EO: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 17: Regel 17:
[[Category: Zendgemachtigden]]
[[Category: Zendgemachtigden]]


De beeldmerken van de verschillende omroeporganisaties op Nederland 1, 2 en 3 zijn terug te leiden tot de jaren twintig van de vorige eeuw wanneer verschillende maatschappelijke groepen de betekenis van de radio voor hun beweging inzien.  In Nederland wordt het omroepbestel opgedeeld in een drietal zuilen waarin de protestants-christelijke, katholieken en socialisten hun achterban trachten te ontwikkelen ontdaan van invloeden vanuit andere levensbeschouwelijke stromingen. De situatie van beslotenheid is vooral aanwezig in het radiobestel. Als de radio-omroepen in 1951 ook zendtijd krijgen op televisie met slechts één net worden de grenzen tussen de zuilen vager en komt er meer openheid. Christenen die zich niet kunnen vinden in de in hun ogen meer 'populaire' programmering van de [[KRO]] en [[NCRV]], beginnen te praten over de vorming van een eigen omroep. In 1967 ontstaan binnen de [[NCRV]] geluiden om vanuit de stichting ''DEO'' (GOD), wekelijks drie uur radiozendtijd en één uur televisiezendtijd onder eigen beheer te maken, om zo de NCRV-programma's een kritisch tegenwicht te bieden. Aangezien het zendgemachtigden niet is toegestaan zendtijd aan 'derden' af te staan, is het aan DEO om op eigen initiatief door te gaan. DEO verandert in stichting ''De Evangelische Omroep'' en vanaf 1970 zendt de EO haar eerste programma’s uit.
===Naar een Evangelische Omroep===


Basis van de toelating van de EO is de ''Omroepwet van 1969'' die voorschrijft dat nieuwe zendgemachtigden toe mogen treden tot het publieke bestel wanneer deze een stroming in de samenleving vertegenwoordigt en een voldoende ledenaanhang bezit. Het ledenaantal is vervolgens bepalend voor een indeling in een A, B, C en aspirant-status die de zendtijd bepaald. De EO krijgt toegang tot het bestel met een ledenaantal van 15.000. Vanaf de toetreding stijgt het ledenaantal van de EO gestaag met in 1972 de C- en in 1983 de B-status tot resultaat. De Omroepwet van 1969 heeft indirect tot gevolg dat er een grote concurrentie ontstaat tussen omroepen onderling. Er is sprake van ‘vertrossing’ waarbij informatieve programma’s het moeilijk hebben ten opzichte van amusementsprogramma’s.  
Het is november 1965 wanneer de broeders Jan Kits en Johan van Oostveen op de knieën gaan om de Heer leiding en hulp te vragen bij de oprichting van een Evangelische Omroep. Aanleiding is het besluit van de [[NCRV]] dat de jaarlijkse spreekbeurten van de ''Nederlandse Christelijke Gemeenschapsbond'' (NCGB) voor de radio beëindigd worden vanwege een reorganisatie. Van Oostveen (lange tijd algemeen leider van de Gemeenschapsbond) en Kits beleggen een vergadering in ’t Brandpunt in Doorn, waar een commissie in het leven wordt geroepen die de mogelijkheden moet onderzoeken om tot Evangelische radio- en televisie-uitzendingen te komen. Bij de organisatie bestaat de intentie om met de [[NCRV]] tot samenwerking te komen, maar gesprekken en/of briefwisselingen hierover lopen in 1968 definitief stuk.


