Kees Hin
| Naam | Kees Hin |
| Geboren | Amsterdam, 9 december 1936 |
| Gestorven | Onbekend, 4 oktober 2020 |
| Functies | documentairemaker |
| Bekend van | Onderaards, Het schaduwrijk, Volharding |
| Periode actief | 1962 - 2018 |
| Werkt samen met | K. Schippers |
Kees Hin in de media Oeuvre van Kees Hin | |
Kees Hin droomt er als jongen al van om filmmaker te worden. Zijn vader, Olympisch zeilkampioen en filmmaker Jan Hin, ziet echter liever dat zijn zoon psychologie gaat studeren. Kees gehoorzaamt zijn vader, maar stopt met de studie nadat Jan in 1957 overlijdt.
Hin gaat naar de Filmacademie, maar na een jaar stopt hij alweer, omdat hij een baan krijgt als camera-assistent bij regisseur Fons Rademakers. Tussen 1962 en 1964 is hij assistent bij filmer Bert Haanstra. In 1965 maakt Hin zijn regiedebuut met de documentaire Onderaards, een film in opdracht van de Aardolie Maatschappij. Dit is tevens het begin van een levenslange scenario-samenwerking met de Nederlandse schrijver K. Schippers (pseudoniem van Gerard Stigter). Meerdere opdrachtfilms volgen, onder andere voor de Gasunie en het Rode Kruis. In de jaren 70 maakt hij programma's voor de AVRO en de kunstrubriek Beeldspraak over bekende kunstenaars, waaronder Jan Hanlo en zijn onderwerpen en Marga Minco en de vragen.
Naast documentaires maakt Hin ook speelfilms: Soldaten zonder geweren (1985) over de februaristaking, De laatste reis (1993) over componist Matthijs Vermeulen, Het schaduwrijk (1993) en Cinema Invisible (2004). In 1995 maakt hij samen met journaliste Sandra van Beek de video-installatie "Theresienstadt - Film of waarheid" voor het Holland Festival. De Tweede Wereldoorlog is een thema dat vaker terugkomt in het werk van Hin. Verder ontwikkelt hij vanaf 2002 enkele films in Mexico, samen met Diego Gutierrez die hij ontmoet tijdens zijn docentschap aan de Rijksacademie.
Onderscheidingen en nominaties
Kees Hin ontvangt voor zijn gehele oeuvre (hij regisseert in totaal meer dan 95 films) in 1985 de L.J. Jordaanprijs.
