Theo Koomen
| Naam | Theodorus Wilhelmus Koomen |
| Geboren | Wervershoof, 20 mei 1929 |
| Gestorven | Gemeente Schermer, 4 april 1984 |
| Functies | sportverslaggever |
| Bekend van | Een gulden de man, Langs de Lijn, Radio Tour de France |
| Periode actief | 1966-1984 |
| Media |  |
| Gallery | Gallery |
Theo Koomen in de media Oeuvre Theo Koomen | |
Theo Koomen staat bekend om zijn enthousiaste en bevlogen manier van verslaggeven. Zijn beeldend en kleurrijk taalgebruik geven de luisteraars het gevoel zelf bij de evenementen aanwezig te zijn. Dat zijn hartstocht er zo af en toe voor zorgt dat hij het niet zo nauw neemt met de waarheid zorgt voor kritiek van collega's. Theo trekt zich deze kritiek sterk aan. Zijn enthousiaste stijl van presenteren zorgt er echter wel voor dat hij één van de populairste verslaggevers van zijn tijd is. Sportieve topprestaties van landgenoten hebben dan misschien wel gezorgd voor Theo's grote bekendheid, andersom zorgt zijn bekendheid er voor dat een groot aantal sporten bekend zijn geraakt bij een breed publiek.
Theo volgt in zijn jonge jaren een priesteropleiding. Deze breekt hij in 1947 echter voortijdig af en ruilt zijn gewaad in voor de journalistieke pen. Zijn journalistieke loopbaan begint in 1952 bij het Noordhollands Dagblad. Bij het dagblad weet hij zich op te werken tot chef van de sportredactie. Twee jaar later gaat hij naar de Volkskrant. Voor de Volkskrant mag hij al snel grote sportevenementen verslaan zoals de Tour de France.
Bekendheid krijgt Theo als hij in 1966 in dienst treedt bij KRO Radio. Van het programma Goal weet hij een modern, actueel en veelbeluisterd sportprogramma te maken. Het wordt al snel duidelijk dat Theo's kracht ligt in het verslaan van grote evenementen.
In de jaren '70 verhuist Theo naar de TROS. Hier mag hij naast radioprogramma's ook televisieprogramma's presenteren zoals Een gulden de man. In 1976 verlaat hij de TROS en gaat hij freelance aan de slag voor de NOS. Na vier jaar treedt hij in vast dienstverband voor de omroep. Zijn verslagen voor de televisie worden door sommigen als teleurstellend ervaren. Er is in de reportages geen plaats voor het kenmerkende uitvoerige en rijk gedetailleerde verslag waar Theo om bekend staat; de kijker kan immers alles zelf zien. Bij de radio luisteraars is hij erg geliefd en in de jaren 70 bereikt hij de absolute top tijdens de uitzendingen van Radio Tour de France. De Nederlanders op vakantie in Frankrijk komen niet alleen naar de Tour kijken, maar willen Theo zien, aanraken en een handtekening . De reportagewagen van de NOS wordt dagelijks omringd door fans van Theo. De omroepen uit andere landen kijken verbaasd toe en dachten dat zoiets alleen mogelijk was voor verslaggever Jean Amadou van Radio Monaco.
Naast zijn werk voor de omroepen schrijft Theo een aantal boeken. Vaak zijn deze met een autobiografische inslag of concentreren ze zich op een sport. Het boek 25 jaar doping over het gebruik van stimulerende middelen in de wielersport zorgt voor een kleine rel en Theo wordt een korte tijd door wielrenners en hun ploegleiders op een afstandje gehouden.
In 1984 komt er abrupt een einde aan de carrière van Theo als hij op 4 april bij een auto-ongeluk in de gemeente Schermer om het leven komt. In het weekeinde na zijn overlijden wordt er bij veel sportmanifestaties een ogenblik stilte in acht genomen om Theo te herdenken.
Publicaties
De Wielerrevue: 10 jaar topschaatsen (1971).
Topschaatsen (1972).
25 jaar doping (1974).
God bewaar me (1975).
Het clubblad (1978).
Samen an de reed... (1979).
Een halve eeuw wielersport (1979).
AZ '67. Victorie in Alkmaar. Van Alkmaar '54 tot topclub Alkmaar-Zaanstreek '67 (1981).
Zó was 'r maar ien (1983).
Tourgids '84 (1984).
Met gien pen te beskroiven (1984).
De woid uit (1985).
