Ground plane antenne: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De ground plane antenne bestaat uit de volgende onderdelen: Een staaf metaal van een kwart golflengte lang staat verticaal. Aan de basis bevinden zich een aantal schuin aflopende staafjes die ook een kwart golf lang zijn. De verticale staaf is verbonden met de kern van een [[coax kabel]], de radialen zijn verbonden met de mantel van de kabel. De antenne is verticaal gepolariseerd en rondom gevoelig. Er is dus geen [[richteffect]]. Het uitgezonden signaal verplaatst zich in een redelijk vlakke baan langs de grond. Dit is een groot verschil met een dipoolantenne, meestal twee draden die in meer of mindere mate horizontaal zijn bevestigd. Bij een dipool is een deel van het signaal omhoog gericht en verdwijnt in de ruimte. de signaalsterkte verplaatst zich dus haaks op de lengte van de staaf en draad | |||
De verticale staaf is eigenlijk de helft van een dipool. De radialen fungeren als de andere helft van de dipool. Dit verbetert de gevoeligheid. Zo kan deze antenne hoog boven de grond goed werken. Een verticale antenne zonder radialen moet dicht boven een geleidend oppervlak worden opgesteld zoals bijvoorbeeld een vochtige bodem, die dan als andere dipoolhelft kan dienen. We spreken dan van een zogenaamde Marconi-antenne. | |||
[[Categorie: Apparaat]] | [[Categorie: Apparaat]] | ||
Huidige versie van 30 aug 2022 om 11:25
De ground plane antenne bestaat uit de volgende onderdelen: Een staaf metaal van een kwart golflengte lang staat verticaal. Aan de basis bevinden zich een aantal schuin aflopende staafjes die ook een kwart golf lang zijn. De verticale staaf is verbonden met de kern van een coax kabel, de radialen zijn verbonden met de mantel van de kabel. De antenne is verticaal gepolariseerd en rondom gevoelig. Er is dus geen richteffect. Het uitgezonden signaal verplaatst zich in een redelijk vlakke baan langs de grond. Dit is een groot verschil met een dipoolantenne, meestal twee draden die in meer of mindere mate horizontaal zijn bevestigd. Bij een dipool is een deel van het signaal omhoog gericht en verdwijnt in de ruimte. de signaalsterkte verplaatst zich dus haaks op de lengte van de staaf en draad
De verticale staaf is eigenlijk de helft van een dipool. De radialen fungeren als de andere helft van de dipool. Dit verbetert de gevoeligheid. Zo kan deze antenne hoog boven de grond goed werken. Een verticale antenne zonder radialen moet dicht boven een geleidend oppervlak worden opgesteld zoals bijvoorbeeld een vochtige bodem, die dan als andere dipoolhelft kan dienen. We spreken dan van een zogenaamde Marconi-antenne.