De programmering van de EO is in die jaren niet in lijn met de ‘vertroste’ programmering van andere zenders. De EO brengt een orthodox geluid in een tijd waarin Nederland sterk ontkerkelijkt. Zendtijd wordt besteed aan kerkelijke zang en preken, informatieve programma’s over het creationisme en natuurfilms die de wonderen van Gods schepping tonen. In 1975 wordt de eerste jongerendag georganiseerd waarbij jongeren door middel van muziek, dans en preken samen het christendom vieren. Het groeit uit tot een jaarlijks evenement dat groter en groter wordt. Het tekent de groei van de leden en de aandacht die de EO geeft aan jongeren en kinderen. In het programma ''[[De kinderkrant]]'' kunnen kinderen voor het eerst via televisie kennis maken met Bijbelse verhalen.  
Op 21 april 1967 vindt de oprichting plaats van ''De Evangelische Omroep'' (DEO). De basis van de organisatie bestaat naast evangelische ook uit vertegenwoordigers van reformatorische kerken. Doelstelling van de omroep is het Evangelie te laten doorklinken in alle geledingen van de maatschappij. Een grote advertentiecampagne heeft effect: op 1 april 1969 zijn 20.000 leden ingeschreven. Ruim genoeg voor de vereiste 15.000 benodigde leden voor de aanvraag van zendtijd als aspirant-omroep. Op 2 december 1969 bevestigt een brief van het ministerie van CRM de toekenning van zendtijd per 1 april 1970.  


In de jaren ’90 gaat de Evangelische Omroep een andere koers varen. De orthodoxe programmering versus de secularisatie in Nederland heeft gezorgd voor een grote kloof tussen christenen en niet christenen. Besloten wordt om naast programma’s voor de christelijke achterban, meer evangeliserende programma’s te maken gericht op het niet christelijke publiek. Deze verandering van strategie vindt plaats met de komst van commerciële zenders. De publieke omroep krijgt de beschikking over drie netten en krijgt commerciële concurrentie. Het ledenaantal van de EO stijgt in die periode fors. Op 1 mei 1992 verkrijgt het met 550.000 leden de A status.  
Het is kort dag voordat de eerste radio- en televisie-uitzendingen moeten plaats vinden. Praktische kennis voor de ontwikkeling van programma’s is amper aanwezig binnen de organisatie. [[Johan Koekoek]] zegt zijn baan als artdirector bij een reclamebureau op en gaat als programmaleider met een klein team van vrijwilligers en parttime medewerkers werken aan tv-programma’s. Medeoprichter [[Albert Ramaker]] (achtergrond bij ''Trans World Radio'') neemt de leiding over de radioafdeling. Zijn zoon [[Oswin Ramaker]] en diens vrouw [[Marleen Ramaker]], bezoeken in juni van 1969 een mediacongres in de VS. Ze enthousiasmeren daar radioproducer [[James Draper]] voor het EO-initiatief. Als coach voor de radioafdeling is hij niet de enige Amerikaan in dienst van de EO. Filmproducer en regisseur van de cultfilm ''The Blob'', [[Irvin Yeaworth]] treedt in de beginperiode op als coach voor de televisieafdeling. Vanuit de Nederlandse omroepverenigingen zijn er amper ervaren medewerkers die zich geroepen voelen het ‘Woord voor de wereld’ te brengen. [[NOS]]-hoorspelactrice [[Ingrid Heinsius]] en [[WNR]]-radiojournalist [[Bert Pol]] zijn uitzonderingen.  
“We hebben een Woord voor de wereld! Deze blijde boodschap is ‘anders’ dan de oppervlakkige pret van de wereld… Die pret dient steeds meer als verdoving, als roes om de leegte te vullen.” In het introductienummer van de EO-omroepgids ''Visie'', zet het bestuur de richtlijnen voor de programmering uiteen. ‘Eenvoud’ is het sleutelwoord voor de televisieprogrammering die wegens een tekort aan Nederlandse medewerkers, nog voor een groot gedeelte uit buitenlandse producties zal bestaan. Een uur tv per week wordt voor de helft gevuld met een film, een kwartier religieuze muziek, tien minuten actualiteit met de Bijbel als achtergrond en tenslotte zal een specialist inhaken op de vertoonde film en de kijker confronteren met het Evangelie.


