Longstay
| Periode | 2009 |
| Beschikbaar in archief | Longstay |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 92’21” |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Voor deze documentaire hebben Maria Mok en Meral Uslu, negen maanden lang, uitbehandelde TBS-ers en hun begeleiders gevolgd. Dit deden zij in de Longstay, locatie Zeeland van de Pompestichting. In deze kliniek leven 40 mannen die stuk voor stuk ernstige delicten hebben gepleegd. Ze hebben een gevangenisstraf en TBS-behandeling achter de rug, maar zijn uitbehandeld. Ze worden als een gevaar voor de samenleving gezien en komen daarom niet meer vrij. Dit is opmerkelijk omdat zij door de onafhankelijke rechter niet tot levenslang zijn beoordeeld. Mok en Uslu geven een uniek beeld van deze gevangenen en hoe zij leven in de Longstay. Nog nooit eerder kwamen TBS-ers zo open en bloot in beeld.
Makers
Regie Maria Mok, Meral Uslu
Camera Meral Uslu
Geluid Maria Mok
Eindredactie Y. van der Blij
Achtergrondinformatie
De uitzending van de documentaire op het IDFA zorgde voor veel ophef. Mok en Uslu hadden namelijk geen toestemming van Justitie om de documentaire te maken. Die hadden ze ook niet nodig want ze hadden wel toestemming van de kliniek zelf. Justitie vond dat de film te confronterend zou zijn voor de slachtoffers. Maar de slachtoffers waren van te voren ingelicht en hadden hun toestemming gegeven voor het maken van de documentaire. Justitie oefende zelfs, voordat de documentaire op televisie uitgezonden zou worden, druk uit om een aantal belangrijke scènes uit de film te verwijderen. Daarnaast ontstond door berichtgeving van de Telegraaf rondom de première op het IDFA, een discussie over prostituees in de tbs-kliniek. In de documentaire zit namelijk een scène waarin hulpverleners praten over de optie voor betaalde seks voor langgestrafte cliënten. Verschillende Kamerleden reageerden zeer geschokt op deze vorm van hulpverlening en er volgde onmiddellijk Kamervragen. De Pompestichting bleef echter gewoon achter de documentaire staan en gaf als commentaar: ‘Wij begrijpen dat de politiek liever rust wil rond dit onderwerp, maar wij zijn een private instelling en willen de realiteit graag een gezicht geven.
