Gloeilamp

het begin

Thomas Alva Edison wordt algemeen genoemd als de uitvinder van de gloeilamp. Hij was echter niet de enige. In de negentiende eeuw ontdekt de Duits-Amerikaanse wetenschapper Heinrich Göbel dat een elektrische stroom een dunne draad zo sterk kan verhitten dat deze gloeit. Hij maakt er de eerste gloeilamp van. In Engeland gaat Joseph Swan op zoek naar een draad die lang heel blijft. Hij gebruikt een kooldraad die sterker bestand is tegen hitte. Hij plaatst de draad in een luchtledige glazen bol zodat de draad niet verbrandt. Hij krijgt hier in Engeland een patent op. In de Verenigde Staten is Thomas Alva Edison met dezelfde onderzoekingen bezig.

wolfraam

Later wordt de koolstofdraad vervangen door het metaal wolfram. De vacuüm bol wordt gevuld met een gas dat de gloeidraad beschermt. De wolfram draad wordt in een spiraal gewonden en tussen de twee elektroden gehangen, soms ondersteund met een extra pootje.

het einde

De gloeilamp is niet erg energiezuinig en is aan het verdwijnen. Er kwamen de zogenaamde spaarlampen in de handel. Glazen buisjes, gevuld met gas dat gaat gloeien wanneer er elektrische stroom doorheen gaat. Deze lampen werden op hun beurt gevolgd door de nog zuiniger LED lampen. In autoverlichting wordt ook steeds meer gebruik gemaakt van LED verlichting. In radiolampen zitten ook gloeidraden. Ook deze lampen hebben grotendeels het veld moeten ruimen, in dit geval voor de halfgeleidertechniek.