Ferry Hoogendijk
| Naam | Ferdinand Alexander Hoogendijk |
| Geboren | Gouda, 23 november 1933 |
| Gestorven | Naarden, 14 februari 2014 |
| Functies | journalist, commentator, verslaggever, hoofdredacteur, politicus |
| Bekend van | AVRO radio, Trefpunt, Radio journaal, Televizier |
| Periode actief | 1960-1980 |
| Media |  |
Ferry Hoogendijk in de media Oeuvre Ferry Hoogendijk | |
Als politiek commentator behoort Ferry thuis in de hoek van liberale collega’s als G.B.J. Hilterman en niet tot linkse opponenten zoals W.L. Brugsma. “Het uit de nevelen van de jaren zeventig herrezen orakel van Rechts Nederland” volgens De Groene Amsterdammer. Ferry komt in de jaren ’70 een aantal malen in opspraak vanwege het overschrijden van heersende normen binnen de journalistiek. Ferry is slechts een zeer korte periode volksvertegenwoordiger.
Op de HBS wordt Ferry hoofdredacteur van de schoolkrant. Ook is hij dan politiek al actief. Hij wordt voorzitter van de JOVD afdeling Gouda en is later lid van het hoofdbestuur van deze jongerenorganisatie. Zo begint zijn carrière in de politiek.
Ferry gaat sociale wetenschappen studeren, aan de Universiteit van Amsterdam. Al tijdens zijn studietijd schrijft hij korte stukjes voor het tijdschrift Elseviers Magazine. Hij voltooit zijn studie in 1962. In 1971 promoveert Ferry aan de Vrije Universiteit tot doctor in de politicologie. De titel van zijn proefschrift luidt "Partijpropaganda in Nederland". Hij vergelijkt een wervelende verkiezingscampagne van Ronald Reagan met de aanpak in de Nederlandse politiek, die in zijn ogen onprofessioneel is. De wetenschappelijke waarde van deze dissertatie wordt betwist.
Na bij Elsevier in losse dienst te zijn geweest, wordt hij parlementair hoofdredacteur, adjunct-hoofdredacteur en hoofd van het college van hoofdredacteuren bij deze uitgeverij. Tenslotte wordt hij hoofdredacteur van Elseviers Magazine, in de periode 1972-1985. Daarmee is hij de jongste hoofdredacteur van Nederland. In deze hoedanigheid bestrijdt hij alles wat links is en Joop de Uyl in het bijzonder. Verder moeten met name het PSP-kamerlid Bram van der Lek en het prominente PvdA-lid Han Lammers het ontgelden.
Bij Elsevier raakt Ferry in de jaren ’70 enige malen betrokken bij schandalen. Zijn positie als onafhankelijk journalist wordt daardoor aangetast. Zo blijkt hij campagneteksten voor Hans Wiegel van de VVD te schrijven. Ook betaalt hij voor een interview met de gewezen persofficier van de Zuid-Afrikaanse ambassade in Nederland. Velen zien hierin een sponsoring van het apartheidsregime. Tenslotte wordt hem ook een verzwegen adviseurschap bij het olieconcern Gulf kwalijk genomen.
In 1982 gaan de redactieleden van Elsevier in collectieve staking tegen hun chef. Ze verwijten hem ondermeer een gebrek aan beleidsvisie. Hij zou verder teveel zijn persoonlijke politieke agenda aan de redactie opleggen. ‘Herrie om Ferry’ wordt een wekelijks terugkerend aandachtspunt in de persrubrieken. Vervolgens wordt Ferry op educatief verlof gestuurd. Na zijn vertrek bij Elsevier zet Ferry een kunsttijdschrift op: Art and value. Na vijf jaar verkoopt hij dit blad en wordt kunsthandelaar.
In het gedachtengoed van Pim Fortuyn ziet Ferry een buitengewone wilskracht om politiek te bedrijven. Na vijftig jaar VVD-lidmaatschap faxt Ferry hem de boodschap “Als je mijn steun wilt, kom ik je helpen”. Zijn politieke onafhankelijkheid als commentator laat hij varen voor een rol als politicus. In maart 2002 wordt hij aktief lid van de LPF. Lijsttrekker Fortuyn presenteert in het NOS Journaal zijn kandidaat-kamerleden, met Ferry op de vijfde plaats. De moord op Fortuyn verneemt Ferry in Frankrijk. Hij blijft voor de LPF beschikbaar.
Tijdens de formatie die op de verkiezingen van mei 2002 volgt, speelt hij een belangrijke rol als adviseur van LPF-voorman Matt Herben. Ferry wordt lid van de Tweede Kamer. In het EO-programma 2 Vandaag spreekt hij zijn verwachtingen over zijn politieke toekomst uit. Als woordvoerder voor economische zaken en vice-fractievoorzitter wordt hij geraadpleegd bij de kabinetsformatie. Hij schuift zijn buurman Herman Heinsbroek naar voren als minister. Ferry is in de fractie en in de roerige partij echter al snel omstreden. LPF-kamerlid Winny de Jong beweert zelfs, dat hij zijn zetel heeft gekocht. Ferry is nauw betrokken bij de heersende machtsstrijd.
Op 30 januari 2003 verlaat hij de Tweede Kamer-fractie, omdat hij voor zichzelf geen rol in de oppositie ziet. 2 Vandaag heeft dan al de vraag gesteld, of de ‘nouveau riche’ de politiek als hobby ziet. Ferry keert terug naar de kunsthandel. Terugblikkend stelt hij vast: “Er zit nog wel onbehagen over de gemiste kans”.
Ferry is vanaf 1960 tot 1981 politiek commentator van de AVRO-radio. Voor AVRO’s Radiojournaal brengt hij verkiezingsnieuws en commentaar daarop. Voor dezelfde omroep trekt hij van leer tegen Links. Zo moedigt hij de regering aan de strijd aan te binden met revolutionaire vakbondsleiders. Voor de AVRO werkt hij als verslaggever ook mee aan het programma Trefpunt in 1972, waarin politici discussiëren.
In 1962 maakt Ferry zijn debuut op televisie, wanneer hij in het praatprogramma Onder vuur van de VPRO vragen stelt aan verschillende politici. Hij is dan nog student. Inmiddels is Ferry ook werkzaam als politiek commentator van de AVRO-televisie. Dit zal hij tot aan de jaren '80 voor de omroep blijven doen. Als commentator leidt hij vanaf 1966 verschillende grote verkiezingsdebatten op televisie. Zo leidt hij onder andere de discussie tusen Den Uyl (PvdA) en Geertsema (VVD) in Televizier supplement in 1970. Ook is hij te zien als presentator in AVRO’s Televizier. In 1978 zegt hij de AVRO vaarwel. “Ik was te fel, pakte kopstukken te hard aan, vond met name Jaap van Meekren”, herrinert hij zich.
In de periode 1979/85 is Ferry medewerker van de informatieve programma’s van Veronica.
Prijzen en onderscheidingen
Officier in de Orde van Oranje-Nassau
Publicaties
Politieke propaganda in Nederland (1971).
In het holst van Hilversum (1982).
