Subiet!
| Periode | 2006 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en geluid |
| Genre | Korte film, drama |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 38’ |
| Medium | televisie |
| Externe info | De film online |
Beschrijving
Subiet! is één van de negen films die zijn gemaakt voor het project One night stand 2006. De film Subiet! gaat over twee pubermeisje uit een klein dorpje in Brabant, die een passie hebben voor wielrennen. In deze film zien we de problemen waarmee tienermeisjes te maken hebben, zoals verliefdheid, vriendschap, erbij horen en seks. Als Maaike verliefd wordt, voelt Sabrina zich achtergesteld en heeft een one night stand met een vreemde en oudere man.
Makers
Regie & scenario Simone van Dusseldorp
Geluid Joost Roskam
Montage Peter Aldrerliesten
Art director Elsje de Bruijn
Productieleiding Maaike Boot
Redactie Sandra Beerens
1st assistent Anne van Dongen
2nd assistent Sara Jetten
Uitvoerend producent Brechtje Schaling
Productie NPS, VPRO en VARA, Lemming films, Motel films en Pupkin film
Cast
Achtergrondinformatie
De One Night Stand-film Subiet! is genomineerd voor een Gouden Kalf Beste TV-drama 2006.
Recensie Simone van Dusseldorp maakte eerder de redelijk succesvolle lange speelfilm 'Diep', die ook al gaat over de ontluikende seksualiteit van een jong meisje. Dat Van Dusseldorp dit erg raakt, blijkt uit beide films. Ze vindt de puberteit dan ook "een van de belangrijkste én moeilijkste periodes in een mensenleven", filmwaardig dus.
De puberteit is natuurlijk een prachtig excuus om zwijgzame en onzekere personages te creëren. Personages die vreemde keuzes maken, hun emoties niet onder controle hebben en uitvallen tegen hun geliefden. Oftewel perfecte filmpersonages.
Een behoorlijk deel van de film draait om het neerzetten van een sfeer. Wolkenluchten, een modderig landschap, een patatkraam op een verder uitgestorven plein, jongens met scooters en meisjes die giechelen. Alles riekt naar pubertijd in de provincie. Natuurlijk speelt het verhaal zich af in Stampersgat: er zijn niet veel namen die de lading op die manier dekken. Verfrissend is het accent van de personages: Noord-Brabants hoor je niet veel in filmland, en een nepaccent is al helemaal verschrikkelijk. Nee, de acteurs en actrices komen daadwerkelijk uit de omgeving en hoeven niets te veinzen (qua accent dan). Ook origineel is de hobby van de twee vriendinnen: wielrennen. Op deze manier wordt het in zekere zin een soort roadmovie, omdat het natuurlijk ook gaat over de innerlijke reis van een meisje in de pubertijd.
De rauwe realiteit is zowel de kracht als het grote minpunt van de film. De extreme close-ups, vooral van hoofdpersonage Sabrina, dwingen de kijker tot alertheid en ook empathie, maar zijn tegelijkertijd onaangenaam dichtbij en confronterend. Zo ook de lange shots van de jonge, nog onvolgroeide lichamen van de twee vriendinnen. Dit onaangename gevoel komt steeds weer bovendrijven, zo ook tijdens de seksscène van Sabrina met een veel oudere Poolse bouwvakker. Alsof je naar je kleine zusje kijkt.
De beide meisjes acteren zeer sterk als puberende en onzekere vriendinnen, die de druk op hun schouders zwaarder voelen worden om iets te doen met hun plotselinge veranderende verlangens. De minimalistische dialogen hebben hier een positieve invloed op. Het is een sterke film, maar het toch nog gelukkige einde kan niet veel veranderen aan de onaangename nasmaak die nog lang blijft hangen.
Ruby Sanders
