Joes Odufré
| Naam | Jean Jacques Odufré |
| Geboren | Utrecht, 25 november 1925 |
| Gestorven | Baarn, 24 augustus 2004 |
| Functies | cameraman, regisseur, producent |
| Bekend van | Mijn broer en ik, 't Schaep met de 5 pooten |
| Periode actief | 1952-1988 |
| Werkt samen met | Ton Aarden, Eli Asser |
| Media |  |
Joes Odufré in de media Oeuvre Joes Odufré | |
Joes Odufré is een beschaafd man met groot gevoel voor esthetiek en een grote passie voor ballet. Hij kan het best gezien worden als een allround regisseur, maar hij levert altijd kwaliteit. Zijn meest kenmerkende karaktertrek is zijn koppigheid, waardoor hij waarschijnlijk een grotere bekendheid bij de Nederlandse televisie misloopt. Over zichzelf zegt hij: "Ik beschouw me als één van de televisiepioniers: de geluidsband, telerecording, VCR, chromakey, ik heb ze allemaal vanaf het begin meegemaakt en er mee gewerkt".
Van zijn achtste tot achttiende wordt Joes op De Werkplaats van Kees Boeke in Bilthoven opgeleid voor gymnasium. Door de Tweede Wereldoorlog kan hij geen examen doen. In militaire dienst doet hij examen HBS A in 1948. Hij studeert vervolgens politieke en sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam.
Als werkstudent komt Joes in contact met de Filmliga. Hij breekt zijn studie af om assistent van Theo van Haren Norman en Louis van Gasteren te worden bij het maken van een film voor cacaofabriek Van Houten. Na deze positieve ervaring kiest Joes daarna definitief voor film, maar komt uiteindelijk in 1952 als cameraman bij de Nederlandse Televisie Stichting terecht.
Joes komt in de plaats van Leen Timp die bij de toen nog zeer prille Nederlandse televisie tot floormanager is benoemd. De NTS heeft op dat moment drie cameramensen. Dit betekent dat Joes samen met collega's Timo de Wit en Frans Marks aan alle studioproducties meewerkt.
In 1955 wordt hij regisseur bij de VPRO-televisie. Joes regisseert zo documentaires, informatieve en kunstprogramma's. Ook initieert hij enkele grote televisiehulpacties. In 1956 is er een actie voor kinderen die slachtoffer zijn van de oorlog in Algerije. Het is de eerste TV-actie die meer dan een miljoen gulden opbrengt. Joes werkt zich intussen op tot hoofd van de afdeling Televisie. Onder zijn hoede volgen meer soortgelijke acties zoals de actie voor de aardbevingslachtoffers in Toltèn.
Joes is als regisseurproducer ook verantwoordelijk voor de eerste echte rel naar aanleiding van een televisieprogramma. Dat gebeurt in 1957 met het programma Dag Koninginnedag. Één van de onderdelen in het rechtstreekse programma is het relaas van één van de opvarenden van het Nederlandse marinepantserschip De Zeven Provinciën, waarop in 1933 in de Indische Archipel een muiterij uitbrak. Daarna mag Joes bij de VPRO geen documentaire programma´s meer maken en specialiseert hij zich in het regisseren van ballet. Hij is de eerste televisieregisseur die in die periode hier serieus aandacht aan besteedt.
Als hoofd VPRO-televisie trekt Joes een aantal grote televisienamen aan als Arie Kleywegt, Bouke Poelstra en Herman Kuiphof. Zijn werkzaamheden als hoofd van de VPRO-televisie bevallen hem echter steeds minder. Nauwelijks komt hij meer aan het regisseren van programma´s toe. Hij besluit te stoppen.
Vanaf 1963 is Joes actief als freelance regisseur en producer. Hij werkt met regelmaat met het door collega Ton Aarden opgerichte NV Gamma Films. Later richt Joes zijn eigen Joes Odufré Producties op en maakt hiermee vele programma's. Zo werkt hij mee aan producties rond Charles Aznavour en Gilbert Bécaud, regisseert hij de kinderserie Pipo in Moldavië en verschillende dramaproducties als De smaak van zoet en zuur.
1968 is het jaar van de prelude tot het grootste succes uit Joes' carrière. Hij wordt door de KRO gevraagd om de regie van de al lopende komische dramaserie Mijn broer en ik af te maken. Na aflevering 13 op 17 mei 1969 klopt Joes bij de KRO aan met een idee voor een nieuwe serie:´t Schaep met de 5 pooten. De serie is vanaf de eerste aflevering, op 24 oktober 1969, een daverend succes. Liedjes als “Het zal je kind maar wezen”, “Als je mekaar niet meer vertrouwen kan”, “Vissen” en “We zijn op de wereld om mekaar” worden Nederlandse evergreens.
In 1982 beëindigt hij zijn TV-werk: “Ik kreeg geen opdrachten meer”. Een jaar later wordt hij benoemd bij het Audiovisuele Centrum van de Erasmus Universiteit en werkt hier tot zijn pensioen. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan, want in 1988 doet Jos toch nog een keertje de TV-regie van een aflevering van Kwartslag.
Op dinsdag 24 augustus 2004 overlijdt Joes op 78-jarige leeftijd in zijn woonplaats te Baarn.
Prijzen en onderscheidingen
Gouden Televizier-Ring voor ´t Schaep met de vijf pooten (1970).
