Solo, de wet van de Favela
| Periode | 1994 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 52'37 |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Regisseur Jos de Putter filmt in Solo, de wet van de favela de zoektocht naar talentvolle jonge voetbalspelertjes in de sloppenwijken (favela's) van Rio de Janeiro. Voor de voetbalspelertjes is het een droom om een loopbaan als profvoetballer aangeboden te krijgen. Voetbal is voor deze kinderen niet zomaar een spelletje, het biedt hen een kans om uit de uitzichtloze werkelijkheid (geweld & criminaliteit) te stappen waarin zij verkeren.
In het specifiek is gekozen om twee jongetjes van elf jaar te filmen. Anselmo en Leonardo zijn vrienden van elkaar en hebben één gezamelijke passie: voetbal. De documentaire toont naast de gebeurtenissen rondom deze twee jongetjes de essentie van voetbal in Brazilië. Voetbal speelt in Brazilië een grote rol bij de lokale bevolking. Ook bij Anselmo en Leonardo is dit duidelijk zichtbaar, de twee jongetjes houden zich alleen maar bezig met voetbal: spelen samen voetbal op straat, wisselen voetbalkaarten met elkaar en voetballen allebei bij een gratis voetbalschool: Nova Safra. Beide jongetjes zijn zich bewust van de mogelijkheid om bij een bekende club te mogen voetballen. Ze doen dan ook hun uiterste best om zichzelf te bewijzen wanneer een scout van een rijke Braziliaanse club hen tijdens een proefwedstrijd beoordeelt.
De regisseur brengt de gesprekken tussen de jongens onderling in beeld, maar ook de reactie van de moeder van Leonardo wordt niet achterwege gelaten. Uit haar reactie komt naar voren dat ze denkt dat haar zoons wens om te voetballen wellicht een toekomst voor hen beiden biedt. Uiteindelijk wordt Leonardo uitgekozen om bij de club: Flamengo te voetballen en Anselmo niet. De emotie van Anselmo wordt aan het einde van de film in beeld gebracht.
Jos de Putter brengt niet alleen de voetbalgebeurtenissen en de selecties in beeld, hij heeft in deze documentaire ook oog op de emoties, gesprekken en brengt tevens het landschap van Rio de Janeiro in beeld. De kijker krijgt een blik op de vriendschap tussen Anselmo en Leonardo en ziet het tevens ook kapot gaan door voetbal, omdat beide jongetjes hun eigen kant opgaan. De een succesvoller dan de andere. De documentaire toont de werkelijkheid in de sloppenwijken van Rio de Janeiro, maar tegelijkertijd is de toeschouwer ook onderdeel van de vriendschap tussen twee jongens die zich kenmerkt door voetbal. De documentaire wordt in de sloppenwijken van Rio de Janeiro gefilmd, op water, in de huiskamers van Anselmo, Leonardo en de Braziliaanse bevolking, op de voetbalveldjes en op straat.
Makers
Regie Jos de Putter
Montage Puck Goossen
Montage-adviezen Mart Dominicus
Camera Brian Sewell
Geluid Mark van der Willigen
Mixage Jan van Sandwijk
Productie Ymke Kreiken
Productie Brazilië Jean Mentens
Productie-assistent Brazilië Bob Nadkarni
Camera-assistentie Pedro Rodriguez
Achtergrondinformatie
Jos de Putters documentaire winy in 1994 op het International Documentary Filmfestival Amsterdam (IDFA) de Joris Ivens Award.
Jos de Putter ontdekt tijdens de documentaire het elf jarige Braziliaanse voetbaltalent Leonardo. De volledige naam van Leonardo is 'Leonardo Vitor Santiago'. Leonardo begint zijn voetbalcarrière bij Feyenoord, maar staat inmiddels onder contract bij Ajax. Leonardo verliest op zijn achtste zijn vader, hierbij speelde geld een rol. Er is simpelweg niet genoeg geld voor een operatie.
De regisseur vindt Anselmo en Leonardo bij toeval op een veldje bij het strand van Flamengo. Hij is zo getroffen door het tweetal dat ze uiteindelijk de hoofdpersonen worden van de documentaire die hij destijds aan het voorbereiden is.
