Jeroen Berkvens: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 19: Regel 19:
}}
}}


Berkvens studeert in 1993 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Breda met de eindexamenfilm ''[[Let me have it all]]'', die hij samen met zijn creatieve partner Walter Stokman maakt. Het is een roadmovie en zoektocht naar de legendarische soulzanger Sly Stone (artiestennaam van Sylvester Stewart). De documentaire wint de ARTE Award voor beste Europese studentenfilm en wordt in diverse landen uitgezonden.  
Berkvens studeert in 1993 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Breda met de eindexamenfilm ''[[Let me have it all]]'', die hij samen met zijn creatieve partner [[Walter Stokman]] maakt. Het is een roadmovie en zoektocht naar de legendarische soulzanger Sly Stone (artiestennaam van Sylvester Stewart). De documentaire wint de ARTE Award voor beste Europese studentenfilm en wordt in diverse landen uitgezonden.  


Eén van Berkvens andere documentaires is de internationaal gewaardeerde ''[[A skin too few - The days of Nick Drake]]'' over de Engelse singer-songwriter Nick Drake die op 26-jarige leeftijd een einde aan zijn leven maakte en postuum pas gewaardeerd werd voor zijn muziek. De film wint enkele internationale prijzen en wordt genomineerd voor een [[Gouden Kalf]].  
Eén van Berkvens andere documentaires is de internationaal gewaardeerde ''[[A skin too few - The days of Nick Drake]]'' over de Engelse singer-songwriter Nick Drake die op 26-jarige leeftijd een einde aan zijn leven maakt en postuum pas gewaardeerd is voor zijn muziek. De film wint enkele internationale prijzen en wordt genomineerd voor een [[Gouden Kalf]].  
Ander werk van Berkvens zijn de driedelige serie ''De tijdspiegel'' over de woordenloze filmtaal uit de voormalige Sovjetunie, en diverse portretten waaronder ''Advocaatje leef je nog'' over een strafadvocaat die zijn leven herziet na een bomaanslag en ''[[Winston Bogarde, de neger die nooit boog]]'' over oud-profvoetballer Winston Bogarde.
Ander werk van Berkvens zijn de driedelige serie [[De tijdspiegel]] over de woordenloze filmtaal uit de voormalige Sovjetunie, en diverse portretten waaronder [[Advocaatje leef je nog]] over een strafadvocaat die zijn leven herziet na een bomaanslag en ''[[Winston Bogarde, de neger die nooit boog]]'' over oud-profvoetballer Winston Bogarde.
   
   
Met ''[[Jimmy Rosenberg - De vader, de zoon & het talent]]'' trekt Jeroen de lijn door in het verfilmen van verhalen die zichtbaar maken wat het betekent om begiftigd te zijn met talent of passie. Deze film wordt zowel nationaal als internationaal zeer goed ontvangen.  
Met ''[[Jimmy Rosenberg - De vader, de zoon & het talent]]'' trekt Jeroen de lijn door in het verfilmen van verhalen die zichtbaar maken wat het betekent om begiftigd te zijn met talent of passie. Deze film wordt zowel nationaal als internationaal zeer goed ontvangen.  
   
   
Behalve het regisseren van documentaires en series, zowel zelfstandig als voor televisie, produceert Jeroen Berkvens soms ook filmprojecten. Zoals ''Boy meets girl stories'', 34 korte films over de liefde. Een project dat verscheen op Valentijnsdag 2005, en geselecteerd werd door verschillende kranten als beste dvd van het jaar.
Behalve het regisseren van documentaires en series, produceert Jeroen Berkvens soms filmprojecten, zoals [[Boy meets girl stories]], 34 korte films over de liefde. Een project dat verschenen is op Valentijnsdag 2005, en geselecteerd is door verschillende kranten als beste dvd van het jaar.
   
   
Gedurende een aantal jaren is Berkvens lid van de televisieredactie van de Humanistische Omroep. Van 2000 tot 2010 doceert hij aan de kunstacademie in Breda. In 2004 is hij begeleider van de documentaireworkshop van het IDFA en hij geeft met enige regelmaat gastlessen en workshops aan bijvoorbeeld het Sandbergen Instituut, de IDFA Summerschool en de Nederlandse Filmacademie.
Gedurende een aantal jaren is Berkvens lid van de televisieredactie van de Humanistische Omroep. Van 2000 tot 2010 doceert hij aan de kunstacademie in Breda. In 2004 is hij begeleider van de documentaireworkshop van het IDFA en hij geeft met enige regelmaat gastlessen en workshops aan bijvoorbeeld het Sandbergen Instituut, de IDFA Summerschool en de Nederlandse Filmacademie.
   
