Marjon de Hond
| Naam | Marjon de Hond |
| Geboren | Tholen, 3 juni 1972 |
| Functies | Weerpresentator |
| Bekend van | NOS Journaal |
| Periode actief | 2000-2010 |
| Gallery | Gallery |
| Externe info | Eigen site |
Marjon de Hond in de media Oeuvre van Marjon de Hond | |
Marjon de Hond is opgegroeid op het Zeeuwse eiland Tholen. Drie jaar na haar geboorte krijgen haar ouders nog twee dochters, een tweeling. Moeder is fulltime huisvrouw en vader werkt in de bouwwereld als timmerman en later als opzichter. Van het heersende beeld van Tholen als besloten gemeenschap met zwarte kousen merkt De Hond weinig. Als echt buitenkind brengt zij er juist een heerlijke, vrije jeugd door.
Stiekem droomt ze ervan om dierenarts te worden, maar het ontbreken van een vwo-opleiding scheikunde, een ingangseis, weerhoudt haar daarvan. Na het eindexamen havo in 1990 kiest ze een studie technische natuurkunde omdat dit vak haar goed ligt. Ze rondt de studie af, maar het werk vindt ze toch niet interessant. Het liefst doet ze iets wat ze ook kan zien. Zodoende schrijft ze zich in voor de studie Meteorologie en Fysische Oceanografie, een kopstudie van natuurkunde aan de Universiteit Utrecht. De theoretische studie valt haar tegen, omdat ze zelf praktijkgericht is. “Geef mij maar een weerkaart en ik maak een verwachting, maar geef me niet een driedimensionale weergave van de atmosfeer in formules. Toen ik was afgestudeerd kon ik nog geen wolk benoemen”. Na het afstuderen heeft ze zichzelf de praktijk eigen gemaakt door veel te lezen en te observeren.
Weerpresentator bij de NOS
Tijdens haar studie houdt de toenmalige NOS-hoofdredacteur Nico Haasbroek een praatje op de universiteit over het NOS Journaal en het weerbericht. Studenten kunnen zich vervolgens intekenen voor een workshop. De Hond is één van de studenten die zich op een zaterdag rond laat leiden op de Journaalredactie. Ze mag een stukje van het Journaal presenteren en ook het weerbericht. Kort daarna belt Erwin Kroll haar op om te vragen of ze voor een uitgebreide screentest kan komen. Als enige kandidaat legt ze die test af en een week later wordt ze aangenomen.
Ze begint in 1999 bij de NOS waar ze aanvankelijk ochtenddiensten draait op de radio voor het Radio 1 Journaal en de Wereldomroep. Ook maakt ze het weerbericht voor Ontbijt TV. Tot negen uur ’s ochtends heeft ze het goed druk. Met Erwin Kroll loopt ze mee om het televisiedeel te leren. Als achtervang voor Kroll, Gerrit Hiemstra en Diana Woei hoeft ze echter nooit in te springen. Des te groter is de verrassing wanneer ze hoort dat Woei vertrekt en ze de week daarop voor de camera moet. De vuurdoop doorstaat ze op 13 april 2000. Ze verruilt de ochtenddienst voor de avonddienst.
Haar werkdag begint om één uur ’s middags en bestaat eerst uit het verzamelen van informatie over het weer. Als ze dienst heeft is ze niet alleen presentator, maar ook de volledige weerredactie. Ze heeft een hekel aan solistisch werken en binnen achter een computer zitten, maar ze weet dat dit dagdeel de stilte voor de storm is. Nadat ze haar producten heeft samengesteld begint namelijk het drukste deel van haar werkdag. Om half vijf presenteert ze het eerste weerbericht voor Radio 1. Tussen half vijf en vijf uur maakt ze opnames voor de Wereldomroep. Daarna wordt ze opgemaakt voor het Journaal van zes uur. Om half zes volgt het tweede weerbericht voor Radio 1. Tot 2006 verzorgt ze ook een langer weerbericht in 2 Vandaag. Om half zeven is alweer de derde presentatie voor Radio 1, waarna ze even snel kan eten en ondertussen de presentaties voor BVN en het Journaal van acht uur moet voorbereiden. Het weerbericht in het acht uur Journaal is doorgaans haar laatste live optreden van de dag. Haar presentatie in het late Journaal wordt opgenomen gevolgd door presentaties voor BVN. De frequentie van het werk is wisselend: de ene week vijf keer, de andere maar twee keer. In vakantieperiodes valt ze voor collega’s in.
