Erik Jurgens
| Naam | Erik Constant Maria Jurgens |
| Geboren | Altona, Duitsland, 24 november 1935 |
| Functies | politicus, omroepbestuurder |
| Bekend van | NOS |
| Periode actief | 1975-1985 |
Erik Jurgens in de media Oeuvre Erik Jurgens | |
Erik Jurgens is een vriendelijke en minzaam persoon. Gedurende zijn werzaamheden voor de Publieke Omroep komt hij verschillende obstakels tegen. Erik gaat hier kundig mee om. Hij wordt om zijn spiritualiteit en eruditie zeer gewaardeerd. Zelf kijkt hij gemengde gevoels terug op zijn moeizame bestuursperiode: "Jongens, tien jaar in zo'n slangenkuil is voldoende voor de gemiddelde mens". Hij geeft echter toe dat hij: "het werk gedurende de tien jaar met graagte [heeft] verricht"
Erik volgt het basisonderwijs in Engeland. Hierna verhuist hij naar Zeist waar hij het Gymnasium Alfa voltooit. In 1960 behaalt hij het doctoraal examen Nederlands recht aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam.
Na zijn afstuderen werkt Erik respectievelijk voor de juridische faculteit van de GU, voor het Ministerie van buitenlandse zaken, voor Unilever en weer voor de GU. Sinds 1972 is hij lid tevens van de Tweede Kamer voor de PPR (later Groenlinks).
Eric wordt door zijn partijgenoot, de minister van cultuur Harry van Doorn, naar Hilversum gehaald. Erik is op dat moment Tweede Kamerlid voor de PPR. Hij moet invulling aan een nieuwe medianota gaan geven.
Omdat de benoeming zonder inspraak verloopt, wordt er tegen de 'overrompelingstaktiek' geprotesteerd. Met name de TROS en de AVRO roeren zich flink. Het is een moeizame periode voor Erik. De minister wordt in een lang kamerdebat ter verantwoording geroepen en ieder contact met Erik wordt gemeden.
Er volgt een extra, openbare vergadering van het NOS-bestuur in verband met de problematische benoeming. De ondernemingsraad van de NOS klaagt niet alleen over een gebrek aan inspraak, maar uit ook twijfel over Erik's geschiktheid. Tenslotte wordt hij toch uitgenodigd zijn rol op zich te nemen.
Als voorzitter van de NOS heeft Erik een groot aantal taken. Hij is voorzitter van het NOS-bestuur en de Raad van Beheer. Daarnaast is hij voorzitter van een aantal commissies, zoals de commissie mediabeleid, de commissie kijk- en luisteronderzoek en overlegcommissie NOS-Wereldomroep. Bovendien werkt hij in de stuurgroep Uitvoering Medianota aan de reorganisatie van de NOS.
Erik's taak is zakelijk gezien moeilijk. Verschillende tegenwerkende factoren maken het ingewikkeld om een eenheid te bereiken. Het zijn vooral praktische zaken die Erik weet te bereiken. Zo zorgt hij voor de verzelfstandiging van het Facilitair Bedrijf, de opening van nieuwbouw, de uitbouw van Teletekst, de invoering van het Jeugdjournaal en een zendtijduitbreiding.
Ook beleidsmatige zaken krijgen hun beslag. Zo wordt een kabelnota vastgesteld (over de functie van de kabel in de toekomst), wordt er besloten tot zenderkleuring en wordt op de Medianota gereageerd. In 1985 ligt het voorontwerp Mediawet op tafel.
Erik streeft naar een Publieke Omroep met twee televisienetten en twee onafhankelijke journaals. Hij ziet de kracht van de Publieke Omroep in de informatie, het drama en documentaires. De omroepen richten echter teveel op het eigen belang. Ook de minister laat Erik naar zijn gevoel in de steek, als hij hamert op de rol van de NOS als publieke dienstverlener. Omdat Erik noch met de omroepen noch met de minister op één lijn komt, kan hij naar zijn gevoel weinig betekenen voor zijn bedrijf, de NOS en stapt op.
Na zijn voorzitterschap van de NOS gaat Erik aan de slag als hoogleraar bij de Universiteit van Amsterdam en later die van Limburg.
Sinds 1995 richt Erik zich op andere tereinen. Zo is hij senator voor de PvdA met als specialismen binnenlandse zaken en Europese samenwerking. Daarnaast is hij lid van het hoofdbestuur van de Europese Beweging Nederland, voorzitter van Press Now, rechter-plaatsvervanger bij de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam en lid van de Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa en de West-Europese Unie.