   
''Life is beautiful'' is een collectie van 33 korte cinematografische films geïnspireerd op de Adagia van Erasmus, een verzameling bijzondere zegswijzen. Het project bestaat uit zowel fictie als documentairefilms, en is door Berkvens en regisseur Mark de Cloe geregisseerd. De nieuwste documentaire van Berkvens gaat over poptempel Paradiso in Amsterdam en heet dan ook ‘Paradiso’.
[[Life is beautiful]] is een collectie van 33 korte cinematografische films geïnspireerd op de Adagia van Erasmus, een verzameling bijzondere zegswijzen. Het project bestaat uit zowel fictie als documentairefilms, en is door Berkvens en regisseur [[Mark de Cloe]] geregisseerd.  


====Onderscheidingen en nominaties====
====Onderscheidingen en nominaties====
Regel 38: Regel 38:




Nominatie [[Gouden Kalf korte film]] voor ''Life is beautiful''
Nominatie [[Gouden Kalf korte film]] voor [[Life is beautiful]]





Huidige versie van 13 jul 2012 om 10:12

PersoonPlaceholder.png

NaamJeroen Berkvens
GeborenEindhoven, 1968
Functiesdocumentairemaker
Bekend vanJimmy Rosenberg - De vader, de zoon & het talent, A skin too few - The days of Nick Drake
Periode actief1993 - heden
Werkt samen metWalter Stokman, Mark de Cloe


Oeuvre van Jeroen Berkvens

Berkvens studeert in 1993 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Breda met de eindexamenfilm Let me have it all, die hij samen met zijn creatieve partner Walter Stokman maakt. Het is een roadmovie en zoektocht naar de legendarische soulzanger Sly Stone (artiestennaam van Sylvester Stewart). De documentaire wint de ARTE Award voor beste Europese studentenfilm en wordt in diverse landen uitgezonden.

Eén van Berkvens andere documentaires is de internationaal gewaardeerde A skin too few - The days of Nick Drake over de Engelse singer-songwriter Nick Drake die op 26-jarige leeftijd een einde aan zijn leven maakt en postuum pas gewaardeerd is voor zijn muziek. De film wint enkele internationale prijzen en wordt genomineerd voor een Gouden Kalf. Ander werk van Berkvens zijn de driedelige serie De tijdspiegel over de woordenloze filmtaal uit de voormalige Sovjetunie, en diverse portretten waaronder Advocaatje leef je nog over een strafadvocaat die zijn leven herziet na een bomaanslag en Winston Bogarde, de neger die nooit boog over oud-profvoetballer Winston Bogarde.

Met Jimmy Rosenberg - De vader, de zoon & het talent trekt Jeroen de lijn door in het verfilmen van verhalen die zichtbaar maken wat het betekent om begiftigd te zijn met talent of passie. Deze film wordt zowel nationaal als internationaal zeer goed ontvangen.

Behalve het regisseren van documentaires en series, produceert Jeroen Berkvens soms filmprojecten, zoals Boy meets girl stories, 34 korte films over de liefde. Een project dat verschenen is op Valentijnsdag 2005, en geselecteerd is door verschillende kranten als beste dvd van het jaar.

Gedurende een aantal jaren is Berkvens lid van de televisieredactie van de Humanistische Omroep. Van 2000 tot 2010 doceert hij aan de kunstacademie in Breda. In 2004 is hij begeleider van de documentaireworkshop van het IDFA en hij geeft met enige regelmaat gastlessen en workshops aan bijvoorbeeld het Sandbergen Instituut, de IDFA Summerschool en de Nederlandse Filmacademie.

Life is beautiful is een collectie van 33 korte cinematografische films geïnspireerd op de Adagia van Erasmus, een verzameling bijzondere zegswijzen. Het project bestaat uit zowel fictie als documentairefilms, en is door Berkvens en regisseur Mark de Cloe geregisseerd.

Onderscheidingen en nominaties

ARTE Award beste Europese studentenfilm voor Let me have it all


Nominatie Gouden Kalf korte film voor Life is beautiful


Voor Jimmy Rosenberg - De vader, de zoon & het talent:

Grote Prijs voor Beste Lange Documentaire en Diploma of Honour voor beste Cinematografie op het Krakow Film Festival in Polen

Nominatie Prix Europa in Berlijn, Duitsland

Nominatie Banff World Television Awards in Canada

Big Sky Award voor Beste Lange Documentaire op het Documentaire Festival in Montana, VS

Grand Prix Beste Film op het Festival International du Films sur d’Art in Montréal, Canada

Gouden Kalf lange documentaire

Nominatie KNF Award Nederlandse Filmcritici

Nominatie Beeld en Geluid Award


Voor A skin too few - The days of Nick Drake:

Award voor Beste Buitenlandse Documentaire op het International Independant Filmfestival, LA, VS

Award voor Beste Regisseur op het International Independant Filmfestival, NY, VS

Nominatie Gouden Beeld voor Beste Documentaire

Nominatie Gouden Kalf korte documentaire

Nominatie Top Ten Non-Fiction op het Film & TV Festival Keulen, Duitsland