Signaalsterktemeter

De signaalsterktemeter, ook bekend als de Zoemer met dansende wijzer. Dit apparaat is gebruikt om signaalsterkte te meten maar in de Eerste Wereldoorlog deed het dienst bij de verbindingstroepen om berichten te kunnen ontvangen.

De basis is een aangepaste telefoonschelp. Die bestaat uit een trilplaatje met daaronder twee kleine magneetspoeltjes. Wanneer een signaal binnenkomt trilt het plaatje waardoor het geluid produceert. Zo werkte de oude telefoon. In dit apparaat is een stalen pennetje gemonteerd door het trilplaatje, zodanig dat het ene eind tussen de twee magneetspoeltjes zit en het andere eindje met de punt omhoog wijst. Op de punt rust een lichtgewicht metalen pijl die aan de brede, de achterzijde, met twee flexibele metalen draadjes op het trilplaatje rust.

Wanneer het trilplaatje beweegt draait de pijl een klein stukje met de klok mee. De sterkte van het ontvangen signaal heeft invloed op de draaisnelheid van de pijl; hoe sterker het signaal, hoe sneller de draaiing. Stopt het signaal dan staat de wijzer stil. Zo werkt het apparaat als signaalsterktemeter.

In de eerste Wereldoorlog wordt dit apparaat gebruikt voor de militaire communicatie op het slagveld. Vanwege het kanongebulder waren berichten die per telefoon werden doorgegeven vaak niet te verstaan. Men gebruikte dan dit apparaat om door middel van morse seinen, strepen en punten, berichten door te geven. Bij een streep bewoog de wijzer een stukje, bij een punt maar een klein beetje. Zo kon men visueel de morsetekens lezen door naar de beweging van de wijzer te kijken