De nieuwe status zorgt voor een steun in de rug en een nieuwe smoel. Van muurbloempje verandert de EO in een van de beter scorende omroepen. Naast orthodoxe programma’s die de kritische achterban tevreden stelt, neemt de EO risico’s met programma’s die in dialoog gaan met niet christenen. [[Andries Knevel]] praat in ''[[Het elfde uur]]'' met gelovigen en niet gelovigen over de samenleving en problemen die zich daarin afspelen. Gehoopt wordt dat door de toenadering meer mensen zicht tot God zullen richten. Ook jongeren worden gezocht zoals in ''[[Jong]]'' dat zich ontwikkelt tot een van de best bekeken programma’s van de omroep. ''Jong'' staat midden in de belevingswereld van jongeren. Meer dan een miljoen kijkers zien hoe de presentator kort na de Nieuwjaarsbrand in Volendam, optrekt met een aantal jongeren die slachtoffer of getuige zijn van de ramp in het café. Het marktaandeel van de EO stijgt mede door dit soort programma’s en ook kijken er meer niet-kerkelijke mensen.
De aankondiging komt grotendeels overeen met de eerste tv-uitzending op 3 april 1970. De heer J.J. Rippen opent het programma met een opgeheven vinger. Met [[Verborgen schatten]] start de eerste serie natuurfilms. In het eerste nummer van de ''EO Visie'' (eerder verscheen al wel een introductienummer), wordt middels een ruim artikel verantwoording afgedragen over de producent van de film, het ''Moody Institue of Science''. “Het is hun bedoeling dat door middel van deze films de mensen oog zullen krijgen voor de wonderen van God’s Schepping”. [[Rotterdam zingt]] brengt koor en samenzang vanuit ‘De Doelen’ in Rotterdam met [[Arie Pronk]] als dirigent. Het programma wordt afgesloten met een overzicht van komende programma’s van de Evangelische Omroep.
 
De EO heeft in 2009 zo’n 440.000 leden waarmee het de derde omroep van Nederland is. Het huidige bestel is horizontaal geprogrammeerd waarbij de EO niet meer kan vasthouden aan het vertrouwde Ned2 maar haar programma’s verspreid ziet over alle drie de netten. In het nieuwe programmeringmodel moet Nederland 1 het nieuwe kijkcijferkanon worden, Nederland 2 een net voor verdieping en Nederland 3 gericht op jongeren. Deze nieuwe programmering heeft een positief effect op het marktaandeel van de publieke zenders. In 2008 scoren de EO-programma’s ''[[Onverwacht bezoek]]'', ''[[Het familiediner]]'' en ''[[Knevel & Van den Brink]]'' goede kijkcijfers op Nederland 1. Op Nederland 2 zijn ''[[Blauw bloed]]''  en ''[[Ik mis je]]'' goed bekeken EO-programma’s. Op Nederland 3 blijkt vooral ''[[40 dagen zonder seks]]'' een opvallend goed scorend programma.

Versie van 3 jan 2011 09:51

EO logo (2003)

NaamEvangelische Omroep
Oprichting21 april 1967
VoorzitterArjan Lock, Jaap Kooij
Leden439.293 (1 april 2009)
Huidige ZendersNederland 1, Nederland 2, Nederland 3, Radio 1, Radio 2, 3FM Radio 4, Radio 5
Omroep StatusA-status
Aanvullende informatieTelevisievormgeving
Externe infoofficiële site

Naar een Evangelische Omroep

Het is november 1965 wanneer de broeders Jan Kits en Johan van Oostveen op de knieën gaan om de Heer leiding en hulp te vragen bij de oprichting van een Evangelische Omroep. Aanleiding is het besluit van de NCRV dat de jaarlijkse spreekbeurten van de Nederlandse Christelijke Gemeenschapsbond (NCGB) voor de radio beëindigd worden vanwege een reorganisatie. Van Oostveen (lange tijd algemeen leider van de Gemeenschapsbond) en Kits beleggen een vergadering in ’t Brandpunt in Doorn, waar een commissie in het leven wordt geroepen die de mogelijkheden moet onderzoeken om tot Evangelische radio- en televisie-uitzendingen te komen. Bij de organisatie bestaat de intentie om met de NCRV tot samenwerking te komen, maar gesprekken en/of briefwisselingen hierover lopen in 1968 definitief stuk.

