Utility Radio
In de nadagen van de Tweede Wereldoorlog, juli 1944, komt in Engeland de Utility Radio of Oorlogstijd Publieksontvanger op de markt. In de jaren daarvoor produceren veel Engelse bedrijven een grote variëteit aan militaire radioapparaten. Dit heeft tot gevolg dat het voor de burger moeilijk is een defecte radio te laten repareren daar de oorlogsinspanning ieders bekwaamheid opeist. De vernieling van fabrieken in 1941 door bombardementen betekent dat de productie van radio-onderdelen nagenoeg tot stilstand komt en de aanvoer uit de Verenigde Staten moet redding brengen. De Engelse productie à 1 miljoen buizen per week gaat geheel naar de krijgsmacht. Veel buizen worden gebruikt in het ontstekingsmechanisme van bommen. Voor een enkele bombardementsvlucht zijn al ongeveer een kwart miljoen buizen nodig.
restricties
De overheid bepaalt dat alle radio’s aan een bepaalde standaard, de “Utility Brand” moeten voldoen om met de schaarse middelen toch aan de vraag en zekere kwaliteitseisen te kunnen voldoen. De radio kan alleen middengolf zenders ontvangen. Om het beluisteren van buitenlandse, vijandige, radiozenders te verhinderen ontbreekt de mogelijkheid de lange golf te beluisteren. Op de eenvoudige afstemschaal staan alleen de Engelse BBC stations vermeld.
weer vrij luisteren
Na de oorlog wordt de radio uitgebreid en kan weer geluisterd worden op de lange golf. De radio is van het type superheterodyne en is uitgerust met vier buizen. Met een audiovermogen van 4 watt en 10 % harmonische vervorming doet de radio niet onder voor de vooroorlogse modellen. De buizen zijn een triode-hexode voor de afstemming op andere frequenties, een variabele µ RF-penthode voor de middenfrequentversterking en een steile uitgangspenthode. Demodulatie gebeurt met een koper-oxide diode waardoor bespaard wordt op een buis en het gebruik van een beschikbare penthode voor de laagfrequent eindversterker mogelijk wordt. Van deze radio vinden er 175.000 een weg naar de klant voor de prijs van £12 3s en 4d (twaalf pond, drie shillings en vier pence) per stuk. Ten tijde van productie is dit de enige radio-ontvanger die in Engeland te koop is. Deze radio doet in veel opzichten denken aan de Duitse Voksempfanger.
