Grutto's en geile maagden: Simon en Shouf Shouf Habibi!
Grutto's en geile maagden : Simon en Shouf Shouf Habibi!: een constructie van de Nederlandse identiteit?
Auteur: Carolien Overgaauw
Onderwerp: De representatie van Nederlandse identiteit in speelfilm
Opleiding: Universiteit Utrecht, Theater-, film en televisiewetenschap, doctoraal.
Jaartal: 2006
Samenvatting:
T. S. Eliot zei dat cultuur omschreven kan worden als alle karakteristieke activiteiten en interesses van de mensen. Hedendaagse cultuur is gebaseerd op een mix van culturen die in het verleden en heden van invloed zijn geweest en waarbij sommige symbolen, verhalen en figuren een extreme mate van controle uitoefenen op de manier hoe we onszelf zien en gezien hebben. De invloed van de geschiedenis is daarbij van groot belang. Nederland maakt de laatste decennia hevige veranderingen door. Veranderingen in demografie, technologie en gedrag die een verandering van cultuur tot gevolg heeft. Wat betekent het in de huidige maatschappij om Nederlander te zijn, waar staat Nederland voor en wat houdt de Nederlandse cultuur in? De laatste jaren worden deze vragen meer en meer gesteld. Bizarre, “on-Nederlandse” gebeurtenissen hebben Nederland op zijn kop gezet en de vanzelfsprekendheid van veiligheid in Nederland en in de rest van Europa is ter discussie komen te staan. Er doemen angstscenario’s op van een Derde Wereldoorlog en emigratie is voor sommigen een reële optie. Welke elementen doen je beseffen dat je je Nederlands voelt en dragen bij aan de culturele identiteit? Interessante ontwikkelingen die mij op het idee hebben gebracht Nederlandse speelfilms in een maatschappelijk kader te plaatsen. Volgens Turner is film een sociaal fenomeen dat niet los kan worden gezien van de cultuur waaruit de film is voortgekomen. Niet alleen voor het publiek, doordat het gezamenlijk de film aanschouwt, maar ook voor de filmmaker, omdat hij op deze manier communiceert met en over de eigen cultuur. Personages krijgen invulling en karakter, omdat ze gebaseerd zijn op sociale rollen zoals die aanwezig zijn in de realiteit en daardoor dus herkenbaar zijn geworden voor het publiek. Film kan dus gezien worden als een cultureel document. De vraag die rijst is in hoeverre de tijdgeest van een cultuur naar voren komt in de film en in hoeverre er sprake is van reflectie van de eigen cultuur. Mijn voorliefde voor de Nederlandse speelfilm heeft bijgedragen aan de behoefte een antwoord te willen zoeken op deze vragen. De vraagstelling luidt dan ook: Op welke wijze vindt een constructie van de culturele identiteit plaats in Nederlandse speelfilms uit 2004?