In het begin loopt ze met Erwin Kroll mee. Later volgt ze nog een workshopje bij de Media Academie en krijgt ze samen met Gerrit Hiemstra een ‘radioles’. Pas in 2008 krijgt ze een coach met wie ze uitzendingen terugkijkt. Hoewel ze veel vrijheid heeft in haar presentatiewijze moet ze voorkomen dat er met meteorologische termen wordt gestrooid. “Het was mijn taak om uit die hele weerbrij een begrijpelijk en logisch verhaal te maken”. De bruggetjes met de nieuwspresentator leest ze vlak voor de uitzending in het draaiboek, maar ze vindt het wel leuk als er geïmproviseerd wordt.
Twee keer per jaar wordt er met een styliste kleding gekocht. Gedurende het seizoen raakt ze door de voorraad heen en stelt ze zelf combinaties samen. Hoewel er geen strenge voorschriften zijn voor kleding en haardracht heeft de NOS soms wel moeite met de vrijheid die De Hond zich permitteert. “Maar dat was mijn ding; ik hou van verandering. Alleen als ik wat violet in mijn haar had, dan trad er bij de chromakey soms wat interferentie op”. Van kijkers krijgt ze uiteenlopende reacties op haar haarstijlen en kleding, maar ook op haar presentatie. Iedere Zeeuwse tongval wordt opgemerkt. Tegelijkertijd krijgt ze van slechthorenden brieven dat ze beter te volgen is dan haar collega’s. De meeste reacties van mannen krijgt ze tijdens haar zwangerschap, variërend van “mag die koe van het scherm” tot “je bedekt heel Italië met je buik”. Op straat wordt ze weinig herkend. Dit komt volgens haar door de dikke laag make-up en de serieuze blik die ze beiden in het dagelijks leven zelden of niet op heeft. Als men haar wel herkent dan volgt er vaak een klacht of een vraag over het weer. Ze kan ervan balen als haar verwachting niet uitkomt, maar ze weet dat er altijd onzekerheden aan blijven zitten.
Na de NOS
In september 2009 is De Hond voor het laatst te zien bij de NOS. Ze vindt het tijd worden voor iets anders, omdat het werk anders routinematig wordt. Bovendien is het steeds lastiger te combineren met haar gezin. In korte tijd heeft ze twee miskramen, maar ze neemt aanvankelijk niet de rust om dit te verwerken. Dit ontregelt haar zenuwstelsel dusdanig dat ze de stress van het werk niet meer aankan. In 2010 besluit ze definitief te stoppen bij de NOS.
Ze trekt zich terug om haar leven op orde te krijgen en voor haar gezin te zorgen. Eind 2011 bevalt ze van een tweede dochter. Haar eigen bedrijf pakt ze weer op, samen met een vriendin. Van daaruit verzorgt ze dagvoorzitterschappen, lezingen over het weer, schoolbezoeken en bedrijfsuitjes, compleet met wolkenworkshop en speurtocht.
In haar vrije tijd pakt ze graag haar oude liefhebberij van paardrijden weer op. Ook houdt ze van koken, moestuinieren en yoga. Een terugkeer als presentator sluit ze niet uit. Haar gastoptredens in kinderprogramma’s heeft ze altijd leuk gevonden. Zelf maakt ze het liefst nog eens een programma van en voor kinderen, waarin bewustwording van de natuur en gezonde voeding centraal staat.
Terugkijkend op haar tijd als weervrouw merkt ze trots op dat ze het woord ‘plaknacht’ heeft ingevoerd. Het woord heeft het reserveboekje van de Van Dale gehaald met als bijschrift “geïntroduceerd door Marjon de Hond”.
