Okke Jager
| Naam | Okke Jager |
| Geboren | Delft, 23 april 1928 |
| Gestorven | Kampen, 26 januari 1992 |
| Functies | predikant, theoloog, letterkundige, auteur, omroepbestuurder |
| Bekend van | NCRV radio, Kast kijken |
| Periode actief | 1960-1973 |
Okke Jager in de media Oeuvre Okke Jager | |
Okke Jager was een predikant voor radio en televisie. Hij is omschreven als een bescheiden mens die veel verlegenheid en schaamtegevoel moest overwinnen om op het televisiescherm te verschijnen. Jager hield niet van vergaderen. Jager was voorts schrijver en dichter. Een van de eerste theologen, die vanwege zijn tv-optreden, tot ver buiten de kerk bekendheid genoot. Als overtuigd socialist en pacifist noemde hij zichzelf een utopisch realist. Hij had iets tegen gelovige mensen, die het ‘absolutisme van de waarheid’ claimden.
Okke Jager volgde het gymnasium in Rotterdam. Vanwege de Tweede Wereldoorlog doorliep Okke Jager slechts 3 – 4 klassen. Vervolgens studeerde hij theologie aan de VU in Amsterdam (1946) en werd gereformeerd predikant te Vrouwenpolder (1952), Almelo (1956), Haarlem-Noord (1960) en Hilversum (1965). Promoveerde in 1962 tot doctor in de theologie. Van 1973 – 1988 was Jager universitair hoofddocent evangelistiek en ethiek aan de Theologische Universiteit Kampen.
Vanaf 1960 werkte Okke Jager bij de NCRV. Hij gebruikte het medium radio en vooral televisie voor de communicatie van het Evangelie. Maakte honderden godsdienstige en literaire radioprogramma’s.
In 1965 werd hij benoemd tot Hoofd Godsdienstige Programma’s. Zijn eerste tv-uitzending als ‘dagsluiter’ was in 1957. Bij de radio werkte Jager mee aan de rubriek “Zojuist verschenen”.
Zijn bekendheid kreeg hij echter door zijn televisiewerk, onder andere “Kast kijken”. In de periode van de dagsluiting was Studio Irene in Bussum nog in gebruik. Jager had soms moeite om zich te concentreren tijdens de rechtstreekse uitzending. Zowel de nieuwslezer (zat al gereed voor de Journaaluitzending) als het opruimen van de rekwisieten uit het zojuist beëindigde toneelstuk waren storende elementen. Ook moest hij vaak improviseren, wanneer hij kort voor de uitzending te horen kreeg, dat zijn ‘preek’ in plaats van de gebruikelijke 10 minuten slechts 7 en halve minuut zou duren. Zijn veelbesproken dagsluitingen haalden hoge kijkcijfers. Ook speelde hij een klein rolletje in de speelfilm “De Aanslag” van Fons Rademakers in 1986 naar het gelijknamige boek van Harry Mulisch. Tijdens een scène van een begrafenis met verzetslieden hield de dominee (Okke Jager) een toespraak.
Gedurende twee jaar verzorgde hij een column in de NCRV-gids.
Vanwege zijn maatschappelijke betrokkenheid bezorgde zijn radicaliteit hem in de gereformeerde kerkgemeenschap veel kritiek. In sommige kerken werd hem zelfs de kansel geweigerd. Medio jaren ’80 nam Jager actief deel aan de kerkelijke vredesbeweging I.K.V.
Wanneer in 1991 bij hem een hersentumor geconstateerd wordt, doet hij verslag van zijn ziekteproces in het dagblad Trouw. Bij zijn overlijden in 1992 spreekt zijn vriend en uitgever Ton van der Worp een in memoriam over dr. Okke Jager voor de radio.
Publicaties
Poezie en religie (1952).
Worden als kind (1954).
Kom haastig (1957).
Het is wat te zeggen (1961).
Onder Gods hoogtezon (1955).
Feest op feest (1956).
Parade of paradijs (1960).
Overuren voor God (1964).
Geloven na kerktijd (1965).
Liefde doet wonderen (1970).