Op 21 april 1967 vindt de oprichting plaats van De Evangelische Omroep (DEO). De basis van de organisatie bestaat naast evangelische ook uit vertegenwoordigers van reformatorische kerken. Doelstelling van de omroep is het Evangelie te laten doorklinken in alle geledingen van de maatschappij. Een grote advertentiecampagne heeft effect: op 1 april 1969 zijn 20.000 leden ingeschreven. Ruim genoeg voor de vereiste 15.000 benodigde leden voor de aanvraag van zendtijd als aspirant-omroep. Op 2 december 1969 bevestigt een brief van het ministerie van CRM de toekenning van zendtijd per 1 april 1970.

Het is kort dag voordat de eerste radio- en televisie-uitzendingen moeten plaats vinden. Praktische kennis voor de ontwikkeling van programma’s is amper aanwezig binnen de organisatie. Johan Koekoek zegt zijn baan als artdirector bij een reclamebureau op en gaat als programmaleider met een klein team van vrijwilligers en parttime medewerkers werken aan tv-programma’s. Medeoprichter Albert Ramaker (achtergrond bij Trans World Radio) neemt de leiding over de radioafdeling. Zijn zoon Oswin Ramaker en diens vrouw Marleen Ramaker, bezoeken in juni van 1969 een mediacongres in de VS. Ze enthousiasmeren daar radioproducer James Draper voor het EO-initiatief. Als coach voor de radioafdeling is hij niet de enige Amerikaan in dienst van de EO. Filmproducer en regisseur van de cultfilm The Blob, Irvin Yeaworth treedt in de beginperiode op als coach voor de televisieafdeling. Vanuit de Nederlandse omroepverenigingen zijn er amper ervaren medewerkers die zich geroepen voelen het ‘Woord voor de wereld’ te brengen. NOS-hoorspelactrice Ingrid Heinsius en WNR-radiojournalist Bert Pol zijn uitzonderingen.

“We hebben een Woord voor de wereld! Deze blijde boodschap is ‘anders’ dan de oppervlakkige pret van de wereld… Die pret dient steeds meer als verdoving, als roes om de leegte te vullen.” In het introductienummer van de EO-omroepgids Visie, zet het bestuur de richtlijnen voor de programmering uiteen. ‘Eenvoud’ is het sleutelwoord voor de televisieprogrammering die wegens een tekort aan Nederlandse medewerkers, nog voor een groot gedeelte uit buitenlandse producties zal bestaan. Een uur tv per week wordt voor de helft gevuld met een film, een kwartier religieuze muziek, tien minuten actualiteit met de Bijbel als achtergrond en tenslotte zal een specialist inhaken op de vertoonde film en de kijker confronteren met het Evangelie.

De aankondiging komt grotendeels overeen met de eerste tv-uitzending op 3 april 1970. De heer J.J. Rippen opent het programma met een opgeheven vinger. Met Verborgen schatten start de eerste serie natuurfilms. In het eerste nummer van de EO Visie (eerder verscheen al wel een introductienummer), wordt middels een ruim artikel verantwoording afgedragen over de producent van de film, het Moody Institue of Science. “Het is hun bedoeling dat door middel van deze films de mensen oog zullen krijgen voor de wonderen van God’s Schepping”. Rotterdam zingt brengt koor en samenzang vanuit ‘De Doelen’ in Rotterdam met Arie Pronk als dirigent. Het programma wordt afgesloten met een overzicht van komende programma’s van de Evangelische Omroep.

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=EO&oldid=101089"