op het Documentaire Festival in Montana, gevolgd door een Grand Prix Best Film in Montréal, Canada op het Festival International du Films sur d’Art. In Nederland ontvangt hij het Gouden Kalf voor Beste Lange Documentaire.
Behalve het regisseren van documentaires, en -series, zowel zelfstandig als voor televisie, produceert Jeroen Berkvens soms ook filmprojecten. Zoals ‘Boy meets girl stories’, 34 korte films over de liefde. Een project dat verscheen op Valentijnsdag 2005, en geselecteerd werd door verschillende kranten als beste dvd van het jaar.
Gedurende een aantal jaren is Berkvens lid van de televisieredactie van de Humanistische Omroep. Van 2000 tot 2010 doceert hij aan de kunstacademie in Breda. In 2004 is hij begeleider van de documentaireworkshop van het IDFA en hij geeft met enige regelmaat gastlessen en workshops aan bijvoorbeeld het Sandbergen Instituut, de IDFA Summerschool en de Nederlandse Filmacademie.
‘Life is beautiful’ is een collectie van 33 korte cinematografische films geïnspireerd op de Adagia van Erasmus, een verzameling bijzondere zegswijzen. Het project bestaat uit zowel fictie als documentairefilms, en is door Berkvens en regisseur Mark de Cloe geregisseerd. De nieuwste documentaire van Berkvens gaat over poptempel Paradiso in Amsterdam en heet dan ook ‘Paradiso’.
