Jeanet Schuurman

Jeanet Schuurman (1999)

Naam	Gerda Jeanette Schuurman
Geboren	Wijhe, 14 april 1961
Functies	nieuwspresentator, redacteur
Bekend van	NOS Journaal, Jeugdjournaal
Periode actief	1986-2011
Trivia	Trivia
Jeanet Schuurman in de media Oeuvre van Jeanet Schuurman

Jeanet Schuurman groeit op in het rustige Overijsselse Wijhe en volgt de middelbare school in Zwolle. Op haar achttiende is ze enigszins in paniek, omdat ze niet weet wat ze worden wil. Ze meldt zich bij verschillende scholen aan en uiteindelijk rolt de PABO uit de bus. Omdat er in de jaren tachtig weinig werk te vinden is in het onderwijs, wordt ze volgens haar docenten opgeleid tot werkloze. En inderdaad, het vinden van een betaalde baan lukt ook haar niet en daarom stort Schuurman zich op vrijwilligerswerk bij natuur- en milieuorganisaties in Zwolle. Daarnaast zingt en danst ze op alle zaterdagen bij de vooropleiding van de Kunstacademie. Ze dringt door tot de laatste lichting van de selectiecursus, maar behoort dan helaas tot de afvallers. “Toen dacht ik: wat vind ik naast het zingen nog meer leuk? Schrijven. Toen heb ik me aangemeld voor de School voor Journalistiek in Utrecht.”

Stage en redactie bij het NOS Journaal en het Jeugdjournaal

Met de gedachte dat de meeste journalisten in hun eentje een heel artikel schrijven en een televisieprogramma door een groep wordt gemaakt, kiest Schuurman tijdens haar studie vooral voor tv-vakken. Zo presenteert ze op school een wekelijkse nieuwsshow. Stagelopen bij het Jeugdjournaal lijkt haar het einde, aangezien dit een goede combinatie lijkt van bezig zijn met kinderen en televisie, maar dit idee wordt al snel door docenten afgezwakt. “Die zeiden: ‘dat wil iedereen wel, dat gaat je niet lukken.’ Toch begint ze even later haar stage als redacteur bij het NOS Journaal en kan ze zelfs af en toe invallen op de redactie van het Jeugdjournaal. Tijdens haar studie werkt ze hier nog drie maanden op freelancebasis, waarna ze als vaste bureauredacteur wordt gevraagd. “Toen was het kiezen: ga ik voor een HBO-diploma of een baan? Ik koos de baan.”

Tijdens de zes jaar die ze bij het Jeugdjournaal werkt, loopt ze regelmatig personeel van het NOS Journaal tegen het lijf. Omdat ze zich niet voor altijd bij het Jeugdjournaal ziet werken, maakt ze de overstap naar het Journaal. Hier gaat ze aan de slag als verwerkend redacteur en maakt ze haar eigen onderwerpen. “Je krijgt een bak met beeld en een bak met informatie binnen en met al die ingrediënten maak je een nieuw verhaal helemaal uitzendklaar, dus inclusief inspreken en monteren.”

Nieuwspresentator

Schuurman maakt in 1999 haar opwachting als presentator, terwijl deze baan haar eerder niets had geleken. “Als ik met Marga van Praag over straat liep en mensen soms heel dwingend een handtekening van haar eisten, dacht ik: “Hallo, doe even gewoon.’ Dat wilde ik niet.” Maar wanneer er op de redactie meerdere malen een screentest voor presentator wordt georganiseerd, is ze ook wel erg nieuwsgierig, vooral naar het werken met de autocue. Blijkbaar gaat dit goed, want hoewel ze voor spek en bonen meedoet, staat een paar dagen later op haar antwoordapparaat prompt het bericht dat ze is aangenomen. “Ik stond perplex, ik zou ze er na het weekend meteen op aanspreken.” Als het bericht over haar nieuwe functie diezelfde middag al bij de hele redactie bekend blijkt te zijn, kan ze er niet meer onderuit. Met de Marga van Praag-perikelen blijkt het uiteindelijk mee te vallen, al vindt ze het nog steeds niet prettig wanneer ze op een terras alsmaar wordt aangestaard.

Haar functie als bureauredacteur op de buitenlandredactie heeft ze er altijd bijgehouden. “Als presentator heb je een overzicht van het nieuws van de dag, maar als je ook zelf items maakt en inzoomt op een onderwerp, ben je net iets meer op de hoogte en kun je het nieuws beter presenteren”, vindt ze. Soms komt het voor dat de teksten pas worden aangeleverd tijdens de uitzending. Op de computer die in de tafel verborgen zit, kan Schuurman zien of de tekst al klaar is en deze vervolgens nog snel doorlezen. “Soms is dat niet zo en moet je de tekst rechtstreeks van de autocue aflezen. Dan is het maar hopen dat er geen fouten in staan.”

Van emoties heeft ze tijdens uitzendingen geen last, dan is ze haar zakelijke zelf. “Kijkers moeten naar het beeld kijken. Misschien doet het iets met ze, maar ze moeten niet gaan huilen, omdat ik dat doe.” Na een opmerking van een visagist ‘dat het nieuws en dus de hele wereld zo negatief is’, bedenkt Schuurman het thema van het theaterprogramma ‘Vanzelfsprekend’, waarmee ze in 2008 door het land gaat: dat het leven ook veel positiefs te bieden heeft, maar dit zo vanzelfsprekend lijkt, dat mensen het niet meer zien.

Ze beschouwt de berichtgeving over de aanslagen in de Verenigde Staten in 2001 als een van de hoogtepunten tijdens haar werk bij het Journaal, een periode waarin uren achter elkaar live is uitgezonden. Ook het omvertrekken van het standbeeld van Saddam Hussein in 2003 heeft veel indruk op haar gemaakt. “Bij de NOS hangt een wand met schermen waarop alle tv-zenders staan. Voor het eerst was er op alle schermen hetzelfde beeld te zien en dan weet je zeker: er is iets aan de hand. Dat zijn de prachtigste momenten voor een journalist.”

Na het Journaal

Eind juni 2011 neemt ze afscheid als presentator van het Journaal. Ze blijft nog een half jaar als bureauredacteur werken. In 2012 stapt ze over naar Unicef waar ze actief is als media adviseur.