Marga van Praag
| Naam | Margaretha van Praag |
| Geboren | Amsterdam, 14 september 1946 |
| Functies | presentator, nieuwspresentator, verslaggever |
| Bekend van | Jeugdjournaal, NOS Journaal |
| Periode actief | 1968-heden |
| Werkt samen met | Aad Kosto |
| Trivia | Trivia |
| Gallery | Gallery |
Marga van Praag in de media Oeuvre Marga van Praag | |
Als kind van Joodse ouders die de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd, leert Marga van Praag vooral om zich rustig te houden en niet op te vallen. “Geen poeha”, is het credo thuis. Van Praag noemt zichzelf juist een ‘pik-vin’; iemand met veel lawaai, veel gekrijs en veel emotie. Ze stort zich overal in en stelt gewaagde, soms ronduit botte vragen, die niemand anders durft te stellen. Kenmerkend hierbij is haar humor en vermogen tot relativeren. Het Jeugdjournaal is haar grote liefde en de presentatiestijl die ze zich daar aanleert, werkt nog lang door. Bij het NOS journaal is, de volgens sommigen, ‘kinderachtige toon’ waarop ze het nieuws voorleest aanleiding voor irritatie. Ze kent dan ook slechts voor- of tegenstanders.
Jeugd en eerste omroep ervaringen
Marga van Praag komt uit een familie die veel bekende Nederlanders heeft voortgebracht. Broer Chiel wordt vooral bekend als presentator van Nederland Muziekland. Haar oom Michael van Praag is oud-Ajaxvoorzitter en haar nicht Beryl van Praag is een van de presentatoren van het lifestyleprogramma Wannahaves van SBS6 en Veronica. Haar neef Maarten van Praag is zanger.
Ze maakt al op 17-jarige leeftijd haar debuut op de televisie. In juni 1964 zit Van Praag in het publiek bij een televisieoptreden van The Beatles. Ze is een van de fans die een vraag mag stellen. Op haar vraag ”Wie stopt jullie sokken?” antwoordt George Harrison: “Die worden alleen gewassen, want er zitten geen gaten in.”
Haar werkelijke televisiedebuut als medewerker laat niet lang op zich wachten. Na de HBS gaat ze naar de toneelschool, maar ze verlaat deze voortijdig. Ze krijgt de negatieve beoordeling ‘Volkse jonghonderigheid’. Van Praag besluit te solliciteren bij het kunstprogramma Signalement van Henk de By en kan in 1968 achter de schermen voor het programma aan de slag.
Bij de VARA werkt ze aan verschillende programma's. Ook maakt ze haar presentatiedebuut met het programma De Jonge Onderzoekers. Hoewel ze van de omroep kansen krijgt om verschillende facetten van het televisiemaken te mogen doen is ze niet gelukkig bij de VARA. Later omschrijft ze de omroep zelfs als een 'slangenkuil'.
NOS
In 1980 maakt Van Praag de overstap naar de NOS. Hier mag ze presentatie van het nieuwe Jeugdjournaal doen. Het Jeugdjournaal wordt een groot succes en Van Praag is van 1981 tot 1994 het gezicht van dit programma voor kinderen. In de tussentijd werkt ze als verslaggever voor zowel het Jeugdjournaal als het NOS journaal. Ook voor het NOS Journaal mag ze uiteindelijk de presentatie verzorgen. In 1994 volgt ze Gerard Arninkhof op als presentator.
Als verslaggever levert ze soms eigenzinnige bijdragen. In november 1990 zendt de NOS een Jeugdjournaal-item van haar uit naar aanleiding van het Lambada-verbod op Curaçao. Dit fragment typeert haar eigenzinnige stijl. Na het uitdoen van haar oorbellen en trui, danst Van Praag in de studio de Lambada met een jongeman, die haar tamelijk onzedig betast. Na afloop hijgt ze uit, trekt haar trui weer aan en presenteert ze het weerbericht.
In 1995 is Van Praag het middenpunt van een rel. In Voetbal International doet ze de uitspraak: "Van Hanegem is zo onbetrouwbaar als de neten" naar aanleiding van een aanvaring met Willem van Hanegem. In een kort geding kwalificeert de rechter die uitspraak als onnodig beledigend en veroordeelt Van Praag tot een schadevergoeding van 2500 gulden.
Na jaren de presentatie van het NOS Journaal te hebben gedaan besluit Van Praag in 2001 hiermee te stoppen. Voortaan richt ze zich enkel op het maken van achtergrondreportages. Ze krijgt de gelegenheid om mooie interviews en portretten te creëren; precies het televisiemaken waar ze van houdt.
Prijzen en onderscheidingen
‘Kiezen en Delen’-prijs voor het Jeugd Journaal (1982).
