Moeder van een moordenaar
| Periode | 1999 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Drama |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 36'07" |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Televisiedrama waarin de moeder van een moordenaar, gespeeld door Geert de Jong, haar levensverhaal reconstrueert door haar herinneringen in te spreken op een cassettebandje en op die manier probeert opnieuw grip te krijgen op haar leven. Moeder van een moordenaar is een productie van de Humanistische Omroep in samenwerking met het RO Theater en is mede mogelijk gemaakt met steun van het CoBo-fonds en NRC Handelsblad. Het script van Guus Maas is gebaseerd op een interview van Frénk van der Linden in NRC Handelsblad. De film is uitgezonden op 14 april 1999 tussen 22.41 en 23.20 uur door de Humanistische Omroep op Nederland 1.
Cast
Selma Pieters Geert de Jong
Makers
Regie Floor Maas
Scenario Guus Baas
Camera Jacques Laureys
Camera assistent Nina de Costa
Grip Frans Leiwakabessy/Gripwise
Licht Marcel Brugman
Geluid Wouter Veldhuis
Art-direction/setdresser Diana van de Vossenberg
Make-up/kleding Marleen Holthuis
Kledingontwerp Bernadette Corstens
Script/continuïteit Chris Westendorp, Coleta Valkenburg
Mixage Marco Vermaas
Productie assistent Claartje Cortbeek
Runner Rob van Betuw
Catering Dagmar Bartonikova
Still fotograaf Dinand van der Wal
Montage Barbara Hin
Materiaal Fuji Motion Picture Film
Eindredactie Bert Janssens
Uitvoerend producent Karin S. de Boer
HUMAN i.s.m. RO Theater
Achtergrondinformatie
De film is gebaseerd op het verhaal van Alda Peters, moeder van Sanny P., die als lid van de Bende van Venlo is veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf. Op 8 juni 1996 verschijnt het levensverhaal van Alda Peters in de vorm van een monoloog in het NRC Handelsblad. Journalist Frénk van der Linden heeft haar geïnterviewd in het kader van zijn serie interviews genaamd Geloof, dood en liefde, waarvoor hij in 1998 de Prijs voor de Dagbladjournalistiek wint. Toneelschrijver Guus Baas maakt een bewerking van het artikel; hij verandert de namen en dramatiseert het verhaal door Alda Peters (nu genaamd Selma Pieters) zichzelf haar leven te laten vertellen door middel van een cassetterecorder. Frénk van der Linden toont zich destijds tevreden over de bewerking.
De Bende van Venlo, waarvan Sanny P. als kopstuk wordt gezien, pleegt in de jaren negentig een reeks overvallen en brute moorden. De film Van God los, die in 2003 verschijnt, is eveneens geïnspireerd op de geweldsdelicten van de Bende van Venlo.
